Pytania o życie i śmierć niepokoiły ludzi wiele wieków temu, co jednak pozostaje aktualne także dzisiaj. I pomimo tego, że wszyscy wiemy, że kiedyś nadejdzie sam koniec. Nikt nigdy nie przygotowuje nas na śmierć, czasami unika się tych tematów, a często fakty dotyczące śmierci bliskich można nawet ukryć przed dziećmi, aby nie wywołać u nich traumy. Mama przyjechała ze wsi z wysoką gorączką i dziwnymi plamami na skórze jej klatka piersiowa; Poczułem się źle i wyglądałem na zmęczonego. Nikt z nas nie rozumiał, co się stało, a tym bardziej nie wyobrażał sobie, co będzie dalej. Później było wiele zabiegów, chemioterapia, badania, szpitale… Kiedy po raz pierwszy w moim życiu stało się jasne, że choroba jest nieuleczalna i postępuje. życiu towarzyszył mi niezrozumiały strach i straszliwy niepokój. Kiedy Twój bliski jest chory i cierpi, nie wiesz, co powiedzieć, jak pomóc, a czasem trzeba w tajemnicy zapłakać, żeby nie pokazać, jak bardzo jesteś zmartwiony. Czy ona to z nią zrozumiała, pewnie tak, chociaż ten temat był na wszelkie możliwe sposoby wypierany i nie poruszany. Najstraszniejsza była dla mnie rozmowa z lekarzem na 1,5 miesiąca przed jej śmiercią. Poszedłem do biura strasznie zmartwiony i zapytałem o szanse powodzenia. Szanse?! Jakie są szanse, odpowiedział lekarz - mięsak limfatyczny jest nieuleczalny. Wychodząc z pokoju, nie mogłam powstrzymać łez, w tym momencie uświadomiłam sobie, że moja mama umiera, a to było nieuniknione, tuż przed moimi 25. urodzinami. W nocy byłem w jej pokoju, a około 12 w południe zadzwonił do mnie ojciec i powiedział, że zmarła. Niezależnie od tego, jak bardzo jesteśmy przygotowani na śmierć, zawsze jest ona nagła i nieoczekiwana. Nie będę w tym artykule opisywać etapów przeżywania żałoby, które w naturalny sposób po niej następuje. Chcę porozmawiać o tym, co może przydarzyć się osobom w podobnej sytuacji i co można z tym zrobić, gdy nie można otwarcie porozmawiać z pacjentem o swoich przemyśleniach i doświadczeniach. Bardzo przerażające jest mówienie o tym, że bliska Ci osoba może wkrótce umrzeć. Co może pomóc: Pozwól sobie porozmawiać o uczuciach, na przykład: Bardzo się boję i nie mogę znieść widoku Twojego bólu. Można napisać list do pacjenta i powiedzieć coś, co trudno powiedzieć wprost. (Oczywiście listu nie trzeba pokazywać pacjentowi). Osoba może zacząć obawiać się zarażenia przez pacjenta. Co może pomóc: Rozpoznaj swój strach i zrozum, że jest to stan normalny. Ponieważ w obliczu śmierci bliskiej osoby nieuchronnie zaczynamy myśleć także o własnej śmierci, w tym momencie bardziej niż kiedykolwiek rozumiemy, że nasze życie jest skończone i bezbronne. W związku ze śmiercią bliskiej osoby możemy spotkać się także z pewnego rodzaju śmiercią uwewnętrznionej części naszego „ja”. Mogą wystąpić ataki wściekłości, a nawet agresywności wobec sytuacji, osoby. Co może pomóc: masz prawo być zmęczonym, bo patrzenie na śmierć człowieka jest nieznośnie trudne. Awarie są nieuniknione, nie ma co się za to obwiniać. Czy warto rozmawiać o pogrzebach? Kwestia jest złożona i indywidualna, wybór można pozostawić choremu i niezależnie od tego, jak trudno jest nam stracić bliskich, musimy zrozumieć i zaakceptować, że jest to jego wybór, choć czasami nieświadomy. Jako psycholog nie byłem zaskoczony, gdy dowiedziałem się o tej chorobie. Jako córka nie mogłam w to uwierzyć..