W wąskim znaczeniu arteterapia jest często traktowana jako terapia twórczości wizualnej, co sugeruje, że rysunek jako akt kreatywności może ustabilizować i zharmonizować stan emocjonalny człowieka, dać upust przytłaczającym uczuciom i pomóż artyście lepiej zrozumieć siebie, symbolicznie wyrazić siebie poprzez stworzenie kreatywnego produktu - rysunku. W szerokim rozumieniu arteterapia jest kierunkiem psychoterapii i korekcji psychologicznej, opierającym się na wykorzystaniu sztuki i twórczości w terapii, a poza rysunkiem obejmuje także wiele innych dziedzin, takich jak arteterapia tańcem i ruchem, filmoterapia, terapia mandalą, terapia sztuką piasku, testoplastyka i terapia gliną, terapia komiksem, terapia sztuką tkanek, terapia sztuką krajobrazu i inne obszary w zależności od wykorzystania kreatywnych materiałów i tematów poruszanych w terapii i zidentyfikowanych jako odrębny obszar, który rozważymy tych obszarów w kolejnych artykułach, a zaczniemy od izoterapii (wizualnej, „rysunkowej” arteterapii). Izoterapia jest jedną z najpowszechniejszych dziedzin arteterapii, która wykorzystuje zasoby, możliwości i potencjał rysunku do rozwiązywania problemów psychologicznych. . Izoterapię opisał i badał w swoich pracach G.V. Burkowski, M.E. Burno, AI Zacharow, O.A. Karabanova, R.V. Khaikina i wielu innych. W izoterapii wykorzystuje się różnorodne materiały wizualne: farby, ołówki, kredki woskowe, papier pastelowy do rysowania w różnych formatach i odcieniach, kartony o różnych rozmiarach, gąbki do malowania dużych przestrzeni itp. Wybór różnorodnych materiałów kreatywnych pozwala na regulację głębokość zanurzenia klienta w swoich doświadczeniach, stopień kontroli klienta (na przykład rysowanie ołówkami lub długopisami wymaga większej kontroli i mniejszej głębokości zanurzenia w doświadczeniach niż rysowanie akwarelami). Izoterapia może mieć formę aktywną (tworzenie własnych produktów twórczych) i pasywną (z wykorzystaniem gotowych przykładów sztuki). Izoterapia nie jest psychodiagnostyką projekcyjną, w odróżnieniu od testów rysunkowych (np. „Nieistniejące zwierzę” czy „Drzewo-człowiek”), w izoterapii nie ma jasnych kryteriów diagnostycznych i często arteterapeuta w swojej pracy podąża za klientem, pytając go, co oznacza ten czy inny element rysunku, jakie uczucia i emocje wywołuje. Zakres izoterapii jest niemal nieograniczony, ten kierunek jest świetny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, może pracować z różnymi problemami w psychoterapii, a nawet? być wykorzystywane w coachingu.