Od autora: Każdy rok w życiu dziecka to cały świat, który ma swoje własne zasady i normy, ale te zasady i normy są nadal wyjątkowe.Cechy Rozwój dziecka w wieku 6-7 lat. Cechy psychologiczne dzieci w wieku 6-7 lat wyrażają się w tym, że trwa znaczny okres rozwoju dziecka, który rozpoczął się w wieku 5 lat. I jest to okres, w którym kształtują się i kształtują ważne formacje psychologiczne, które w przyszłości staną się podstawą innych ważnych cech psychiki dziecka i kształtuje się gotowość do przyszłej edukacji szkolnej. Rozwój osobowości 6-7-letniego dziecka Główną zmianą w świadomości przedszkolaka był tzw. „wewnętrzny plan działań”, który pozwala dziecku operować różnymi pomysłami w umyśle, a nie tylko w formie wizualnej. Zdolność do refleksji, czyli umiejętność analizowania, bycia świadomym własnych działań, celów i uzyskanych wyników, a także bycia świadomym swoich doświadczeń i uczuć. To właśnie ta nowa formacja w umyśle dziecka staje się podstawą jego rozwoju moralnego. Ten okres życia uważany jest za bardzo wrażliwy w kształtowaniu cech moralnych człowieka. W tym kierunku kształtują się takie cechy, jak troska i aktywne podejście do tego, co dzieje się wokół. W rezultacie istnieje przewaga motywów istotnych społecznie nad osobistymi. Pojawiają się uczucia intelektualne – zdziwienie i ciekawość, poczucie piękna, poczucie dumy i poczucia własnej wartości, poczucie winy. Poczucie własnej wartości dziecka w tym wieku jest z reguły dość stabilne i ma tendencję do zawyżenia. Jednocześnie dziecko jest bardzo nastawione na ocenę zewnętrzną. Ponieważ jednak nie potrafi jeszcze wyrobić sobie obiektywnej opinii o sobie, kreuje swój własny wizerunek na podstawie ocen, które słyszy o nim od dorosłych i rówieśników. Przedszkolaki szczerze starają się być dobre, być pierwsze, bardzo się denerwują, gdy im się nie udaje, żywo i emocjonalnie reagują na zmiany w postawie i nastroju dorosłych. W tym okresie wyraźniej widać zróżnicowanie dzieci w grupie na popularne i niepopularne. Podstawą popularności są jedynie cechy moralne: życzliwość, szybkość reakcji, umiejętność pomagania i ustępowania, życzliwość. Pozycja niepopularnego dziecka to postawa wyobcowana, w której rówieśnik jest konkurentem, a głównym zadaniem w komunikacji jest udowodnienie własnej wyższości lub ochrona własnego „ja”. Wiodącą potrzebą przedszkolaka jest komunikacja, zarówno z rówieśnikami, jak i dorosłymi. Wiodącą aktywnością, podobnie jak w poprzednim okresie wiekowym, pozostaje odgrywanie ról. Osobliwością zabawy w tym wieku jest to, że dzieci zaczynają opanowywać i rozgrywać złożone interakcje między ludźmi, które manifestują podstawowe sytuacje życiowe z otaczającego ich świata. Gry stają się złożone i czasami mają specjalne znaczenie, które nie zawsze jest dostępne dla dorosłych. Jednocześnie dzieci są w stanie w pełni monitorować całe pole gry, wszystkich uczestników gry i zmieniać swoje zachowanie lub rolę w zależności od niezbędnych działań w grze. W tym wieku można mówić o procesie kształtowania się całkowitej dobrowolności wszystkich procesy umysłowe, to znaczy zdolność dziecka do niezależnej kontroli, kierowania i oceniania Twojego zachowania i działań. Ale ponieważ proces ten jest trudny do ukształtowania, dziecko w wieku 6 lat nadal łatwo odwraca uwagę od swoich zamiarów i może przejść na coś nieoczekiwanego, nowego i atrakcyjnego. Dziecko w wieku 7 lat jest już w stanie skupić się nie tylko na czynnościach, które go urzekają i wywołują silną reakcję emocjonalną, ale także na tych, które są podejmowane z pewnym wolicjonalnym wysiłkiem. Do zainteresowań związanych z grami dochodzi zainteresowanie poznawcze, które objawia się w postaci „dlaczego”, a osoba dorosła staje się niekwestionowanym źródłem wiedzy. Warto też zauważyć, że w wieku 7 lat dziecko wchodzi w kolejny „kryzys wieku”. ” Głównym zewnętrznym wskaźnikiem tego okresu staje się:zwane „utratą dziecięcej spontaniczności”, która wyraża się w manierach, wybrykach i klaunach. Takie zachowanie służy jako psychologiczna obrona przed traumatycznymi emocjami i doświadczeniami dziecka. Oznacza to, że dziecko chce coś pokazać dorosłym swoim „świadomym” zachowaniem. Można również zaobserwować następujące momenty w zachowaniu dziecka na etapie kryzysowym w wieku 7 lat: Pojawiają się nieposłuszeństwo i kłótnie z dorosłymi przy różnych okazjach. I demonstracyjnie rób to, czego rodzicom kategorycznie się nie podoba.