Od autora: Artykuł ukazał się w czasopiśmie rodzinnym „Łóżeczko dla Rodziców”, luty 2012/№2(35) Gratulacje! Zostałeś tatą! Och, to wspaniały czas - ciąża i narodziny nowego życia. Oczywiście sytuacje życiowe są bardzo zróżnicowane, ale najczęściej w czasie ciąży kobieta otrzymuje dużo uwagi i opieki od męża i bliskich. Każda jej prośba zostaje spełniona, ponieważ otaczający ją ludzie wiedzą, że „pragnienia” kobiety w ciąży są powiązane z potrzebami płodu. Krążą nawet dowcipy na ten temat o mężach próbujących zaspokoić zachcianki swoich żon. Ale nie zapominaj, że ciąża to okres równie wspaniały, co trudny dla obojga małżonków. Utrzymanie wzajemnego zrozumienia i czułości w związku wymaga dużo siły i poważnego przygotowania. I wtedy wydarzył się cud. Narodziło się nowe życie! Aby ten czas był naprawdę szczęśliwy, rodzice muszą poznać niektóre cechy jego przebiegu i być na nie przygotowani. Klimat emocjonalny: arktyczny czy subtropikalny? Wraz z narodzinami dziecka kobieta nagle traci uwagę i ciepło, jakie otrzymała w czasie ciąży. Teraz staje się „zwykłą” osobą. Jednocześnie pojawia się kłopot z opieką nad dzieckiem. A jeśli mama jest bardzo „poprawna”, całe jej życie może zamienić się w ciągłe pranie, prasowanie, pranie i dezynfekcję. Często „załamuje się” dla dobra dziecka. Paradoks polega na tym, że dziecko i matka są połączone na poziomie emocjonalnym i energetycznym. Zdruzgotana, wyczerpana matka nie może poświęcić dziecku wystarczającej uwagi i ciepła, przez co staje się ono wymagające i hałaśliwe. Kobieta stara się zaspokoić potrzeby dziecka i staje się jeszcze bardziej wyczerpana. Jednocześnie im bardziej matka „poświęca się”, tym bardziej nieświadomie złości się na dziecko i przekazuje mu negatywną energię. Okazuje się, że jest to błędne koło. Tatusiowie, tutaj Wasza pomoc jest po prostu potrzebna! Pozwól bliskiej osobie poczuć, że jesteś gotowy podzielić się z nią wszystkimi obowiązkami i opieką nad dzieckiem. I nie jest to tak trudne, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Wielu tatusiów lubi spędzać czas z dzieckiem po obiedzie w następujący sposób: położyć nagiego maluszka na brzuchu i usiąść wygodnie leżąc na sofie. W tym czasie mama będzie mogła spokojnie zająć się zaplanowanymi zajęciami. Wasza pomoc jest naprawdę nieoceniona, przede wszystkim emocjonalna. Drogie kobiety, wy z kolei musicie zaakceptować, że dziecko nie potrzebuje idealnej, ale wystarczająco dobrej matki. Jesteś najlepszą mamą dla swojego dziecka. Koniecznie zostaw czas dla siebie, bliskiej Ci osoby, pozwól sobie na odpoczynek. Spokojna, szczęśliwa, pełna energii mama da swojemu dziecku i mężowi znacznie więcej niż wyczerpana kobieta. Jeszcze raz powtarzam, że dla dziecka bardzo ważna jest emocjonalna atmosfera w domu. Dotyczy to całej rodziny. Sam wiesz, że w niektórych domach miło się przebywa, a z innych chcesz jak najszybciej wyjść. Aby potwierdzić, że ludzie potrafią czytać nawzajem swoją energię, chcę przedstawić Ci jedno ćwiczenie. Dwie osoby siedzą naprzeciwko siebie. Jednym z nich jest „odbiorca” - trzyma ręce na kolanach, dłońmi do góry. Drugi – „nadajnik” – kładzie dłonie na górze, bez dotykania. Obaj eksperymentatorzy zamykają oczy. Ćwiczenie wykonuje się przez około minutę. Nadawca budzi w sobie pewne uczucia (od miłości do nienawiści), a odbiorca stara się określić, co jest do niego nadawane. Wykonywaliśmy to ćwiczenie z wieloma osobami. Około 90% badanych określało, czy partner przekazuje im pozytywne, czy negatywne uczucia, część z nich potrafiła rozpoznać bardziej subtelne niuanse uczuć pozytywnych (czułość, radość, miłość) i negatywnych (złość, strach, żal). Dzieci są jeszcze bardziej wrażliwe na klimat emocjonalny. Wniosek: mamusie i tatusiowie, ważne jest nie tylko to, co robisz, ale także to, jak się czujesz. Nerwowi, niespokojni rodzice powodują więcej niepokoju u dziecka (i odpowiednio płaczu) niż spokojni i pewni siebie.nawet jeśli zrobią coś nie do końca dobrze. Jest kontakt! Młoda mama musi