Możesz zadać mi to pytanie. A mógłbym odpowiedzieć mniej więcej tak: Być może. Tylko skuteczność takiej pomocy dąży do zera. Nie uwzględniamy pomocy rządowej w przypadku chorób, doraźnej pomocy psychologicznej i infolinii. Potraktujmy terapię jako metodę poznania i samorozwoju. Tradycyjnie uważa się, że bezpłatna praca nie jest ceniona przez klienta, a psychologowie, którzy odważą się temu zaprzeczyć, ostatecznie i tak dochodzą do tego jednoznacznego wniosku. Ale jest, jak mówią, niuans. A nawet kilka: Po pierwsze, mogę udzielić bezpłatnej porady. I zawsze będzie to brzmieć tak samo: idź na terapię osobistą. Rada jest paradoksalna, bo darmowa, a jednak skuteczna. Zwłaszcza jeśli jest odpowiednio wentylowany w sobie. Po drugie, nie należy ślepo podążać za radami. Nawet moja. Równie piękna jak poprzednia. Nawet coś tak oczywistego jak ten. Popatrz na to jako na jedną z możliwości. Jedna z wielu opcji. I podejmij decyzję – podążać za nią lub nie. Decyzja będzie Twoja. Trzeci punkt jest dość duży – są to oczywiście pieniądze. Terapeuta w przeciwieństwie do budowniczego czy specjalisty od paznokci nie sprzedaje produktu finalnego. Efektu jego pracy nie mierzy się w kilogramach, kilometrach ani liczbie sztuk. Terapeuta sprzedaje proces. To raczej nauczyciel kung fu, który powinien uczyć spektakularnych sztuczek, a zamiast tego każe spać na kamieniach, jeść ryż pałeczkami i deskami do dziurkowania. Aby być użytecznym, terapeuta sam musi dużo się uczyć, zdobywać doświadczenie i chodzić do swojego terapeuty. Psychologowie wydają na to ogromną ilość zasobów, doskonaląc się jako narzędzie. Oprócz tego, że psycholog musi się uczyć i rozwijać, musi też coś jeść i najlepiej gdzieś mieszkać. Kupując proces od terapeuty, również ponosimy te koszty. Pomysł ten może wydawać się niepoważny, ale jest kluczowym elementem budowania relacji, bez której terapia nie jest możliwa. Bez takich granic terapia będzie niewiele skuteczniejsza niż płacz przed mamą czy użalanie się nad barmanem. Co prawda cena za usługi psychologa wcale nie jest wyznacznikiem jego skuteczności, ale ten aspekt ma też jakościowy wpływ na postęp. Terapia nie jest usługą jednorazową, ale procesem długotrwałym. Może kosztować od 6 tysięcy miesięcznie. Uczęszczanie do grupy w celu studiowania interakcji społecznych kosztuje mniej więcej tyle samo. Do tego raz w roku wydawaj 50 tys. na kurs intensywny i tyle samo na kursy i książki. Okazuje się, że terapia nie jest tania. Może sobie na to pozwolić osoba dorosła i niezależna. Gotowi i potrafiący przeznaczyć znaczne środki na swój rozwój i samowiedzę. Czwarty, najważniejszy niuans. Przez wszystko, co zostało powiedziane powyżej, jak nić przez koraliki, przewija się ta sama myśl – w terapii nie liczy się życzliwość psychologa, tylko jego koszt i poziom biegłości w Kung Fu. Terapia jest możliwa tylko wtedy, gdy klient ponosi za nią odpowiedzialność. Płatność jest najważniejszym regulatorem w związku. I nie jedyny. Zadaniem tych regulatorów jest utrzymanie relacji klient-terapeuta, w ramach której możliwy jest wzrost i rozwój. Jeśli po przeczytaniu do końca wewnętrznie się ze mną zgodzicie, to udało mi się przeprowadzić małą terapię. I to za darmo. Jeśli się nie zgadzasz, ale jesteś gotowy się z tym pogodzić, oznacza to, że udało Ci się zapewnić efekt terapeutyczny. Jeśli nic takiego się nie wydarzyło, a mój artykuł w żaden sposób Ci nie pomógł, to jesteś już wystarczająco świadomy. Cóż, albo darmowa psychologia na Ciebie nie działa. Spróbuj płatne. Kanał TG, na którym piszę o psychologii, ludziach i osobistych obserwacjach. Uważaj, mat: https://t.me/ommanipadmehoom