Życie codzienne psychologa Opisuję przypadek z mojej praktyki za zgodą klienta. Dane osobowe zostały zmienione. Kobieta, 37 lat, od pięciu lat mężatka, freelancer. Przyszła z herpetofobią, w szczególności silnym strachem przed wężami. Klientka jest w trakcie długotrwałej terapii u mnie, więc nie jest to nasze pierwsze spotkanie. Dzięki długotrwałej terapii mogliśmy rozpocząć pracę z fobią. Filmy z materiałami przedstawiającymi węże, zdjęcia w książkach i czasopismach, zabawki, przerażały klientkę, nawet myśl o wężach ją przerażała. Podczas konsultacji rozmawialiśmy o relacjach damsko-męskich i sama klientka zaczęła opowiadać o wężach. Podjąłem ten temat, a ona po raz kolejny powiedziała, że ​​boi się węży. Zaproponowałem, że porozmawiam więcej o tym strachu, wahała się, ale zgodziła się. Potem za pomocą pytań dowiedziałem się, że jej strach jest silny połączone z obrzydzeniem. Ciekawy zwrot akcji, gdyż bardzo często wiąże się to z traumatycznym przeżyciem z dzieciństwa. Nasza emocja wstrętu wiąże się z poczuciem odrzucenia, to co nie jest przyjemne lub nieakceptowane, zostaje odrzucone i nieakceptowane świadomie (lub bez świadomości podczas przeżywania). ostre uczucia) Poprosiłem klientkę, aby przypomniała sobie, co widziała jako dziecko, co spowodowało jej tak silne odrzucenie? Klient milczał, oddając się wspomnieniom. „Powtarzaj za mną” – zasugerowałem. - Pozwalam sobie przypomnieć wydarzenie związane z obrzydzeniem! Milczymy. Czekam. „Przypomniałem sobie!” – krzyknął klient. - Był poranek. Obudziłem się, poszedłem do kuchni i wyjąłem z lodówki czerwone jabłko. Jabłko było soczyste i dojrzałe, zjadłam je z przyjemnością. Przyszła mi do głowy myśl, żeby powiedzieć mamie, jakie jest pyszne. Pobiegłam do pokoju mamy. Teraz jestem już blisko drzwi, z jabłkiem w jednej ręce, a drugą pcham drzwi. Drzwi otworzyły się łatwo, a ja już byłem na progu, ciesząc się i szukając mojej matki. Och, okropność! Jedna chwila i już jestem na ulicy, drżąc i głośno łkając. Po chwili łkania poczułem, że moja dłoń nadal trzyma jabłko. Powoli podnoszę rękę z na wpół zjedzonym jabłkiem i widzisz?! Och, gruby robak, na wpół wyjęty z jabłka i wijący się na moich oczach. Uuu! Prawie zjadłam. Wyrzuciłam jabłko. Taką historię zapamiętała klientka z dzieciństwa. Pewnie zastanawiacie się, co pięcioletnia dziewczynka widziała w sypialni swojej mamy. Spójrzmy jej oczami. Rodzice leżą na łóżku, mama głośno krzyczy, a tata mocno ją trzyma, nie pozwalając jej uciec. „Przemoc” wobec matki, szok! A potem, widząc robaka, dziewczynka doświadczyła silnego uczucia wstrętu, które zmazało obraz przemocy, a zaszczepiło strach u robaków, a potem w wężach. Teraz już minęło wspomnienie wyciągnięta, klientce łatwiej będzie zrozumieć i uświadomić sobie przyczyny swojego lęku przed wężami. Ale nie będziesz w stanie od razu całkowicie pozbyć się fobii, potrzebujesz cierpliwości i czasu, aby ponownie przeżyć to wydarzenie i odpuścić. Więcej historii z mojej praktyki na stronie VKontakte https://vk.com/id153675015