Od autora: Te odpowiedzi na pytania zostały napisane specjalnie dla strony internetowej Ukraińskiego Stowarzyszenia Analizy Transakcyjnej, gdzie do dziś zamieszczane są zatem, koledzy, pytania lub krytykę wynikające z nieznajomości terminów, nie odpowiem. Chcących zapoznać się z terminologią AT, słownik można znaleźć w znakomitej książce Iana Stewarta i Vanna Joinesa „Modern Transactional Analysis” St. Petersburg, 1996. Wywiad z Sokovniną M.S., prezenterką maratonów terapeutycznych, St. Petersburg. - SM. Czy uważasz, że dla przyszłego analityka TA naprawdę ważne jest przejście kursu terapii TA? M.B. czy wystarczy ukończenie kursu teoretycznego? Myślę, że poddanie się terapii (jakiejkolwiek) jest ważne nie tylko dla analityka AT, ale także dla każdego psychologa i psychoterapeuty. Jest ku temu kilka poważnych powodów. Jedną z tych przyczyn jest występowanie u klienta przypadków dodatkowej traumy w trakcie jego pracy z terapeutą lub konsultantem. W analizie transakcyjnej funkcjonuje pojęcie „scenariusza szkodliwego”. Szkodliwy skrypt odnosi się do tej części skryptu danej osoby, która pociąga za sobą zachowanie, które rani innych emocjonalnie lub fizycznie lub zaprasza inne osoby do angażowania się w gry, negatywne uczucia i destrukcyjne zachowania. Takie „zaproszenie” może nastąpić świadomie lub nieświadomie. Mówiąc najprościej, ludzie dzielą się na trzy kategorie. Osoby pierwszej kategorii posiadają nieszkodliwy skrypt, za pomocą którego „robią sobie złe rzeczy”, osoby drugiej kategorii posiadają skrypt, za pomocą którego „robią złe rzeczy innym” oraz trzecia kategoria - robić złe rzeczy sobie i innym. Aby pracować z ludźmi, należy wypracować „szkodliwy” element scenariusza. Ale warto też pomyśleć o uwolnieniu swojego potencjału osobistego i zawodowego za pomocą psychoterapii konflikt wewnętrzny wiąże energię mentalną stanów ego, która może zostać wykorzystana w procesach świadomości, zdolności do utrzymania skupienia i procesach twórczych (możliwość wglądu). Jakość wszystkich tych procesów jest istotna w pracy z klientami indywidualnymi i grupami Niektórzy psychologowie „narzekają”, że męczą się po pracy z 1-3 klientami z rzędu. Takie „zmęczenie” jest wynikiem ponownej stymulacji urazów psychicznych i negatywnych komunikatów skryptowych, które powtarza się u samego psychoterapeuty lub konsultanta aktualizacja negatywnej idei i/lub doświadczenia poprzez pamięć skojarzeniową, zgodnie z zasadą podobieństwa. Taka ponowna stymulacja jest szkodliwa dla zdrowia konsultanta. Prowadzi to do wypalenia zawodowego i innych problemów. Zmęczenie można wiązać także z „trudnym” kierowcą i pozycją ratunkową w trójkącie dramatycznym (S. Karpman). Kiedy ratujemy innych, równowaga energetyczna zostaje zachwiana, gdyż zaczynamy wkładać w pracę więcej energii niż klient - M.S., co jeszcze możesz powiedzieć o tym, jak skuteczność zawodową konsultanta, psychoterapeuty można wesprzeć poprzez poddanie się psychoterapii osobistej? - Kompetencje osobiste i kompetencje komunikacyjne są niezbędnymi warunkami (częściami) kompetencji zawodowych mam tu na myśli wiedzę o tym, jak zbudowana jest Twoja osobowość i jaka jest Twoja indywidualność, a także o tym, jak wykorzystać mocne strony swojej indywidualności oraz umiejętność zarządzania procesami wewnętrznymi i zachowaniami zewnętrznymi (dokonywanie wyborów Rosjanie i Ukraińcy dorastali w narodowości). kultur, które niosą ze sobą konsekwencje totalitaryzmu, wpojone zarówno przez poprzednie pokolenia, jak i organizację i kulturę dzisiejszego życia. Społeczeństwo totalitarne nie przyczynia się do ukształtowania autonomicznej, wolnej osobowości, jaką powinien być terapeuta. Każdy z nas potrzebuje terapii. - Jakie trudności w opanowaniu umiejętności zawodowych konsultanta i psychoterapeuty, z Twojego punktu widzenia, mają bezpośredni związek z indywidualną historią danej osoby? - Z mojego doświadczenia, pracy zawodowej i rozwoju zawodowegopracę psychologów