Gry na palce dla dzieci w wieku od 2 do 5 lat Isaeva Ainura Gry na palce dają rodzicom i nauczycielom możliwość zabawy z dziećmi, zachwycają je, a jednocześnie rozwijają mowę i umiejętności motoryczne. Dzięki takim zabawom dziecko odbiera różnorodne wrażenia zmysłowe, rozwija uważność i zdolność koncentracji. Takie gry tworzą dobre relacje między dziećmi, a także między dorosłymi a dziećmi. Postacie i obrazy naszych gier palcowych - pająk i motyl, koza i króliczek, drzewo i ptak, słońce i deszcz - są lubiane przez dzieci w wieku od półtora do dwóch lat, dzieci chętnie powtarzają teksty i ruchy dorosłych. Niektóre gry palcowe przygotowują dziecko do liczenia, podczas gdy w innych dziecko musi działać obiema rękami, co pomaga lepiej zrozumieć pojęcia powyżej i poniżej, powyżej i poniżej, prawej i lewej stronie. Zabawy, podczas których dziecko chwyta lub głaszcze rękę osoby dorosłej lub innego dziecka, klepie go po dłoni lub zgina palce partnera do zabawy, są ważne dla rozwoju poczucia pewności siebie u dziecka. Niektóre gry, w których palce nazywają się po kolei lub działają po kolei, przypominają małe bajki (na przykład „Dwie grube świnie”, „Dwa czerwone karaluchy”, „Krab”) i dzieci w wieku 4-5 lat mogą je wykonywać samodzielnie , natomiast młodszym powinni pomagać dorośli. Osoba dorosła powinna wymawiać teksty gier palcowych tak wyraziście, jak to możliwe: podnosząc lub obniżając głos, robiąc pauzy, podkreślając poszczególne słowa i wykonując ruchy synchronicznie z tekstem lub w pauzach. Dzieciom trudno jest wymówić tekst, wystarczy, że wykonają ruchy razem z osobą dorosłą lub z jej pomocą. W przypadku niektórych gier możesz założyć na palce papierowe czapeczki lub narysować oczy i usta na opuszkach palców. Gry palcowe zachęcają dzieci do kreatywności, a w przypadku, gdy dziecko wymyśli własne, nawet jeśli niezbyt udane, ruchy do tekstów, należy je pochwalić i w miarę możliwości pokazać swoje osiągnięcia twórcze np. tacie lub babcia. Największą uwagę dziecka przyciągają zabawy palcowe ze śpiewem. Synteza ruchu, mowy i muzyki sprawia dzieciom radość i pozwala na najskuteczniejsze prowadzenie zajęć; Proponowane teksty można zaśpiewać do dowolnej odpowiedniej melodii. PAJĄK Pająk szedł po gałęzi, a dzieci podążały za nim. Deszcz nagle spadł z nieba i zrzucił Pająki na ziemię. Słońce zaczęło grzać, Pająk znów się czołga, A wszystkie dzieci czołgają się za nim, Aby przejść się po gałęzi. Ręce są skrzyżowane. palce obu dłoni „biegną” wzdłuż przedramienia, a następnie wzdłuż barku drugiej ręki. Ręce swobodnie opuszczone, wykonujemy ruch drżący (deszcz). Klaśnij dłońmi w stół/kolana. Dłonie przylegają do siebie po bokach, palce są rozłożone, potrząsamy dłońmi (świeci słońce). Działania są podobne do oryginalnych „Pająków” pełzających po głowie. PSZCZOŁY Mały domek na choince, Domek dla pszczół, gdzie są pszczoły? Trzeba zapukać do domu, raz, dwa, trzy, cztery, pięć. Pukam, pukam w drzewo, Gdzie, gdzie są te pszczoły? Nagle zaczęły wylatywać: Raz dwa, trzy, cztery, pięć! Jedna z rąk stoi na stole, oparta na łokciu, z rozłożonymi palcami (choinka). Z drugiej strony palce zamykają się w pierścień (ul). „Ul” jest dociskany do „drzewa”. Dzieci zaglądają do „ula”. Zaciskamy pięści. Uderzamy pięściami w siebie, naprzemiennie rękami. Rozkładamy ręce, rozkładamy palce i poruszamy nimi (pszczoły latają). ROBAKI Raz, dwa, trzy, cztery, pięć, robaki poszły na spacer. Raz, dwa, trzy, cztery, pięć, robaki poszły na spacer. Nagle podbiega wrona, kiwa głową, rechocze: „Oto obiad!” I oto nie ma robaków! Dłonie połóż na kolanach lub na stole. Zegnij palce i przyciągnij dłoń do siebie (ruch pełzającej gąsienicy), idź po stole palcami wskazującym i środkowym (pozostałe palce dociśnij do dłoni). Składamy palce w szczyptę i poruszamy nimi w górę i w dół. Otwórz dłoń, przesuwając kciuk w dół, a resztę w górę. Zaciskamy pięści, przyciskając je do piersi. PIĘĆ KACZEK Pięć kaczątek płynie do przodu, Ich matka czeka na brzegu, Ale tylko cztery