Wspaniała baśń Oscara Wilde’a „Duch Canterville”. Miła, bystra, subtelna, głęboka, filozoficzna... Ten mały werset zawsze mnie niepokoił... Próbowałam rozeznać w nim to, co być może dla wielu jest ukryte. Kiedy ona płacze, nie żartując, Oto złotowłose dziecko. Modlitwa ugasi jej smutek, A w ogrodzie zakwitnie migdałowiec – Wtedy rozraduje się ten dom, A duch w nim mieszkający zaśnie. Chodzi o każdego z nas... Łzy oczyszczają duszę, modlitwa ją uspokaja, jak kołysanka... A w duszy każdego z takich metamorfoz mogą zakwitnąć migdały, pozornie całkowicie zwiędłe... Jakże to czasem trudne dla nas, gdy powstrzymujemy łzy. Boimy się, że wyjdziemy na słabych, bezbronnych i popadniemy w przygnębienie. Chcemy mieć pewność, że mamy rację, bronimy zasad, ale nasza dusza jest zła, niewygodna, zbyt ponura. Co masz na myśli mówiąc „płakać bez żartów”? I przychodzi mi na myśl myśl o „zabawnych” łzach manipulacyjnych, które budzą wstręt… To znaczy, że są to zupełnie inne łzy szczerości, to czyste źródło duszy, otwierające się na nas w wyniku przeżycia katharsis, głęboka tragedia, odczuta, zrealizowana przez nas Złotowłose dziecko... Metafora Duszy, nasza wiecznie młoda Dusza, poznająca dalekie od dziecięcych praw tego świata Modlitwa ugasi smutek... To jest akt duchowej praktyki, nie niezależnie od tego, jakiego języka użyjesz, aby zwrócić się do Wszechmogącego, bez względu na to, jak Go sobie wyobrażasz. Twój stan ma znaczenie! Modlisz się, co staje się pomostem pomiędzy „ja” a polem mentalnym nieświadomości zbiorowej, Kosmosem… A w ogrodzie zakwitną migdały… Nie trzeba dodawać, że migdały są interpretowane jako mistyczny symbol czystości, ukryta prawda i niepokalane poczęcie? A w judaizmie uważany jest za symbol nieśmiertelności... Wtedy ten dom będzie się radował... Dom jest jak projekcja naszego ciała fizycznego. Doświadczając stanu katharsis, ciało zdaje się być uwolnione od ciężarów przeszłości, a żyjący w nim duch zasypia... Być może jest to najbardziej złożone pojęcie metaforyczne. „Duch” (w znaczeniu semantycznym – duch) jest naszym ciężarem, a cień, destrukcyjne aspekty osobowości i być może lęki, które zniekształcają nasze postrzeganie rzeczywistości. Refleksje na temat Ducha Canterville prowadzą daleko, w najgłębsze labirynty Dusza. W baśni aksjomatem jest szlachetna i wzniosła idea, że ​​nawet w warunkach kształtowania się społeczeństwa konsumpcyjnego musimy pielęgnować w sobie kiełki drzewa migdałowego, aby zachować to duchowe doświadczenie człowieka, które pozwala mu wzrastać ku samemu Niebu...