„DOPROWADZA MNIE DO SZALENIA. TO PRZESZKADZA MNIE ŻYCIE. LUBIĘ TO NIE KOŃCZY SIĘ” – tak często mówią osoby cierpiące na zaburzenia lękowe. W ostatnich latach liczba osób cierpiących na to zaburzenie znacznie wzrosła. Co więcej, kobiety cierpią na tę chorobę częściej niż mężczyźni. Różni się ona od innych schorzeń tym, że osoba może cierpieć na tę chorobę przez dziesięciolecia. A z biegiem lat jego stan tylko się pogarsza. Z reguły ludzie zgłaszają się do specjalisty, gdy samodzielne radzenie sobie z lękiem staje się prawie niemożliwe. Przyczyn zaburzeń lękowych nie jest wiele, wszystkie można podzielić na trzy grupy: 1. Przyczyny biologiczne: genetyczne, biochemiczne lub. cechy anatomiczne układu nerwowego; 2. Przyczyny psychologiczne: stresujące warunki, doświadczenia, cechy charakteru, strategie radzenia sobie, sfera emocjonalna i zdolności poznawcze. Przyczyny społeczne: sytuacja kulturowa i polityczna, sytuacja ekonomiczna, rodzina, przyjaciele, środowisko zawodowe. Zastanówmy się, po jakich oznakach można to rozpoznać: - zmęczenie , osłabienie, drażliwość, płaczliwość; - niewytłumaczalne, niejasne uczucie strachu; - trudności z koncentracją i skupieniem uwagi; - stale obniżony nastrój lub jego wahania, negatywne podłoże emocjonalne - przeszywający ból lub niejasny dyskomfort (mrowienie, pieczenie) w różnych częściach ciała ciała; - zaburzenia wegetatywne: kołatanie serca, uczucie braku powietrza, dreszcze, pocenie się dłoni i stóp, uczucie gorąca bez gorączki, wahania ciśnienia krwi, - uczucie guza w gardle, drętwienie kończyn, ucisk w skroniach; - bezsenność, płytki sen, częste przebudzenia, senność w ciągu dnia; - oddalenie od zwykłego kręgu towarzyskiego, zmniejszone zainteresowanie życiem (chęć „ukrycia się w kącie”), konflikty z bliskimi; pojawienie się objawów chorób psychosomatycznych często przepisuje się leki przeciwdepresyjne. Pamiętaj jednak, że leczenie zaburzeń lękowych wymaga kompleksowego podejścia, co oznacza, że ​​​​obowiązkowy jest kurs psychoterapii. Naukowo udowodnioną metodą pracy z tym zaburzeniem jest psychoterapia poznawczo-behawioralna. Jeśli masz 50 z przedstawionych objawów, jest to powód, aby zwrócić się do mnie o poradę. Z wymienionymi problemami radzę sobie dość łatwo.