Od autora: Wyniki pracy magisterskiej ze specjalności „Psychologia”. Tekst artykułu został już opublikowany i zaprezentowany w zbiorze prac naukowych „Przyszłość psychologii – 2011”, Perm State National Research University, Perm. Melchakova M.A., Demeneva A.E. Z analizy literatury psychologicznej wynika, że ​​uwagę badaczy przyciąga problematyka satysfakcji małżeńskiej: stwierdzono związek pomiędzy etapem cyklu życia rodziny a stopniem satysfakcji małżeńskiej; Satysfakcja małżeńska mężczyzn jest powiązana z dochodami rodziny; tożsamość płciowa i satysfakcja małżeńska są powiązane z wyborem strategii radzenia sobie przez małżonków; przedsiębiorczość jednego z małżonków prowadzi do zmniejszenia stabilności rodziny; ważnym czynnikiem satysfakcji małżeńskiej jest zatrudnienie żony; empatia wpływa na satysfakcję małżeńską już na początku życia rodzinnego, a z biegiem czasu zaczyna mieć coraz mniejszy wpływ [1; 2; 3] Jednocześnie widzimy, że charakterystyka satysfakcji małżeńskiej i czynnik na nią wpływający, jakim jest samorealizacja, nie zostały dostatecznie uwzględnione w ujęciu teoretycznym i nie zostały zbadane empirycznie. Celem badania jest zbadanie charakterystyka związku satysfakcji małżeńskiej z samorealizacją osobowości małżonków w zależności od długości trwania małżeństwa.Hipotezy badawcze: istnieje pozytywna zależność pomiędzy poziomem samorealizacji małżonków a stopniem ich zadowolenia z małżeństwa. Mianowicie: małżeństwa z stażem małżeńskim krótszym niż 1 rok charakteryzują się wyższymi wskaźnikami satysfakcji małżeńskiej i wyższymi wskaźnikami samorealizacji. Dodatkowo zakładamy, że różnice w próbach należy uzyskać także w zakresie poszczególnych wskaźników składowych. W badaniu wzięły udział małżeństwa, których wspólne pożycie trwało do 1 roku (50 osób, 25 par) oraz małżeństwa, których wspólne pożycie trwało od 1 roku do 3 lat. lat (50 osób, 25 par). Wiek badanych nie był ograniczony. Średni wiek w próbie 1 (doświadczenie małżeńskie do 1 roku) wyniosło 22,32, w próbie 2 (doświadczenie małżeńskie od 1 do 3 lat) – 23,68. Zastosowano następujące metody: test samorealizacji (L. Ya. Gozman i in., 1995), kwestionariusz satysfakcji małżeńskiej (V. V. Stolin i in., 1984), kwestionariusz samorealizacji (V. V. Stolin, S. R. Pantileev, 1985). Do porównania grup wykorzystano test t-Studenta. Do badania związku pomiędzy wskaźnikami satysfakcji małżeńskiej, samorealizacji i nastawienia do siebie w obrębie każdej grupy wykorzystano współczynnik korelacji Pearsona. W rezultacie stwierdzono, że małżonkowie z doświadczeniem małżeńskim trwającym do 1 roku różnią się od małżonków z doświadczeniem małżeńskim trwającym od 1 do 3 lat pod względem następujących wskaźników. Małżonkowie ze stażem małżeńskim trwającym do 1 roku mają ukształtowany system orientacji wartościowych na cele życiowe i środki do osiągnięcia tych celów, które wyznaczają ogólne społeczne warunki życia (t=2,958; p≤0,003). Małżonkowie są elastyczni i labilni w swoim zachowaniu, potrafią harmonijnie rozkładać różne aspekty swojej osobowości, przyjmując różne role społeczne w zależności od sytuacji, w której się znajdują (t=7,069; p≤0,000). Małżonkowie są wrażliwi na swoje uczucia i doświadczenia, na dziejące się w nich zdarzenia, potrafią dokonać refleksji nad swoim stanem (t=13,221; p≤0,000). Wolą wysoką samoocenę od niskiej, jasne, skrystalizowane obrazy od niejasnych i niepewnych (t=2,36; p≤0,020). Małżonkowie potrafią szybko nawiązywać głębokie i bliskie, bogate emocjonalnie kontakty z ludźmi (t=-2,068; p≤0,041). Wśród małżonków występuje tendencja do dążenia do poprawy swojego obrazu świata i zdobywania nowej wiedzy o otoczeniu (t=2,791; p≤0,041). Chcą widzieć swój obraz „ja” w oczach innych ludzi (t=4,816; p≤0,001). Małżonkowie akceptują siebie i doświadczają poczucia własnej wartości oraz pozytywnego stosunku do wszystkiego, co wchodzi w sferę „ja” każdego z nich (t=5,157; ​​p≤0,000). Wyższy jest także poziom samorealizacji i satysfakcji, 2011.