kaczątka wróciły do ​​matki. Czterypływają kaczątka... Pływają trzy kaczątka... Pływają dwa kaczątka... Oto jedno płynie naprzód, Na brzegu czeka jego matka, I w jednej chwili pięć kaczątek wróciło do matki. Jedna z rąk - „kaczka matka” - stoi na stole, opierając się na łokciu. Palce są złożone w szczyptę. Druga ręka to kaczki. Wykonujemy ruchy falowe w kierunku „kaczki”. Liczba wyprostowanych palców odpowiada liczbie kaczątek (palce są stopniowo zginane). Na słowa „Ich matka czeka na brzegu” „kiwamy głową” ręką („kaczka matka”). Zalecenia dotyczące prowadzenia zabaw palcowych z dzieckiem Rozpoczynając pracę należy pamiętać o następujących zasadach prowadzenia zajęć: Przed zabawą z dzieckiem należy omówić jej treść, od razu ćwicząc niezbędne gesty, kombinacje palców i ruchy. To nie tylko przygotuje dziecko do prawidłowego wykonania ćwiczenia, ale także stworzy niezbędny nastrój emocjonalny. Ćwiczenie należy wykonać razem z dzieckiem, demonstrując jednocześnie dzieciom swoją pasję do gry często zaczynają wymawiać tekst częściowo (zwłaszcza początek i koniec fraz). Stopniowo uczymy się tekstu na pamięć, dzieci wymawiają go w całości, łącząc słowa z ruchem. Po wybraniu dwóch lub trzech ćwiczeń stopniowo zastępuj je nowymi. Zabawy, które najbardziej lubisz, możesz zachować w swoim repertuarze i wracać do nich na prośbę dziecka. Nie wyznaczaj dziecku kilku trudnych zadań na raz (np. pokazywanie ruchów i wymawianie tekstu). Dzieci mają ograniczoną zdolność koncentracji, a niemożliwe zadanie może „zniechęcić” zainteresowanie grą. Nigdy nie zmuszaj. Spróbuj zrozumieć przyczyny odmowy, jeśli to możliwe, wyeliminuj je (na przykład zmieniając zadanie) lub zmień zabawę. Zachęć dzieci do wspólnego śpiewania, „nie zauważaj”, jeśli na początku zrobią coś złego, zachęcaj do sukcesu . OBEJRZYJ Siedzimy na dywaniku lub poduszce (na kolanach). Przesuwamy palce („biegamy”) od kolan do czubka głowy. Mysz wspięła się po raz pierwszy. Zobacz, która jest godzina. Nagle zegar powiedział: „Bang!”, Jedno klaśnięcie nad głową. Mysz przewróciła się na pięcie. Ręce „toczą się” po podłodze. Mysz wspięła się po raz drugi, żeby zobaczyć, która jest godzina. Nagle zegar powiedział: „Bom, bom!” Dwa klaśnięcia. Mysz przewróciła się na pięcie. Mysz wspięła się po raz trzeci, żeby zobaczyć, która jest godzina. Nagle zegar powiedział: „Bom, bum, bum!” Trzy klaśnięcia. Mysz przewróciła się na pięcie. RĘKAWICA Wesoła mysz znalazła rękawiczkę, otwórz dłoń, rozłóż palce (rękawiczka). Obracamy dłonie dłonią lub tyłem do góry. Po zrobieniu w nim gniazda złożyliśmy ręce w „wiadrze” i wezwaliśmy mysz. Zginamy i rozprostowujemy palce (gest „wołania”). Podawałem im do gryzienia skórkę chleba, a czubkiem kciuka stukamy kolejno w czubki pozostałych palców. Wszystkich głaskała (klapsowała). Resztę głaskaliśmy („klepiemy”) kciukiem (ruchem przesuwanym od małego palca do palca wskazującego). i wysłał mnie do łóżka. Ściskamy dłonie, kładziemy je pod policzkami (sen). KOTKI Składamy dłonie i zaciskamy palce. Łokcie spoczywają na stole. Nasz kot ma 10 kociąt. Podajemy sobie ręce, nie rozdzielając ich. Teraz wszystkie kociaki stoją w parach: Dwa grube, dwa zręczne, Dwa długie, dwa przebiegłe, Dwa małe i najpiękniejsze. Stukamy o siebie odpowiednimi palcami (od dużego do małego palca). KARALuchy Pod torbą za bufetem znajduje się dziesięć karaluchów. (2 razy) Otwórz dłonie, dociśnij je do bocznej powierzchni stołu, rozłóż palce („karaluchy”), poruszaj nimi. Najodważniejszy karaluch wpadł do Twojej kieszeni. Przesuwamy palcami po ciele, symulując pełzanie „za kołnierz”. Pod torbą za bufetem jest dziewięć karaluchów. Zginamy jeden z palców, a drugi przekręcamy, pokazując, że zostało już dziewięć karaluchów. Pod torbą za bufetem jest dziewięć karaluchów. (2 razy) Ruchy powtarza się podobnie jak w pierwszym wersecie, tyle że teraz nie ma dziesięciu palców (karaluchy), ale dziewięć. I tak dalej. ŚWINIE Rozłożone palce; Każdym palcem naprzemiennie „chodzimy” po stole lub kolanach..