Ostatnim razem rozmawialiśmy o tym, co dzieje się z kobietami lub małżonkami, którzy otrzymali negatywny wynik protokołu IVF, o znaczeniu reakcji emocjonalnej w przetrwaniu niepowodzenia. Dziś chciałabym powiedzieć kilka słów o tym, jak przebiega i kończy się proces przeżywania tej straty oraz o wsparciu, jakie małżonkowie mogą sobie zapewnić w tym trudnym okresie. Pogodzenie się ze stratą Gdy minie złość i wygładzi się poczucie winy, nadejdzie czas, być może najważniejszej rzeczy – na smutek, przyznanie się do straty i pogodzenie się z nią. Pytanie jest zasadne – co uważa się za stratę w przypadku otrzymania negatywnej odpowiedzi po protokole IVF? Jeśli mówimy o parze jako całości, małżonkowie tracą swoje oczekiwania, nadzieje, marzenia, a częściowo także strategie życiowe. Jest to zawsze bardzo bolesne, ponieważ w realizację złożonego, istotnego planu, jakim jest walka z niepłodnością – inwestuje się wiele środków – emocjonalnej, fizycznej, finansowej. Czasami utrata znacznie mniej znaczących rzeczy może być dla nas bardzo obraźliwa, ale tutaj możemy powiedzieć część życia... Dlatego zaakceptowanie samego faktu straty zajmuje wystarczająco dużo czasu. Dla mężczyzn ważne będzie rozstanie wewnętrzne z zainwestowanymi środkami. Przyznaj, że straty zdarzają się każdemu i na każdej drodze. Ważne jest, aby wspierać się myślami o osiągnięciach w innych obszarach - pracy, przyjaciołach, relacjach z bliskimi, hobby - czymkolwiek. Ważne jest, aby pamiętać o wszelkich swoich przeszłych osiągnięciach i chwalić się za nie. I oczywiście pochwal się za inwestycje poczynione nawet w nieudanym protokole. W końcu znalazłeś siłę i zasoby, aby zrobić coś w imię czegoś dla ciebie bardzo cennego! I zasługujesz na pochwałę za dążenie do swojej wartości. W przypadku kobiet dodany zostanie inny aspekt, który będzie bardziej istotny, a mianowicie żałoba po nieudanej ciąży. To o niej próbujesz myśleć, gdy pojawiają się łzy. Znajdź miejsce w swojej duszy dla tej maleńkiej części ciała, którą utraciłeś. Spróbuj poprosić ją o przebaczenie za to, że nie oszczędzała, a raczej nie miała możliwości oszczędzania. Powiedz sobie, że zrobiłeś wszystko, co mogłeś... I wybacz sobie – przede wszystkim sobie – że tak się stało. Ale wewnętrznie nie czuj się jak porażka, ale jak ofiara. Te kobiety w Tobie płaczą na różne sposoby. Pierwsza jest niepocieszona i beznadziejna, jak porzucone małe dziecko, a druga jest jak dorosły, który też potrzebuje wsparcia, ale potrafi sobie poradzić. Wsparcie ze strony bliskich. Oczywiście w tym momencie potrzebujesz akceptacji bez żadnych zastrzeżeń. Bardzo dobrze, jeśli masz możliwość oparcia się na swojej mamie. Jeśli istnieje relacja oparta na zaufaniu, mama jest najbardziej zaradną osobą w Twojej sytuacji. Mąż nie za bardzo nadaje się do tej roli, bo po pierwsze sam potrzebuje wsparcia, a po drugie mężczyznom może być trudno wytrzymać łzy kobiet, bo nie wiedzą, co z nimi zrobić, i to jeszcze bardziej ich podnosi na duchu bezradny. Jest jeszcze jeden powód. Rzadko zdarza się, aby mężczyzna był w stanie faktycznie podzielić się z kobietą ciosem zadanym jej kobiecemu statusowi, jakim jest nieudana ciąża. Twój mąż może zrobić wszystko, aby przynieść ci nowego „mamuta” i spróbować ponownie cię uszczęśliwić, ale nie będzie mógł czuć tak samo, jak ty, co to znaczy nie zajść w ciążę. I nie musisz tego od niego wymagać. Dlatego podziel się swoim smutkiem z kobietą - matką, bliską przyjaciółką. Lepiej, jeśli jest w stanie zaradnym - to znaczy, że dla niej wszystko będzie mniej więcej w porządku. I oczywiście znajdź słowa użalania się nad sobą. Bardzo ważne jest, aby nie obwiniać swojego ciała za to, co się wydarzyło, ponieważ tylko będąc w jedności i harmonii ze swoim ciałem, możesz pokonać niepłodność. To nie twoja wina, to nie jest wina twojego ciała. Ale jeśli obwiniasz siebie, wybacz. Wybacz sobie, że tak się stało i pozwól sobie opłakiwać stratę. W tej sytuacji powiedzenie „Łzy nic nie pomogą” nie jest prawdziwe. Naprawdę pomożecie, tylko w wyniku tych łez powinna przyjść pokora wobec tego, co się stało, co chcę podkreślić..