Ile razy w życiu słyszałeś, że dzieciństwo to najwspanialszy okres w życiu? najbardziej radosny, beztroski i szczęśliwy? czy już nigdy nie będziemy mogli tam wrócić? Osobiście zrobię to wiele razy! Oczywiście powrotu do dzieciństwa nie będzie już możliwe! Ale im jestem starsza, tym częściej wracają do mnie wspomnienia z dzieciństwa. W nich nie tylko śmieję się i cieszę życiem, ale też płaczę, doświadczam zdrady, cierpię z powodu obojętności, pogodzę się z odrzuceniem… Wszystko jest takie samo jak w dorosłym świecie, tylko jaśniejsze, silniejsze, bardziej szczere i to sprawia, że wszystkie złe wydarzenia są o wiele bardziej bolesne. Myślę, że takie powroty do przeszłości zdarzają się nie tylko mnie. Wyjaśnienie jest bardzo proste: dzieciństwo decyduje wiele o losach każdego człowieka. A jeśli w dorosłym życiu (w pracy, w związkach, z dziećmi) coś nie idzie dobrze, nieświadomie wracamy do dzieciństwa, rozpamiętując wydarzenia tamtego czasu. Dzieje się tak, ponieważ wszystkie nasze postawy, zasady i normy, które kierują nami w życiu, ukształtowały się w dzieciństwie. Postawy z dzieciństwa są szczególnie widoczne, gdy wchodzimy w relacje, bez których nasze życie nie miałoby sensu. Mężczyzna i kobieta potrzebują siebie nawzajem, aby istnieć na tym świecie, aby stać się pełnoprawnymi jednostkami. Chcemy kochać i być kochani. W tym artykule chcę porozmawiać o tym, jak nasze dzieciństwo wpływa na nasze relacje. „Jeśli pozwolę sobie na bliski związek, stracę siebie lub mojego partnera”. powiedzieć dziecku jeszcze raz miłe słowo, pochwalić, żeby go nie zepsuć; często wyrażali swoje niezadowolenie z dziecka, karcili go, wierząc, że to go poprawi. Nie zwracali uwagi na osiągnięcia („aby ich nie zepsuć”), na wszelkie występki i niepowodzenia, które karcili i karali („wychować godną osobę”). Postawa: „Nic nie jestem wart. Dlatego zawsze musisz mieć się na baczności. Żadnej intymności, w przeciwnym razie mój partner przyjrzy mi się lepiej, straci zainteresowanie i mnie opuści. Rozwiązanie: czas zacząć dorastać. Proces ten przebiega w kilku etapach: Badanie siebie: swoich myśli, uczuć, działań, możliwości. Kształtowanie jasnego obrazu siebie Naucz się ufać sobie i nie rezygnować ze swoich przekonań, aby zadowolić powszechną opinię innych. Kultywuj wewnętrzną odpowiedzialność za wszystko, co dzieje się w moim życiu: „Jestem odpowiedzialny za konsekwencje wszystkich moich decyzji, wyborów i działania; Nie obwiniam nikogo za to, co dzieje się w moim życiu!” 2. „Jeśli on (ona) odkryje moje wady, na pewno mnie opuści!” Powód: warunkowa miłość rodziców do dziecka, w wyniku czego jego potrzeba bezpieczeństwa nie została zaspokojona. Rzetelność. Źródło: dziecko otrzymało miłość rodziców dopiero wtedy, gdy osiągnęło jakieś zauważalne rezultaty (dostał dobre oceny, wygrał konkursy itp. Ale wszyscy potrzebujemy bezwarunkowej miłości i akceptacji). wiedzieć, że jesteśmy kochani, wartościowi i ważni po prostu dlatego, że istniejemy. Nie otrzymując w dzieciństwie bezwarunkowej miłości, uczymy się na nią zapracować. Postawa: „Będę grzeczną dziewczynką i będę ukrywać wszystkie swoje wady. Inaczej nie będą mnie kochać i zostanę sam.” Rozwiązanie: bądź sobą ze wszystkimi swoimi mocnymi i słabymi stronami, bo cenimy w ludziach mocne strony i kochamy ich za ich słabości. Warto pamiętać o tym rozwoju jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieją sprzeczności. Kiedy zostaje osiągnięta doskonałość, rozwój ustaje i następuje śmierć.3. „Jesteśmy jednością”. Powód: chęć połączenia się z partnerem pojawia się u osób, które w dzieciństwie doświadczyły braku emocjonalnej i fizycznej bliskości ze strony ojca lub matki (rzadko były całowane, brane na kolana, głaskane). głową, bawiono się, rzadziej mnie chwalono, karcili, nie zwracali się do mnie czule, obrzucali mnie obraźliwymi przezwiskami). Postawa: „Kiedy dorosnę i założę rodzinę, będzie nam z mężem (żoną) BARDZO dobrze relacja!" Słowo „bardzo” oznacza całkowite zespolenie z partnerem. W tym przypadku działa prosty mechanizm: jeśli dziecko nie otrzymało dodatkowej miłości w dzieciństwie, otrzyma ją później».