Klient zawsze przychodzi na terapię z oczekiwaniami – fantazjami na temat terapeuty, jakim terapeutą będzie, jak to zaakceptuje, jak wszystko zrozumie za pierwszym razem, praktycznie bez słów i wyjaśnień, zareaguje na potrzeb, dbaj o dobro, chroń go przed trudnymi prawdami życiowymi, „karm” mądrymi radami, wspieraj, rozwijaj… Tak mniej więcej wygląda pozytywny transfer, jeśli jest on obecny w życiowym doświadczeniu klienta, nabyte we wczesnym okresie relacji dziecko-rodzic z opiekunami (mama, tata, dziadek, babcia, ciocia, wujek, starsze siostry, bracia). Pozytywne przeniesienie w terapii to w istocie pozytywna emocjonalnie reakcja klienta na analityk (specjalista w zawodzie pomagającym), wyrażający się w uczuciach zaufania, przywiązania, miłości, współczucia, szacunku, przyczynia się do kształtowania relacji kooperacyjnych w terapii (praca, sojusz terapeutyczny). Klient przychodzi na sesje z zainteresowaniem, dzieli się doświadczeniami ze swojego życia zewnętrznego i wewnętrznego, odpowiada na pytania analityka, proponuje własne tematy, omawia je, akceptuje interpretacje, zastanawia się nad nimi, odpowiada na sugestie analityka, aby zbadać jego „martwe punkty”. .. Klienci opowiadając o pozytywnym przeniesieniu informują mnie mniej więcej w ten sposób: „Pomagasz mi”, „Dzięki Tobie rozumiem…”, „Przemyślałem to, co mi powiedziałeś…”, „To, co mówisz, rezonuje ze mną”, „Dziękuję”. Jednak każde pozytywne Przeniesienie może przejść w przeniesienie negatywne – reakcję wrogości wobec analityka. Wynika to z faktu, że na pewnym etapie terapii analityk musi skonfrontować obraz siebie klienta z rzeczywistością, pomóc mu wejść na nowy poziom myślenia i zmienić przekonania z dzieciństwa na rozumienie dorosłego. Jeśli klient nie jest jeszcze wystarczająco przygotowany na ten manewr lub w jego doświadczeniach z dzieciństwa dominowały negatywne relacje z bliskimi mu osobami, odbierze takie interwencje jako atak i zacznie się gorączkowo bronić. Klient rozczarowuje się, nienawidzi, a nawet boi się analityka, tak jak miało to miejsce w przypadku jego wrogich, zastraszających, krytycznych, odrzucających rodziców lub innych znaczących postaci z dzieciństwa. Klient kłóci się z analitykiem, w tajemnicy lub otwarcie wyraża złość, narzeka, długo milczy, odmawia odpowiedzi na pytania, nie rozmawia o tym, co się między nami dzieje, zarzuca analitykowi wyrządzenie krzywdy, niekompetencję, chłód, nietakt i nieuwagę . Klienci opowiadają mi o negatywnym przeniesieniu w ten sposób: „opowiadasz jakieś bzdury”, „krytykujesz mnie, nie mam zamiaru tego tolerować”, „dlaczego trzeba mnie robić, żeby być kimś w rodzaju chorego?” „Nie wiem o czym rozmawiać.” Czasami klient zgłasza analitykowi swoje skargi, ale nie o tym, co teraz czuje; w zasadzie nie jest typowe, aby osoba mówiła z pozycji „czuję”, jest to zrozumiałe, nikt w rodzinie nie uczył. porozmawiajmy o naszych uczuciach, pozytywnych, negatywnych... Im większe jest niezadowolenie i im bardziej jest ono nie do zniesienia, tym większe jest prawdopodobieństwo, że klient opuści terapię. Odejście od terapii daje iluzję zwycięstwa nad „złym” rodzicem, gdyż w dzieciństwie dziecko nie miało możliwości poradzenia sobie z beznadziejną sytuacją, ukrycia się, ucieczki, czy przeciwstawienia się krzywdzącemu rodzicowi, ale w terapii ma taką możliwość. Im bardziej uszkodzona jest osobowość klienta, tym szybciej skorzysta on z tej „rekompensaty” za swoje szkody, wylewając wcześniej na analityka całą niewypowiedzianą agresję skierowaną do sadystycznego rodzica. Czy jednak takie „zwycięstwo” można uznać za realne, przydatne dla klienta, terapeutyczne? Absolutnie nie. Czy możemy pomóc klientowi poradzić sobie z negatywnym przeniesieniem i ostatecznie rozwiązać jego konflikt psychiczny? Oczywiście, że tak. Aby to osiągnąć, wystarczy pozostać na terapii i nauczyć się rozmawiać z analitykiem o swoich uczuciach, niezależnie od tego, jak bardzo mogą się one wydawać nie do zniesienia, destrukcyjne, wstydliwe. Wielu klientów przychodzących na terapię ma już doświadczenie różnych konfliktów życiowych i nie tylko z rodzicami, ale i współpracownikami, szefami,.