Od autora: „Jak spędziłeś weekend?” Zapytałem kolegę w drodze do pracy. „Było źle... Byłam na pogrzebie dziadka mojej koleżanki. To już czwarta śmierć w jego rodzinie w tym roku. Najpierw zmarła moja mama, lekarze powiedzieli, że tata odszedł do niej bardzo wkrótce, potem zmarła moja babcia…” – odpowiedział. Pomimo zawartego rozejmu śmiertelność w Donbasie wzrasta, a przyczyną wpisaną w akcie zgonu jest zawał serca. Jeden z moich kolegów powiedział w tej sprawie: „Uważam, że ci ludzie są tymi samymi ofiarami wojny, co ci, którzy zginęli w jej wyniku ostrzał.” Pracując nad tematem nieodwracalnych strat i żałoby, opieram się na materiałach z webinaru lekarza i psychoterapeuty L. I. Shchegolkova Temat nieodwracalnych strat jest w jakiś sposób wyciszony, ponieważ Ten niewygodny temat jest zasadniczo związany z pracą z żałobą. Jedną z najtrudniejszych i najbardziej nieprzyjemnych okoliczności, jakich może doświadczyć każdy z nas, jest nieodwracalna strata bliskiej osoby, czy to osoby, czy zwierzęcia. Jednocześnie smutek, który spotyka każdego z nas, nieporównywalny z niczym, przychodzi nagle, zupełnie niespodziewanie. Czasami na to czekamy, ale kiedy ten moment nadchodzi, przeżywamy to bardzo boleśnie. Kiedy tracimy ukochaną osobę, to tak, jakby ziemia ustąpiła nam spod nóg. Od tego momentu życie zdaje się być podzielone na „przed” i „po”. Utrata bliskiej osoby lub bliskiego związku jest poważnym szokiem dla każdego człowieka, niezależnie od płci i wieku. Ból straty jest bolesny w każdym wieku. W tym czasie, gdy tracimy ukochaną osobę, wielu ma poczucie niedopowiedzenia, udręczone poczucie winy, poczucie samotności, bezsensu życia, bezbronności i niesprawiedliwości istnienia. Utrata bliskiej relacji to zarówno koniec związku miłosnego, jak i śmierć bliskiej osoby. Każdy doświadcza straty na swój sposób, ale proces ten ma nadal kilka wspólnych faz. Wszystkie te fazy są rozmyte, ich granice niejasne, zatem mogą się na siebie nakładać, niemniej jednak ich cechy są w większości przypadków w dużej mierze wspólne. Do faz przeżywania żałoby po nieodwracalnej stracie zalicza się: - fazę zaprzeczenia lub szoku psychicznego, kiedy człowiekowi trudno jest pogodzić się ze stratą i zaakceptować ją, - fazę urazy i złości, która może być skierowanym zarówno na siebie, jak i na osobę zagubioną lub na okoliczności (na cały świat) - faza „buntu na kolanach”, kiedy człowiek wiruje w kręgu pytań o przyczyny tego, co się stało, szukając; szukania wymówek lub obwiniania siebie i innych; - faza obniżonej witalności, której towarzyszy wyczerpanie i poszukiwanie celów i środków do ich realizacji; - faza akceptacji i uwolnienia się od straty, kiedy człowiek stopniowo angażuje się w normalne życie . Zatrzymajmy się bardziej szczegółowo na każdej fazie żałoby.1. Faza zaprzeczenia lub szok psychiczny (zwykle 5-7 dni). W tej fazie ludzie często mówią: „To nie może być prawda”, „To nie jest prawda”, gdy człowiekowi trudno jest pogodzić się ze stratą i zaakceptować ją. Ta faza jest szczególnie zauważalna, gdy rozpada się związek miłosny. Wyparcie działa jak niedojrzały psychologiczny mechanizm obronny; w tej fazie samo zaprzeczanie działa na krótki czas jak rodzaj psychologicznego znieczulenia. Człowiek niejako tymczasowo izoluje się od powstałego problemu, a to daje mu siłę, aby się zebrać, aby dalej funkcjonować w tym życiu, podejmować decyzje i reagować emocjonalnie na to, co się dzieje. Dlatego zaprzeczenie jest mechanizmem obronnym w momencie nieodwracalnej straty. Jednak zaprzeczanie jest niedojrzałą formą obrony psychologicznej, a długotrwałe zaprzeczanie prawdziwym faktom w przyszłości może spowodować rozwój zaburzeń psychicznych i złudne postrzeganie rzeczywistości. Co powinieneś zrobić, aby zapewnić pomoc i jak możesz pomóc przejść przez tę fazę ? Bycie blisko takiej osoby - rzeczywistość obecności troskliwych osób pomoże Ci pomyślnie przejść przez tę fazę Dotykanie, głaskanie, poczucie, że ktoś jest w pobliżu pomaga pokonać ten etap...