Często można usłyszeć: „Za moje zachowanie odpowiadają traumy z dzieciństwa i nic nie mogę z tym zrobić”. Niektórzy ludzie interesują się traumami z dzieciństwa, ponieważ legalne jest ukrywanie się za nimi. Przykładowo, gdy nie otrzymują w zamian tego, czego żądają, lub nie usprawiedliwiają swojego złego zachowania: Mam do tego prawo, bo od dzieciństwa przeżyłem traumę. Najczęściej zdarzają się przypadki, gdy szukają choć cienia przemocy w dzieciństwie: „Nauczyciele W szkole mnie uczyli, ale ja nie chciałam i to jest przemoc wobec jednostki! Dlatego musisz mi dać wszystko, to i tamto, bo nie zdobyłem wyższego wykształcenia z powodu przemocy w szkole wobec mnie i zostałem bez dobrej pracy, dobrych zarobków, jakie daje wykształcenie”. „Mój ojciec był surowy często kazała mi robić to, czego nie chciałam (odrabiać lekcje, sprzątać dom), a teraz nie mogę kochać męża, wszystko w nim doprowadza mnie do wściekłości, więc ojciec jest mi winien to i tamto przedstawiony takiej „ofiarze” jako zobowiązania dłużne w ogóle wszystkich ludzi, którzy wpadną w jego orbitę. W zasadzie nikomu trudno odmówić takiego skarbu - przesunąć wszystko na pewne wydarzenia (nawet 30 lat temu), ponieważ. nie ma siły krytycznie spojrzeć na swoje zachowanie. Na przykład dorosły długo tłumaczył nastolatkowi, dlaczego nie powinien wspinać się na gruszę: mogłaby ona zostać zniszczona przez odłamanie gałęzi pod jego ciężarem. ciało. Ale nastolatek uparcie wspina się na gruszkę, bo nie może sobie WYPOCZYĆ, myśli o sobie, a oprócz egoizmu dochodzi też do braku procesu wolicjonalnego na tle osłabionych procesów hamujących. Ogarnęło go pragnienie i nawet nie bardzo rozumie, dlaczego miałby wspiąć się na gruszkę. Tak naprawdę nie panuje nad sobą, trudno mu się powstrzymać i rozsądnie rozumować w swoim życiu. I jasne jest, że wtedy nadeszły sankcje za złamaną gruszkę. Nastolatek rozumiał je w ten sposób: dla mojej przyjemności dorosły zlitował się nad gruszą, zlitował się nad drzewem, ale nie nade mną, drzewo jest dla niego cenniejsze niż ja, nikt mnie nie kocha, to rani mnie. A potem przez całe życie wierzy, że dorośli i ludzie w ogóle są mu winni za traumę, ale tak naprawdę jest osobą, która nie panuje nad sobą. Traumy z dzieciństwa i wszystkie traumy w życiu człowieka są badane przez specjalistę, aby mu pomóc osoba potrzebująca rozumie mechanizmy ochronne, które mu szkodzą. Drogi czytelniku! Wymieńmy się opiniami na ten temat. Skontaktuj się ze mną, aby uzyskać pomoc nie tylko jeśli chcesz rozwiązać swój problem, ale także jeśli pragniesz wyższej jakości swojego życia, osiągnięcia większego sukcesu we wszystkich obszarach życia. Tylko umówienie się na wizytę SMS +79119887123, WhatsApp.