Dziś chcę poruszyć temat bestsellerowej książki amerykańskiej psycholog i psychoterapeutki Edith Eger. Doktor Eger jest węgierską Żydówką, która w wieku 16 lat podczas wojny wraz z rodziną trafiła do obozu zagłady Auschwitz (Auschwitz). Przeżyła tylko ona i jej dwie siostry. Zmarł jej ojciec, matka, babcia, dziadek i chłopak, w którym była zakochana. Amerykańscy żołnierze przypadkowo odnaleźli Edytę w górze trupów, to uratowało jej życie i zadecydowało o jej dalszych losach. Po takim wstępie chyba wiadomo, że książka nie będzie łatwa. Tak, to poważna sprawa i uważam, że takie książki są potrzebne i ważne, aby przeczytać. „Wybór” to dzieło o życiu, „afirmacji życia”, a nie o śmierci. Co więcej, chodzi o to, że każdy z nas w każdej chwili ma wybór, czy dążyć do swojego szczęścia i dobrobytu, czy też zniechęcić się i wyniszczyć siebie destrukcyjnymi emocjami, które niszczą nasze zdrowie i psychikę. Jakakolwiek jest Twoja przeszłość, jaka może być ruszaj i idź dalej. Bądź szczęśliwy, znajdź sens w tej przeszłości i pomóż światu, dzięki temu, czego doświadczyłeś, stać się lepszym. Opowiada nam o tym człowiek, którego bliscy zginęli w komorach gazowych, a on sam widział takie zło, że do dziś nie może się nad tym otrząsnąć. Konwencjonalnie książka podzielona jest na 4 części. W pierwszej i drugiej części śledzimy historię Edyty, która przeżywa wojnę. W trzeciej – jak rozwijało się jej życie na wolności, a w czwartej – przedstawiamy historie uzdrowień pacjentów Edyty, zaczerpnięte z jej praktyki psychologicznej. Trzy części autobiograficzne czyta się bardzo szybko i ciekawie. Wydarzenia opisane w pierwszej dwie części są trudne w czytaniu, ale da się to znieść, żeby nie powiedzieć, że wszystko jest ciemne i beznadziejne. Być może wynikało to z faktu, że książka ta powstała, gdy dr Eger miał już ponad dziewięćdziesiąt lat, więc emocje nie zwyciężyły nad narracją. Lektura o nazistach jest przerażająca i haniebna, dokładnie tak, jak powinna. Trzecia część, opowiadająca o życiu Edyty po wojnie, jest łatwiejsza w czytaniu. Kobieta bardzo szczerze opowiada w nim o tym, jak była dręczona i zaniepokojona emocjonalnymi konsekwencjami traumy, której doświadczyła, ale której nie przeżyła. Jak najpierw ukrywała to wydarzenie, a potem, dzięki znajomości z Viktorem Franklem (znanym psychologiem, który także przeszedł przez obóz koncentracyjny), odnalazła w nim sens i przestała się wstydzić i obwiniać. Część czwarta, zawierająca historie o uzdrowieniach pacjentów Edith ma charakter bardziej psychologiczny. Dla mnie jako psychologa bardzo ciekawie było ją przeczytać, obserwując, jakie metody pracy stosuje w swojej praktyce dr Eger. Moim zdaniem nawet dla nie-psychologów ta część będzie interesująca, gdyż autor wyjaśnia wiele procesów i skomplikowanych sytuacji na przykładach przypadków swoich klientów. Zawiera szczegółowy komentarz i myślę, że dla niektórych ta część może mieć charakter terapeutyczny. Ogólnie rzecz biorąc, książka może być pomocna, jeśli w przeszłości poradziłeś sobie z jakąś formą traumy lub bólu emocjonalnego/fizycznego, a także promujesz samoakceptację i siebie. -odkrycie. Ta praca opowiada o znaczeniu, odpowiedzialności i wolności. A także o tym, że nigdy nie jest za późno... Nigdy nie jest za późno, aby zacząć życie od nowa. Zacznij cieszyć się własnym istnieniem, znajdź szczęśliwy związek, idź do psychologa, popraw relacje z dziećmi, przeprowadź się do bardziej harmonijnego miejsca, zmień zawód, zyskaj poczucie własnej wartości i pewności siebie, spełnij własne marzenia, poszukaj sensu życie itp. Często spotykam ludzi, którzy już w wieku 40-50 lat (a nawet wcześniej) poddali się i „żyli tak, jak trzeba”. Życia takich ludzi nie można nazwać tragicznym, ale też nie można go nazwać szczęśliwym. Zwykle „odmawiają” zmian, twierdząc, że jest już za późno na zmianę czegokolwiek. Jeśli to nie zadziała od razu, nic nie da się zrobić. Takie osoby rzadko chodzą do psychologa, nie szukają informacji jak poprawić swój świat. Książki takie jak „Wybór” motywują, że jeśli coś w życiu nie wychodzi, trzeba żyć dalej i szukać sensu we własnym cierpieniu. , nawet jeśli było okropnie (bez sumiennej pracy wewnętrznej".