Od autora: Sens życia widoczny jest tylko w istnieniu tego dnia , koniecznie umieszczone w kontekście przeszłości i teraźniejszości. Kiedy pojawią się trudności z życiem dzisiaj, widzeniem przyszłości lub zrozumieniem przeszłości, z pewnością pojawi się problem znaczenia. W konsekwencji w tym samym momencie pojawia się niepokój, a następnie ból istnienia, niemożność twórczości, strach przed życiem i śmiercią. Wyobraź sobie, że kierowca samochodu osobowego znajduje się w sytuacji, w której nie wie skąd przybywa i skąd – czy będzie odczuwał niepokój? Albo prościej: w miejscu, gdzie droga zmienia kierunek, ale tego jeszcze nie widać, widok okazuje się ograniczony, co powoduje pewien niepokój wynikający z braku zrozumienia „co mam teraz zrobić” do czasu, aż kierowca zobaczy znaki lub sam zakręt. Kierowca jest spokojny, gdy rozumie (czuje) trajektorię swojego ruchu (od przeszłości do teraźniejszości), ruch jest kontrolowany i możliwy do kontrolowania (teraźniejszość), gdy kierunek ruchu jest widoczny (przegląd najbliższej przyszłości z perspektywy perspektywa teraźniejszości) - wtedy kierowca nie odczuwa niepokoju i jest jego sens istnienia tej chwili. Jednak czas (życie) to nie przestrzeń, w której porusza się w samochodzie - nie można tego ogarnąć jednym spojrzeniem. Co robi kierowca, gdy traci wzrok (przyszłość), czucie ruchu samochodu (przeszłość) lub kontrolę (teraźniejszość)? W zależności od krytyczności albo gwałtownie hamuje, albo stopniowo zwalnia, a wszystko to po to, by zmniejszyć swój niepokój. Podobnie osoba, która z różnych powodów (związanych z przeszłością, teraźniejszością czy przyszłością) straciła sens swojego życia, istnienia tego dnia, zaczyna się martwić i spowalniać bieg swojego życia. Ktoś gwałtownie naciska hamulce, inni po prostu puszczają „kierownicę i pedały” i obserwują stopniowe spowolnienie swojego życia i prędkość zmieniających się obrazów za szybą samochodu. Okazuje się więc, że wysiłki/działania mają na celu zmniejszenie lęku spowalniają/zatrzymują bycie chwili obecnej (zatrzymują samochód), ale nie bieg czasu (czas płynie dalej). A to prowadzi do silnej sprzeczności, wewnętrznego konfliktu, do wzrostu wewnętrznego napięcia jako różnicy potencjałów - rzeczywistych możliwości (nie ma ruchu) i możliwości tego, jak powinno być (kiedy ruch trwa). To ciśnienie (podobnie jak ciśnienie fizyczne w ciele) prowadzi do odczuwania bólu. Ból z powodu niemożności istnienia, niemożności twórczej realizacji (w poruszaniu się przez życie). A długie przebywanie w tym stanie „niebycia” prowadzi do, a w konsekwencji staje się strachem, strachem przed utratą (byciem) siebie. Człowiek odczuwa ból z powodu niemożności stworzenia siebie i swojego życia; strach przed utratą siebie, swojego życia. Na powierzchni świadomości często jest to sformalizowane jako strach przed śmiercią (lub patologiczne pragnienie jej), za którym kryje się strach przed życiem lub niemożnością istnienia. Czyż nie dlatego kreatywni ludzie mają szansę żyć i doświadczać swojego cierpienia jedynie poprzez „rozpryskiwanie się” aktów twórczych, które na jakiś czas „rozpoczynają” bieg ich życia, a gdy tracą możliwość tworzenia, oni także stracić szansę na życie? potrafisz metaforycznie i konsekwentnie prześledzić wpływ problemów ze zrozumieniem przeszłości, poczuciem kontroli nad teraźniejszością i widzeniem (a raczej niewidzeniem) swojej przyszłości na obecność sensu życia, jego utratę i późniejszy niepokój, ból i strach przed życiem/śmiercią, jak odnaleźć sens życia i przywrócić normalność biegu życia? Odpowiedź staje się oczywista na podstawie tej metafory ruchu w samochodzie, ale niestety jest ona równie niespecyficzna, jak ta metafora. Zasadniczo trzeba sprawdzić wszystkie trzy aspekty: zrozumienie i odczuwanie przeszłości (często są to uczucia nie przeżywane/wyparte), kontrolę nad teraźniejszością (zniekształcenia percepcji i wyobrażeń, stereotypy myślenia i zachowania) oraz wizję przyszłości (idee , znaczenia, wartości i zasady) oraz przywrócić normalne działanie poprzez eliminację wykrytych problemów. O tak, nie wszystkie samochody mają rozruszniki wielokrotnego użytku – czasami okoliczności muszą ustąpić.