nauczyć się czuć dziecko, rozpoznawać jego różne dźwięki i ruchy, aby móc określić jego potrzeby. Czasem mija kilka miesięcy wzajemnego szkolenia, zanim matka i dziecko nauczą się rozumieć siebie nawzajem. Zwykle żyją w symbiozie. Mówiąc obrazowo, oba tworzą jedną całość. O symbiozie mogą świadczyć następujące wypowiedzi matki: zjedliśmy, obudziliśmy się… W tym przypadku słowo „my” oznacza dziecko. Ten okres jest bardzo ważny dla dziecka. Obecność bliskości emocjonalnej buduje zaufanie dziecka do otaczającego go świata. Tacy ludzie, dorastając, będą potrafili tworzyć bliskie emocjonalnie relacje z innymi ludźmi. Bardzo ważne jest, aby mąż wspierał żonę w tym czasie. W takim przypadku kobieta może być bardziej tolerancyjna i – jak twierdzą psychologowie – dziecku „rośnie trzecia noga”, czyli tzw. przez życie będzie szedł stale. Depresja poporodowa Kobiety po porodzie mogą doświadczyć „depresji poporodowej”. Istnieją różne opinie na temat przyczyn jego wystąpienia. Niektórzy eksperci uważają, że stan głębokiej depresji i pustki jest związany ze zmianami hormonalnymi po porodzie. Jednocześnie psychiatrzy O'Hara, Racamier i inni na podstawie swoich badań uważają, że przyczyny depresji poporodowej są ściślej związane z czynnikami psychospołecznymi, a nie tylko ze zmianami hormonalnymi. W społeczeństwach tradycyjnych młoda matka i jej dziecko pozostają pod stałą opieką babć lub starszych kobiet. W ramach rytuału przejścia kobieta staje się matką. W społeczeństwie zachodnim wsparcie ze strony męża i całej rodziny na ogół zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania na depresję. Mężowie, wasze żony poświęcają dużo energii na opiekę nad dzieckiem. Wspieraj ich miłymi, delikatnymi słowami i spojrzeniami. Kontakt ze skórą odgrywa nieocenioną rolę. Możecie po prostu położyć się razem lub usiąść przytuleni. Możesz zapytać ukochaną osobę, jakiego rodzaju dotyku pragnie jej ciało. Aby zapobiec depresji poporodowej, można zastosować następujące środki: Wystarczająca ilość snu. Pozwól sobie spać w tym samym czasie, w którym śpi Twoje dziecko. Szczególnie przydatne są kontakty z młodymi mamami. Podobieństwo problemów, sposobów ich rozwiązywania, wzajemne wspieranie się – to sprawi, że nauczysz się być tu i teraz. Teraz możemy z tym żyć. Negatywne myśli o przyszłości, takie jak „Będzie tak zawsze” lub poczucie winy z powodu przeszłości mogą być bardzo demoralizujące i wyczerpujące energię. Pozwól sobie na cieszenie się codziennymi czynnościami, karmieniem piersią, rozrywką i stosunkami seksualnymi depresja nie ustępuje, należy skontaktować się ze specjalistą. Tatusiowie też mogą wpaść w histerię. (Tatusiowie też są ludźmi) Po urodzeniu dziecka sposób życia zmienia się radykalnie. Jest to szczególnie trudne dla rodziny, jeśli dziecko jest ciągle niegrzeczne. Bezsenne noce, a rano trzeba iść do pracy, bo nikt nie odwołał „polowania na mamuty”. Wieczorem – zajęcie się biznesem, opieka nad żoną i dzieckiem. Nie minie dużo czasu, zanim stracisz stabilność, staniesz się drażliwy i porywczy. Mężowie, jeśli czujecie, że sytuacja jest „nie do zniesienia”, przedyskutujcie ją ze swoimi żonami i wspólnie poszukajcie pomocy dla swojej rodziny. Wspólne poszukiwanie sposobów rozwiązania problemów jednoczy rodzinę i sprawia, że ​​łatwiej jest z nią żyć. Zazdrość Szczur Po urodzeniu dziecka mąż może zacząć być zazdrosny o żonę o nowego członka rodziny. Dzieje się tak często w wyniku symbiozy między matką a dzieckiem. „Rośnie” w dziecko i nie zwraca uwagi na męża. Pozostawiony sam sobie mąż próbuje znaleźć wyjście z obecnej sytuacji i może zacząć „zdradzać” żonę z pracą, przyjaciółmi lub inną kobietą. Wiedząc o tym, musisz przyciągnąć mężczyznę do swojej diady. Nawet w szpitalu położniczym możesz mu powiedzieć: „Kochanie, gratulacje, zostałeś tatą!” Mężowi dziecko może wydawać się hałaśliwym dzieckiem, z którym nie wiadomo, co zrobić, dlatego ważne jest, aby młoda matka zapoznała ojca z dzieckiem, nauczyła go trzymać, komunikować się i!