ü W rodzinie dzieci zaczynają demonstrować „dorosłe” zachowania ze swojego punktu widzenia z pozycji „Nie jestem mały!”, Próbując rozmawiać na tematy, używając terminologii i zwroty dorosłych, co nie zawsze jest logiczne i słuszne.ü Dzieci zaczynają zwracać uwagę na swój wygląd (starają się ubierać jak dorośli lub jak „popularni” rówieśnicy. Oprócz trudnych momentów kryzysu pojawiają się też pozytywne strony tego pojawiają się także: Pojawia się zdolność dziecka do świadomego zachowania podczas komunikowania się z dorosłymi poza kręgiem rodzinnym. Dziecko doskonale rozumie, że tego, co można powiedzieć rodzicom, nie da się powiedzieć nauczycielowi, trenerowi sportowemu czy sprzedawcy w sklepie. Oznacza to, że dziecko rozumie i akceptuje pewne zasady komunikacji ze światem zewnętrznym, poza rodziną. Dziecko zyskuje umiejętność uogólniania swoich przeżyć, czyli rozumienia tego, co czuje (zakresu uczuć) i co najważniejsze, rozumienia tego, co przeżywa. przyczyny ich wystąpienia, a następnie świadomie modelować dalsze zachowania i wyznaczać cele. Komunikacja 6-7-letniego dziecka określana jest jako komunikacja pozasytuacyjno-osobista, czyli odzwierciedlająca nie daną chwilową sytuację, ale „co”. było” lub „co się stanie”. Główną treścią komunikacji jest świat ludzi, zasady postępowania, zjawiska naturalne. Osoba dorosła pełni rolę nosiciela norm społecznych, zasad kontaktów społecznych i osoby odkrywającej naturę świata. Potrzeba wiodąca w procesie komunikacji jest potrzeba wzajemnego zrozumienia i empatii. Dziecko dzieli się z dorosłym swoimi najbardziej żywymi przeżyciami, zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi. A głównym zadaniem rodziców i nauczycieli jest akceptacja emocji dzieci, bez bagatelizowania ich znaczenia w życiu dziecka. W komunikacji z rówieśnikami wyrażane są następujące przejawy wieku: inicjowanie pierwszych potrzeb komunikacyjnych, uznanie i szacunek; konkurencyjne naśladownictwo: duża wrażliwość na postawę partnera (drażliwość, protest, kłótnia wynika z różnicowania dzieci ze względu na ich pozycję w grupie). W wieku 7 lat kończy się okres przedszkolny dziecka. Głównymi umiejętnościami tego okresu są: opanowanie przez dziecko świata rzeczy i przedmiotów kultury ludzkiej, umiejętność pozytywnego komunikowania się z ludźmi, rozwój identyfikacji płciowej, ukształtowanie się tzw. „pozycji wewnętrznej ucznia”, ”, czyli świadome pragnienie dziecka, aby chodzić do szkoły, uczyć się, z pełnym zrozumieniem tego, co ma robić i czego dorośli od niego oczekują. Rozwój percepcji dziecka w wieku 6-7 lat swój rozwój, staje się znaczący, celowy, analizujący. Oznacza to, że dziecko jest zdolne do takich dobrowolnych (znaczących, ukierunkowanych) działań, jak: obserwacja, badanie, poszukiwanie. W tym wieku standardy sensoryczne są w pełni przyswojone: kształt, kolor, rozmiar. Rozwój percepcji przestrzennej trwa. Przedszkolak operuje takimi pojęciami jak: dół, góra, na drugą stronę. Również idee prawej i lewej strony powinny już być jasno ukształtowane. Pamięć Ponieważ w tym wieku dziecko ukształtowało ukierunkowaną percepcję i uwagę, w rezultacie pamięć staje się arbitralna. Oznacza to, że przedszkolak samodzielnie wyznacza sobie cel: pamiętać lub pamiętać. Zdolność ta jest jedną z najważniejszych w rozwoju funkcji umysłowych, gdyż prowadzi do zdolności dziecka (a później dorosłego) do uczenia się przez całe życie. Należy aktywnie wspierać i kierować pragnienie dziecka, aby coś zapamiętać. Ta umiejętność rozwija kilka innych obszarów jednocześnie: myślenie, uwagę, wyobraźnię. W".