Temat depresji jest bardzo istotny w naszym życiu. A czasami w życiu codziennym można usłyszeć „jestem przygnębiony”, „on czuje się przygnębiony”. Czasem po prostu zły nastrój nazywany jest depresją. Zdarza się też, że osoby cierpiące na depresję nie szukają pomocy i jej nie otrzymują (według Światowej Organizacji Zdrowia pomoc otrzymuje jedynie 10% potrzebujących). Jeśli więc zbierzesz grupę osób i zadasz im pytanie: „czy miałeś kiedyś zły humor?”, prawdopodobnie wszyscy odpowiedzą: „tak”. Nie oznacza to wcale, że wszyscy cierpieli na depresję. Jak odróżnić depresję, na którą trzeba szukać pomocy, od po prostu złego nastroju? Depresja ma pewne oznaki (objawy), oto najważniejsze z nich: - obniżony (zły) nastrój - zmniejszona przyjemność i zainteresowanie tym, co wcześniej było przyjemne i interesujące. Aż do całkowitej niemożności odczuwania przyjemności. - zaburzenia snu (długie okresy zasypiania, spanie z przebudzeniami w środku nocy, sen z wczesnym przebudzeniem...). , możliwe jest również zwiększenie apetytu w wyniku przejadania się) - zmniejszenie lub odwrotnie zwiększenie masy ciała - możliwe uczucie melancholii, rozpaczy, niepokoju i drażliwości - myśli o obwinianiu się i samoupoważnieniu, obniżona samoocena i pewność siebie - pesymistyczne spojrzenie na przyszłość - niechęć do komunikowania się i robienia czegokolwiek - zmniejszona aktywność seksualna - trudności z koncentracją i wykonywaniem bieżących spraw - uczucie osłabienia, zmęczenia, osłabienie - myśli samobójcze w ciężkiej depresji. Jeśli te objawy utrzymują się co najmniej 2 tygodnie, możemy mówić o depresji. Często spotyka się także depresję maskowaną, w której na pierwszy plan wysuwają się objawy somatyczne. Jednocześnie pacjenci z reguły szukają pomocy u specjalistów terapeutycznych, a leczenie nie poprawia ich stanu. W swojej praktyce bardzo często spotykam się z takimi pacjentami. Czasami depresja pojawia się na skutek wstrząsów życiowych, na przykład: rozwodu, straty, zmiany statusu społecznego. Czasami rozwija się bez wyraźnego powodu. Ważne jest, aby zrozumieć, że depresja może być objawem różnych chorób i lepiej zwrócić się o pomoc do psychoterapeuty. To psychoterapeuta jest w stanie określić, w jakiej strukturze występuje zespół depresyjny i jakiego rodzaju pomoc jest potrzebna: psychoterapia czy psychoterapia i leczenie odwykowe. Kwestię tę zawsze rozwiązuje się indywidualnie. Złotym standardem psychoterapii zaburzeń depresyjnych, której skuteczność jest potwierdzona dowodami, jest psychoterapia poznawczo-behawioralna. W związku z tym nie jest złym pomysłem znalezienie specjalisty zajmującego się tą dziedziną psychoterapii. Niestety nikt nie jest odporny na depresję. Jeśli zauważyłeś już u siebie objawy depresji, zwróć się o pomoc do specjalistów. Jeśli zauważysz objawy depresji u swoich bliskich, powiedz im o objawach depresji i o tym, że potrzebują pomocy. Przeczytaj także moją notatkę: Psychoterapia poznawczo-behawioralna w leczeniu zaburzeń depresyjnych https://www.b17.ru/blog/66427/. ?prt=145480 i czekaj na nowe publikacje na ten temat subskrybując: https://www.b17.ru/articles/nazarova_k/