Od autora: Inne artykuły z zakresu psychologii medycznej, rodzinnej i ogólnej można znaleźć na stronie Ataki Paniki. Doktorze, co mi jest?! Jak pokazuje praktyka, ostatnie pytanie, jakie należy zadać, to psycholog medyczny. Oto niepełna lista specjalistów, do których ludzie najpierw zwracają się w obliczu ataku paniki: terapeuta, kardiolog, neurolog, endokrynolog, psychiatra (lub psychoterapeuta - w Rosji oznacza to psychiatrę specjalizującego się w psychoterapii), gastroenterolog, kręgowiec. Osoby te z reguły przeszły badania, testy, tomografię mózgu i pewnego rodzaju leczenie odwykowe. Ale często zdarza się, że problem nie został rozwiązany. Z tego zapewne wynika, że ​​nie leży to w kompetencjach tych specjalistów, ale w jakiejś innej dziedzinie, gdzie najczęściej umiejscawia się źródło ataków paniki. Musimy zdecydować, co to jest i dlaczego objawy są odczuwalne w organizmie, a ich źródło leży w psychologii. Cieszę się, gdy przychodzi do mnie osoba z obszerną dokumentacją medyczną, bo teraz możemy śmiało stwierdzić, że przyczyną nie są organiczne uszkodzenia organizmu. Ciało jest normalne. Ważne jest również, aby dana osoba nie mogła już polegać na pigułkach, zastrzykach, operacjach i innych interwencjach, w których byłaby biernym uczestnikiem procesu, czekającym, aż pozbędzie się lekarzy. Często ludzie się zniechęcają, nic nie pomaga, albo lekarze odmawiają leczenia i mówią, że według naszej linii jesteś zdrowy, a Twój stan zdrowia mówi zupełnie odwrotnie następującą opinię na temat charakteru jego wyglądu. Moje zrozumienie nie przeczy opiniom wielu innych specjalistów w dziedzinie bezlekowej psychoterapii takich zaburzeń. A więc: atak paniki nie zdarza się nagle. Są rzeczy, których taki lub inny zestaw poprzedza. Wśród nich: - wrażliwość psychiki (podejrzliwość, wrażliwość, skłonność do zamartwiania się, długie myślenie o tym, co się wydarzyło), mająca podłoże genetyczne i uraz psychiczny z dzieciństwa - stres zewnętrzny - rzadziej jednorazowy, częściej podłoże; niepostrzeżenie skumulowane (napięcie w pracy, w rodzinie, w związkach); - stres wewnętrzny - postawy życiowe, które nie pomagają radzić sobie w życiu, a wręcz przeciwnie, pogłębiają napięcie wewnętrzne pod wpływem stresu zewnętrznego, lęków - niemożność relaksu, odpoczynku; zmiana uwagi, ogólnie brak indywidualnego systemu samoregulacji psychofizycznej; - poczucie bezsensu i/lub niespełnienia w życiu. W wyniku wpływu wszystkich lub kilku z tych czynników w psychice powstaje napięcie, którego nie jest w stanie wytrzymać . Jeśli weźmiemy za model obwód elektryczny, to w przypadku ataku paniki wygląda to na przeciążenie obwodu i wybicie wtyczek, a w przypadku dystonii wegetatywno-naczyniowej (zespołu dysfunkcji wegetatywnej) bez ataków paniki wygląda na ciągłe spadki napięcia. W organizmie jest to odczuwalne jako awaria w kilku układach organizmu – na przykład w układzie sercowo-naczyniowym i/lub oddechowym i/lub poceniu się i innych. Jednak wszystkie te systemy mają wspólny system sterowania - jest on jak system operacyjny w komputerze, który steruje programami użytkowymi. Zatem w organizmie takim systemem kontroli jest autonomiczny układ nerwowy. Geograficznie zlokalizowana jest w mózgu. Nieprawidłowość autonomicznego układu nerwowego jest pierwotna, czyli przyczyną PA. Serce i inne narządy, w tym mózg, nie są patologiczne, ale ich funkcje są upośledzone. Dlatego zjawisko to, które nie ma natury organicznej, nazywane jest zaburzeniem funkcjonalnym. Wracając do języka technicznego, przypomina to raczej awarię oprogramowania, mimo że sprzęt jest w porządku. Często terapeuci, neurolodzy, psychiatrzy i psychoterapeuci przepisują w takich przypadkach środki uspokajające i przeciwdepresyjne. Czasami pomaga, zazwyczaj na chwilę. Czasami to w ogóle nie pomaga. Leki zdają się w sposób chemiczny osłabiać wrażliwość układu nerwowego..