Zdecydowanie tak, jeśli: *Twój nowy dzień za każdym razem zaczyna się tak samo (każdego ranka wstajesz na niewłaściwej nodze, ale nie chcesz w ogóle); *nie widzisz efektu końcowego swojej działalności (nie przynosisz żadnej korzyści ani sobie, ani nikomu innemu, ale chciałbym chociaż mieć kaktusa na oknie, bo i tak trzeba) podlewaj, ale nie przejmujesz się tym); *twoja praca przynosi Ci tylko negatywne emocje (współpracowników/szefów irytuje; apatia i przygnębienie są głównymi towarzyszami; kubek, z którym pijesz w pracy, denerwuje, a kawa ogólnie jest do bani, a na fusach widać tylko czyjeś rogi; komputer, na którym pracujesz, wywołuje złość i niepokój, niezadowolenie itp.); *głównym tematem rozmów z przyjaciółmi i rodziną jest to, co Cię zirytowało w pracy i jak do tego doszło ty (a wtedy twój zwierzak dostanie to z twojej frustracji, bo nie ma magicznej pigułki , a zwroty znajomych „jak cię rozumiem”, „no cóż, przestań”, „pieprzyć ich wszystkich” nie rozwiązują problemu. Ale może być inaczej: lubisz miejsce pracy (blisko domu lub widok z okna jest zbyt malowniczy), zespół jest zgrany i przyjacielski (szef tam jest dziewczyną/znajomą, a rozwój kariery nie jest daleko), jedzenie pyszne, projekty ciekawe, pensja jak u Gatesa i w ogóle grzechem jest narzekać, nazywam to „pseudostrefą komfortu”. Jednak od środka gryzie robak wątpliwości i pytanie „co dalej?” częściej pulsuje w głowie. I każdego wieczoru, gdy kładziesz się spać, Twoja podświadomość pyta Cię: „Czy jesteś w stanie stworzyć coś większego i ważniejszego?” Wierzę w potencjał każdego z nas. Wierzę w siłę i wytrwałość. Wierzę, że każdy może znaleźć swoją drogę lub powołanie, wystarczy tylko spróbować poszukać. Tak, to trudne, czasem nie do zniesienia, lenistwo, a zresztą po co to wszystko konieczne? Ale tylko Ty i nikt inny tego nie potrzebuje, a jeśli jest w Tobie iskra, która może zmienić Twoje życie na lepsze poprzez wybór zawodu/zawodu, to dlaczego nie? „Pomyśl tylko, że to tylko praca” – słyszę wiele. Ale praca jest ogromną częścią naszego życia, a jakość Twojego życia zależy od tego, jak przekształcisz ją w swoją korzyść i przyjemność (począwszy od uśmiechu na twarzy, a skończywszy na cieple Twojej duszy, która ogrzeje Ciebie i Twoje bliskich). Jestem za tym, żeby to nie twój zawód cię panował, ale żebyś taki zawód wykonywał, żeby przynosił korzyści i rezultaty. Aby wynik był produktem uzyskanym metodą prób i błędów, łez i śmiechu, potu i krwi, sumy przyjemności i namiętności, nieprzespanych nocy i radosnych dni, szaleństwa i inspiracji, bólu i sprawiedliwości, gdzie rezultatem będzie twoje prawdziwe szczęście.