Kontynuując zgłębianie tematu przemocy domowej, nie sposób nie wspomnieć o dziecięcych historiach o rozwoju mężczyzny, który później staje się podatny na przemoc, czy to fizyczną, czy moralną, oraz kobiety, która ją znosi. Z reguły mężczyźni są przytłoczeni agresją byli dominujący, niegrzeczni i często bolesni ojcowie. Jednocześnie matki w większości były bierne i nie troszczyły się o swoje dzieci. Ich bezwładność uczyniła z nich „pusty” przedmiot, niezdolny do zaspokojenia potrzeb synów na etapie rozwoju osobowości. Miłość i troska matki, których nie otrzymaliśmy w dzieciństwie, są zwykle przyczyną okrucieństwa i agresywności u mężczyzn. Brak bliskości emocjonalnej w połączeniu z bolesną zależnością tworzy atmosferę bezduszności i bezduszności, która panuje w związkach partnerów o takich cechach charakteru. Co skłania mężczyznę do bicia partnerki pomimo swojej zależności od niej? etapie przemocy zachowuje się tak samo, jak pozbawiony dziecka mężczyzna chciałby postępować z matką, która nie zwraca na niego uwagi, lub z karzącym ojcem, gdyby miało taką możliwość w dzieciństwie. Mści się na swojej partnerce – symbolicznej matce – za całą miłość i uwagę, których nie otrzymał w dzieciństwie. Wydaje się, że nie widzi, że „zła” partnerka, którą atakuje, to ta sama kobieta, którą uważał za obiekt podniecenia. Mimo swojej zależności i wewnętrznej bezbronności mężczyzna całą swoją złość i agresję kieruje w stronę partnerki. Kobieta znajdująca się w sytuacji przemocy, broniąc się przed nieznośnym strachem przed porzuceniem i kończąc w sytuacji psychicznej dezintegracji, próbuje całym sobą. może utrzymać obiekt bez względu na konsekwencje. Paradoksalnie ofiara pobicia mniej się boi, gdy sprawca jest w pobliżu, mimo że stanowi dla niej poważne zagrożenie. I odwrotnie, doświadcza emocjonalnego dyskomfortu spowodowanego samotnością, narażając się na ryzyko utraty własnej tożsamości. Kiedy ofiara czuje się spokojna w obecności agresora, oznacza to, że potrzebuje przedmiotu, który pomoże jej uświadomić sobie, że jest pełnoprawną osobą. Udawane znaczenie i siła mężczyzny oraz nadzieja na kontynuację związku podtrzymują jej stabilność psychiczną. Uzależnienie od takiego partnera podyktowane jest ogromnym lękiem przed światem zewnętrznym, niestabilnością samoświadomości i poczucia własnej wartości. Osoby dojrzałe emocjonalnie, które wykształciły głęboką więź z rodzicami, a której rodzice byli w stanie to zapewnić, po prostu nie mogą powodować ból fizyczny lub psychiczny ukochanej osoby. Prawdziwa miłość w rozumieniu osoby z dysfunkcyjnej rodziny zawiera w sobie odrzucenie, nienawiść do siebie, przebłyski nadziei, chwile namiętności, nieodparte przyciąganie, rozpacz, skrajną intymność, częste rozstania i rozstania. wiele innych, mniej wyraźnie zróżnicowanych stanów. 3 kolejne fazy w scenariuszu bicia kobiety przez partnera: 1. Wzrost napięcia;2. Wybuch, ostry konflikt z użyciem siły;3. Dobroć i pełna skruchy miłość to idylla i chwilowy spokój/wytchnienie. Niska tolerancja partnera na czynniki drażniące zmusza do szukania wyjścia z wewnętrznego napięcia, a wówczas zależny partner staje się łatwym celem, na który można wyładować nagromadzony gniew. Kobieta natomiast pozostaje w sytuacji pełnej nadziei ze względu na skrajną zależność od partnera. Przyjmuje pozycję ofiary, podczas gdy złość i wściekłość pamięć o zdarzeniu zostaje oderwana i zniekształcona, zamknięta i nie dopuszczona do zrozumienia. Dlatego kobieta w dalszym ciągu uważa swojego partnera za obiekt podniecający, żywąc nadzieję, że miłość drzemiąca w jego sercu na nowo rozbłyśnie, jeśli będzie się dobrze zachowywać. Obrona moralna służy usprawiedliwieniu zależności od okrutnego, drażliwego i bezkompromisowego partnera oraz daje iluzję kontroli nad sytuacją. Kobieta maltretowana może wmawiać sobie, że nie byłaby ofiarą, gdyby przygotowała bardziej wyszukany obiad, aby mąż się na nią nie złościł i nie wyrzucił.!