i psychoterapeutów często utrudniają traumy z dzieciństwa związane z publicznym znieważaniem i karaniem w placówkach dla dzieci, a mianowicie w przedszkolach i szkołach. Jednym ze skutków takiej traumy jest zaburzenie komunikacji dziecka (a potem dorosłego) z grupą. Pociąga to za sobą w przyszłości trudności w komunikowaniu się z publicznością podczas wystąpień publicznych, podczas nauczania studentów, trudności w interakcji z grupą psychoterapeutyczną z roli facylitatora, gdyż zaczynają działać dobrze znane przeniesienia i przeciwprzeniesienia. W tym przypadku dziecko początkowo „rozpoznaje” złość i irytację oraz zagrożenie płynące ze strony nauczyciela, projektuje na grupę dzieci i przeżywa sytuację subiektywnie, tak jakby dzieci również potępiały go za niewłaściwe zachowanie i nie chciały zaprzyjaźnij się z nim. W przyszłości ten „obraz” będzie przesyłany jak na ekranie do innych grup. Przepracowanie tej pierwotnej traumy prowadzi do uwolnienia potencjału zawodowego, przywraca zdrowe relacje z grupą. Ponadto wiek 5-6 lat odgrywa rolę w kształtowaniu kompetencji komunikacyjnych, kiedy dziecko rozwija wyobrażenie o swojej zdolności wpływania na innych ludzi. Jeśli rodzice „odpowiadają”, to znaczy odpowiadają na prośby dziecka, pokazują lub mówią mu, jakie uczucia wywołuje w nich zachowanie dziecka itp., wówczas dzieci rozwijają wyobrażenie o swojej zdolności do wpływania na świat wewnętrzny i zachowanie innych ludzi i to jest podstawa siły psychoterapeuty. Jeśli ktoś ma scenariuszowe przekonanie, że nie jest w stanie wpłynąć na innych, wówczas zastosuje odpowiedni system potwierdzania doświadczenia skryptowego w relacjach, w tym z klientem. Jeśli psychoterapeuta, psycholog, wierzy w tę umiejętność, to będzie ją aktywnie wykorzystywał i rozwijał - M.S., Czy psychologowie pracujący w systemie oświaty, a nie zajmujący się praktyką psychoterapeutyczną, potrzebują psychoterapii? - Oczywiście, że jest to konieczne, i może w większym stopniu, ponieważ psychologowie szkolni mają na co dzień kontakt z nauczycielami na temat dzieci i ich pracy z nimi. Kontakt ten zaktualizuje wszystkie nieprzetworzone przeniesienia dotyczące rodziców psychologa oraz wychowawców i nauczycieli, którzy go uczyli i wychowywali, gdy był dzieckiem. A wiemy, że scenariusz kształtuje się głównie w interakcji dziecka z rodzicami. Nastąpi tu zarówno ponowna stymulacja problemów, jak i przeniesienie niedokończonych relacji ze znaczącymi postaciami z przeszłości na osobowość szkolnego nauczyciela. Innym ważnym problemem jest to, że aby mieć dobry kontakt z dziećmi w pewnym wieku, trzeba mieć dobry kontakt z własnym Wewnętrznym Dzieckiem w tym samym wieku. Proces zewnętrzny odzwierciedla proces wewnętrzny. Być może zauważyłeś, że psychologowie zazwyczaj wolą pracować z dziećmi w jednym wieku, w określonym przedziale wiekowym, a nie z innymi grupami wiekowymi. Dzieje się tak na skutek częściowo wykluczonego stanu Ja Dziecka i jest to wynik doświadczeń z dzieciństwa._ Jak myślisz, co jest pierwszą rzeczą, nad którą powinien pracować przyszły psycholog lub psychoterapeuta w terapii? - Zacznij od miejsca, w którym chciałbyś zacząć i z którego uważasz, że sobie poradzisz. Ważne jest, aby zacząć i poczuć efekt. Sukces w małym przedsięwzięciu doda Ci energii do dalszego rozwoju i poradzenia sobie z innymi problemami. -Co polecasz do samodzielnej pracy na rzecz rozwoju zawodowego i osobistego? - Uważam, że ważne jest ukształtowanie podstawowej pozycji życiowej ++; można ją wzmocnić poprzez zebranie banku uderzeń. Sugeruję codzienne proszenie o pozytywne, bezwarunkowe i warunkowe uderzenia, akceptowanie ich i odrzucanie kłujących uderzeń. negatywne bezwarunkowe, negatywne warunkowe, gdy ich nie chcesz. Bardzo ważne jest również, aby nauczyć się dawać sobie głaski. Zasadniczo oznacza to zastąpienie wewnętrznego głosu i negatywnego dialogu pomiędzy Rodziciem a Dzieckiem pozytywnym. - Proszę, powiedz mi, gdzie jeszcze».