Nie interesują mnie nowe relacje! Tak bardzo wycierpiałam przez mojego byłego! Zadziwiła mnie, dręczyła mnie, naciskała. Manipulowany jak chłopiec! Po co mi te kobiety? Lepiej być samemu! Użyję wszystkich sił, żeby postawić syna na nogi. Nie chcę już mieć do czynienia z tymi facetami. Tylko problemy od nich! To i tamto tak nie jest. Bądź dla niego kucharką, dziwką i matką. Zmęczony tym! A jakie są te ofiary? Niewdzięczność, zdrada, zdrada! Przestańcie pracować dla tych potworów, dam sobie radę sama. Najpierw idziemy do osoby z otwartą duszą, a potem na nią plują! Wchodzą w brudnych butach. Oni tego używają. Wypompowują zasoby. Manipulowane. Zdradzają. Poniżyć. Deprecjonować. I znajdziemy wyjście, nie wtrącając się już. Inaczej zabije! Wybieramy albo samotność, albo powierzchowne relacje. Połączenia niewiążące. Lekkie powieści erotyczne. Po co przeżywać na nowo ten ból, zdradę, czuć się jak portfel, służący? I to jest logiczne. Kiedy człowiek myśli na podstawie traumy, w psychologii dawno temu znaleziono powód wyboru tego lub innego partnera. Często jest to powtórzenie pierwszego połączenia, połączenia z rodzicem! Jeśli dziecko zostało wykorzystane jako zasób, schemat powtórzy się w relacjach dorosłych. Na pewno słyszałeś, jak ktoś często mówił, że wszędzie ich używa się, zdradza, dewaluuje, narusza granice, czy coś innego? Mówię o powtórzeniu się tego konkretnego schematu Częściej po bolesnej sytuacji człowiek podąża ścieżką wzmacniania i kształtowania obrony psychologicznej: popada w samotność, nie podtrzymuje tematów dotyczących relacji, tak działają strategie unikania. Wybiera łatwe połączenia, rekompensując w ten sposób odrętwienie emocjonalne, pustkę, przynajmniej napełniając życie przystępną pozytywnością. Uważa, że ​​mnie to nie obchodzi, nie obchodzi mnie to, inni mają jeszcze gorzej. Tłumi więc i zaprzecza swemu bólowi. Idzie do pracy, do wychowywania dzieci – jest roztargniony, ignoruje swoje potrzeby. Alkohol i narkotyki są skutecznym znieczuleniem na trudne doświadczenia. Współczucie dla innych, pomoc, nadmierna troska to świetny sposób na ucieczkę od bólu gryzącego serce. Uważa, że ​​to los, karma, jest to zapisane w rodzinie, przekleństwo i nic na to nie można poradzić! W ten sposób manifestuje się pozycja uległości. Obrona psychologiczna działa, o ile istnieje zasób. Oznaki wyczerpywania się zasobów: wypalenie zawodowe, choroba, ataki paniki, zwiększony apetyt na alkohol, myśli o śmierci, depresja itp. Inną opcją po bolesnej historii jest skorzystanie z wiedzy psychologicznej! Jaki jest Twój ulubiony psychologiczny mechanizm obronny??