Dla mnie wsparcie pochodzi ze struktury, wsparcie pochodzi z nadmiaru. Sama konstrukcja opiera się na nadmiarze, na obfitości monotonnych procesów. Gary Yontef pisze: „Struktury stopniowo zmieniają procesy, które organizują inne procesy”. Peter Philipson, wyjaśniając ten pomysł, dodaje: „Jeśli nakręcimy film o dwustuletniej historii stołu i przyspieszymy go do czasu piętnastominutowego filmu, zobaczymy zmiany, jakie zaszły w jego związek z otoczeniem - jak się obiera, pojawiają się na nim zadrapania, zmienia kolor, odpada nogawka, rdzewieją paznokcie. <…> Jeśli cofniemy się wystarczająco daleko, będzie drzewem, nasionem lub kosmicznym pyłem! <…> Stół potrafi organizować inne procesy – zachowuje swój kształt, służy jako miejsce na naczynia, zapewnia stabilność dłoni i jest dostępny dla wzroku. I wtedy widzimy, że słowo „powoli” ma sens tylko w odniesieniu do innych zachodzących procesów – wzroku, dotyku, tworzenia molekularnej granicy z naczyniami, których pobyt na miejscu ograniczają szybsze klatki.” dla jasności, zacytuję także fizyka z książki Gantripa: „W nauce obiektywnej nie ma nic absolutnego. Nauka nie opiera się na solidnych podstawach. Fale śmiałych teorii wznoszą się nad bagnem. Nauka jest jak budynek wzniesiony na palach. Pale te są zakopane w ziemi i nie sięgają żadnego stałego gruntu, a jeśli przestaniemy je wbijać w głębsze warstwy, to nie dlatego, że dotarliśmy do stałego gruntu. Po prostu przestajemy to robić, bo jesteśmy zadowoleni, że pale są wystarczająco mocne, aby przynajmniej na razie utrzymać ciężar konstrukcji”. Innymi słowy, cała wiedza naukowa jest taka, jak stół, o którym pisze Philipson. Ta sama struktura jest na tyle mocna, że ​​może służyć jako solidne wsparcie dla obecnego czasu. Dość przewidywalne i zrozumiałe. Potrafimy stawiać na długoterminowe zamówienia. Powstaje z chaosu poprzez mnóstwo monotonnych, powtarzających się procesów. Można dokonać analogii z ziemią, po której chodzimy i na której stoimy. Ziemia, która leży pod nami, to także proces trwający milion lat, struktura powstała w chaosie kosmosu, przewidywalna i zrozumiała dla setek tysięcy przyszłych pokoleń. Forma obfitości w przewidywalnym procesie transformacji materii. Możemy na nim bezpiecznie polegać, ponieważ nasza własna struktura ciała jest na tyle krótkotrwała i niezbyt silna, że ​​nie jesteśmy w stanie nic zrobić z ziemią. Podobnie dziecko może polegać na rodzicu, gdy nie może z nim nic zrobić, ale może go przewidzieć , co oznacza i dostosuj się do tego. A to oznacza odkrywanie siebie.