Od autora: Przedstawiamy Państwu mały fragment mojej książki „Piramida energetyczna osobowości” – czwartej księgi Pięcioksięgu „Ścieżka do Struktury” osobowości witalnej”. Książka jest wyczerpana. ....Zahamowanie samorozwoju to problem i plaga wielu ludzi. Ale najpierw jedna legenda: „Pewien człowiek przechodził obok cmentarza, na którym pochowano nauczyciela sufickiego. Jego uczniowie siedzieli przy grobie, pogrążeni w myślach. Mężczyzna spojrzał na nagrobek. Daty urodzin i śmierci nauczyciela zostały wyryte na kamieniu pismem. Poniższy wiersz głosił: „Ten, który tu spoczywa, żył pełne 10 lat”. „Hej, słuchajcie” – zwrócił się do uczniów Sufi przechodzień – „tu jest błąd!” Sądząc po datach jego życia, twój nauczyciel żył ponad 70 lat, ale masz napisane - dziesięć! „Nie ma pomyłki” – odpowiedział jeden z uczniów. - Chodzi o to, że jest tu zaznaczona długość życia nauczyciela, wypełniona szczęściem i radością. A taki czas wynosił pełne 10 lat. Mężczyzna zamyślił się i nagle zbladł i powiedział: „Czekaj, okazuje się, że napisali o mnie: „Urodził się i prawie w ogóle nie żył?”…. Wspomniane wcześniej słowo „homeostaza” oznacza balansować. Równowaga społeczna i równowaga postaw wewnętrznych to jedno i to samo. Ale ich konsekwencje są różne. W pierwszym przypadku jest to stabilność społeczna, w drugim wewnętrzna harmonia nazywana jest czasem celem, którego osiągnięcie często utożsamia się ze szczęściem lub nazywa się jego standardem. Jednak szczęście jest nieuchwytne. Ona, jak jesienna mgła, pojawi się nagle w pełnym świetle dnia, potem zniknie pod promieniami słońca wyłaniającego się zza chmur, po czym znowu zniknie i pojawi się ponownie. Jest wielka rozmowa o szczęściu, która częściowo miała już miejsce w poprzednich książek, ale to jeszcze nie koniec. Na razie dotknijmy jeszcze jednego punktu, od którego zależy stan szczęścia i nieszczęścia - wagi zadania samorozwoju. I tutaj jest interesujące: równowaga dynamiczna społeczeństwa jest dobra, równowaga statyczna jednostki jest zła. Złe nie jest to, że osoba, która osiągnęła swoje cele życiowe, poczuła, jeśli nie harmonię, to satysfakcję, ale uspokoiła się. Bardzo niebezpieczne jest, gdy osiągnęło się już to, co się chce, rezygnować z siebie i to nie z krzyża siły, ale z krzyża na dalszym ruchu życiowym, krzyża na własnym rozwoju. Szczęście jest zauważalne wyłącznie w dynamice. Szczęście objawia się poprzez serię wydarzeń, poprzez zespół szczęśliwych stanów, poprzez szczęśliwe życie, poprzez odczuwanie (uczucie) szczęścia. Życie jest ruchem. A ruch jest możliwy tylko pod warunkiem rozwoju wewnętrznego. Rozwój ten ma trzy wektory – daleki, szeroki i głęboki. Kiedy mówiliśmy o perspektywie, o skali, mówiliśmy o rozwoju na odległość. Rozwiązywanie problemów życiowych, ich panoramy lub linii priorytetów życiowych to rozwój wszerz, ale po ustaleniu perspektywy, głównego celu i celów okresów wiekowych, ustaleniu granic po lewej i prawej stronie w określaniu swoich priorytetów życiowych, znajomości zadań, byłoby to możliwe. miło nie zapominać, że to wszystko ma sens, gdy człowiek jest stale zaangażowany w swój własny rozwój, tj. poruszaj się w głąb! Bez samorozwoju mądrość i bliskość Tajemnicy Transcendencji są niemożliwe. Co obejmuje koncepcja samorozwoju? – Natura stworzyła człowieka w postaci bardzo niezawodnego systemu. A sekretem tej niezawodności jest jej prostota. Jeśli przyjrzymy się sobie uważnie i skrupulatnie, zobaczymy bardzo niewiele z tego, co dana osoba przynosi ze sobą na ten świat. Na to „małe” składa się podłoże fizjologiczne i nerwowe (mentalne), emocje, pamięć, zdolność adaptacji, predyspozycja do samoświadomości i uczuć. Wszystko inne jest pochodną. Wszystkie odruchy warunkowe są umiejętnościami nabytymi. Nawyk, odruch warunkowy, umiejętność - wszystko to jest bardzo blisko siebie. Możesz doskonalić swoje umiejętności, możesz wymieniać jednego lub obok, kultywować i kultywować inne. To, co nabędzie się podczas wychowania w dzieciństwie, można później udoskonalić lub uzupełnić, na przykład poprzez wychowanie?»