Dlaczego tak boję się zostać sam ze sobą? Dlaczego nawet będąc otoczonym bliskimi ludźmi, odczuwam niezrozumienie i niepokój wynikający z poczucia dystansu? Przyczyną jest brak satysfakcji z własnego życia i brak akceptacji stosunku bliskich do siebie. Innymi słowy, chciałbyś być akceptowany takim, jakim jesteś, oczekujesz innego podejścia do siebie – i masz już pojęcie o tej postawie. Istnieje rozbieżność pomiędzy tym, co czuję, a tym, co faktycznie prezentuję światu zewnętrznemu. Okazuje się, że boję się pokazać – bo mogę nie zostać zaakceptowana ze swoimi emocjami i swoim wzorcem zachowania. Że pozostanę zupełnie sama Będę nieinteresujący dla innych. Co się z tobą dzieje? Zastanówmy się, jakie są twoje oczekiwania, czego byś chciał. Bardzo ważne jest, aby zidentyfikować i podzielić się emocjami, których doświadczasz w takich sytuacjach. Może to być złość, gniew. niezadowolenie, strach itp. Nawet uczucie urazy może stać się nierówne i odciąć tlen. Poświęcenie: „Robię to dla kogoś, żeby czuł się dobrze, ale dobrze się czuję, gdy moi bliscy czują się dobrze”. Co się stanie, jeśli na początku poczujesz się dobrze i najpierw zrobisz coś dla siebie? A co jeśli potem zrobienie czegoś „dla nich” będzie znacznie przyjemniejsze? Zastanówmy się nad tym bardziej szczegółowo. Postawy ofiarne są nam przekazywane w drodze dziedziczenia. Co się stanie, jeśli zrobię lub powiem, co chcę? Jak „oni” to odbiorą? Jak to ocenią? Czy urażę ich wyrażając swoje zdanie, pragnienia, dbając o siebie? Skoro takie pytanie może zadać osoba samotna, to znaczy, że następuje ocena i oddzielenie „mojego i cudzego” (stwierdzenie, działanie) – to jest to. to dobry znak. Jeśli jednak nie ma zrozumienia, gdzie jest moje terytorium i jakie są moje pragnienia, oznacza to, że doszło do fuzji i potrzeba znacznie więcej czasu i wysiłku. Czasem opór pojawia się, bo nie chcesz niczego zmieniać, wymyślać, podejmować wysiłku. W tym przypadku historia sięga dzieciństwa – a my tam jedziemy, żeby zobaczyć początki i wszystko zrozumieć. W takich okresach życia jesteśmy bezbronni jak małe dziecko, któremu nie zostaje się wysłuchanym i któremu nie wolno być sobą – co jest wśród nich bardzo ważne ludzi, którzy przykryją Cię ciepłym kocem i po prostu tam będą. Żadnych pytań, żądań i krytyki. Dbaj o siebie tak, jak chciałabyś, żeby ktoś się tobą opiekował, gdy byłaś małą dziewczynką.).