Kiedy w naszym życiu pojawia się sytuacja niepewności i nieznanego, zawsze powoduje to szereg różnych uczuć i emocji: niepokój, strach, złość, urazę, bezsilność. Stopień intensywności emocjonalnej zależy od znaczenia tej części życia, która jest uwięziona w tej niepewności. Jeśli nie jesteśmy pewni, czy będziemy w stanie wspiąć się po szczeblach kariery, czy nie, to jedno, ale gdy pojawia się pytanie o utrzymanie pracy lub zwolnienie, to jest to zupełnie coś innego. Z reguły ludzie nie są gotowi na poważne zmiany. Często kojarzą się z przerwaniem ustalonego już trybu życia; trzeba będzie jakoś przystosować się do nowych warunków, a to znowu kolejny stres. Przetrwanie w warunkach niepewności jest najtrudniejsze dla ludzi, którzy dążą do prowadzenia zaplanowanego, stabilnego i uporządkowanego życia, do regulowania i kontrolowania życia. Sytuacja niepewności ich przeraża. Osoby o ściśle określonych rolach społecznych i scenariuszach aktywnie opierają się zmianom. Na przykład, jeśli osoba z wyższego szczebla zostanie zwolniona lub zwolniona, bardzo trudno jest jej odnaleźć się w roli zwykłego specjalisty. Ważne jest, aby oddzielić szacunek do siebie jako osoby od szacunku do swojego statusu społecznego. Często ludzie mylą i nie różnicują tych pojęć, wierząc, że szacunek do samego siebie zależy od pozycji w społeczeństwie. Szacunek do siebie tylko dlatego, że jesteś osobą, staje się niewystarczający. Niektóre z naszych przekonań i postaw ograniczają nas i unieruchamiają. W walce z niepewnością czasami pojawiają się nie najlepsze cechy człowieka. Najbardziej niepożądaną rzeczą w tej sytuacji jest wpadnięcie w panikę i rozpoczęcie wpływania na innych pesymistycznymi prognozami i skargami; oprócz niestabilności w pracy możesz także zyskać reputację marudera i stracić wsparcie w postaci przyjaciół i krewnych. Żyjemy w ciągle zmieniającym się świecie, aby przetrwać, musimy umieć się przystosować. Proces adaptacji do nowych warunków społecznych stwarza nowe stresy i jest przeżywany przez jednostkę jako kryzys. „Kryzys” z języka greckiego. „krinein” oznacza „decyzję”, „punkt zwrotny”, codzienny stan wymagający wyboru, przyjęcia, decyzji… Niebezpieczeństwo niestabilności polega na tym, że układ nerwowy niektórych osób przestaje radzić sobie z przeciążeniami i utknie w „ niemożność” znalezienia wyjścia. Sytuacja niepewności może przerodzić się w kryzys osobisty, gdy dana osoba ma problem, od którego nie może uciec i którego nie może rozwiązać w znany, znany sposób. W związku z tym pojawia się wybór: poczekać na „złe” zakończenie lub przywrócić spokój kosztem poważnych zmian w życiu. Chcę podzielić się swoim doświadczeniem dużych zmian w swoim życiu. Dwa i pół roku temu zostałam zwolniona z poprzedniej pracy. To było bardzo niepokojące i przygnębiające: dlaczego mnie zwalniają, gdzie szukać pracy, jak wyżyć z jednej pensji męża z dwójką dzieci i w ogóle, jak dalej budować życie. Zaproponowano mi przeniesienie do innego miasta na stanowisko z nowymi obowiązkami funkcjonalnymi, które z jednej strony były mi obce, ale z drugiej była to szansa na robienie tego, co kochałem – psychologię. W pierwszej chwili stanowczo odmówiłem oferty - opuszczenia rodziny (dzieci miały wówczas 5 i 9 lat), braku mieszkania, przeprowadzki do nieznanego miasta i zupełnie nieznanego zespołu. Ale gdy próbowałem znaleźć pracę, myśl o ofercie pojawiała się coraz częściej. Decyzja została podjęta w ciągu miesiąca, co przedyskutowałam z mężem. Wsparcie bliskich pozwoliło mi podjąć decyzję o dość ryzykownym kroku. Pierwszego dnia strasznie bałam się przyjść do pracy. Chciałem sprawić przyjemność, spełnić oczekiwania, nie zawieść i perfekcyjnie wykonywać swoją pracę. Niezawodne wsparcie ze strony bezpośredniej przełożonej, wsparcie przyjaciółki (mieszkałem z nią tydzień) i życzliwe podejście moich współpracowników bardzo pomogło w tym okresie. Zaledwie sześć miesięcy później poczułam się w pracy bardziej wolna i spokojna. Zawiązałam nowe przyjaźnie i znajomości, zdałam sobie sprawę i nadal realizuję chęć zawodowego zajęcia się psychologią,.