Ostatnio zacząłem zwracać uwagę na ciekawe zjawisko - istnieje interesująca forma relacji, w której nie jest jasne, czy te same relacje istnieją, czy nie. Od razu nazwałem je „związkami Schrodingera” przez analogię do znanego eksperymentu myślowego z udziałem wyimaginowany kot w pudełku, który jest jednocześnie żywy i martwy, dopóki pudełko nie zostanie otwarte i nie będzie jasne, czy żyje, czy nie (najprostsza możliwa prezentacja, za poprawność nie mogę ręczyć, jeśli jesteś zainteresowany, możesz przeczytać sam). Wróćmy jednak do związku i zgodnie z prawami logiki zdefiniujmy pojęcie. Proponuję, aby związek był rozumiany jako emocjonalny, intelektualny i intymny związek dwojga ludzi, którzy uznają się za jednostki i osoby o podobnych poglądach i którzy dobrowolnie i wzajemnie zobowiązują się do podzielania wartości, nadziei i pragnień. Coś w tym stylu (ogólnie znaczenie jest jasne). Zatem w związku ogólnie rzecz biorąc kluczem jest „zjednoczenie dwojga ludzi”, ponieważ taki związek to historia dwojga. Na tej podstawie, jeśli jedna osoba wyjdzie z tego związku (lub nie wejdzie do niego), związek przestaje być sobą. Co ma z tym wspólnego Schrödinger i jego kot? Wyobraź sobie, że żyje dwoje ludzi i wydaje się, że tak jest być w związku. Cóż, a raczej zgodzili się z tym i tak zdefiniowali swoją interakcję. A jednocześnie nie ma między nimi nic szczególnie emocjonalnego, mało intelektualnego, jakoś nie łączy ich nic takiego jak wartości, nadzieje i pragnienia, i nic więcej się też nie dzieje. Związek jako taki jest bardzo iluzoryczny. Jednocześnie przypominam, że wydaje się, że istnieje między nimi związek. Tyle, że nie są one omawiane ani wyjaśniane. Analogicznie do eksperymentu Schrödingera można sobie wyobrazić, że ci dwaj zamknęli związek w pudełku i nie otwierają go, aby sprawdzić jego stan. Relacje są jednocześnie żywe i martwe. A jeśli otworzysz pudełko, natychmiast stanie się jasne. I tu zaczyna się psychologia. Bo jeśli pudełko nie zostało jeszcze otwarte, to najprawdopodobniej jest to strach. Albo jakąś korzyść. Albo coś innego (wszystko bardzo indywidualne). Jednak zamknięcie pudełka budzi niesamowity niepokój, który drzemie w tych dwojgu, którzy nad nim stoją i nie mają odwagi go otworzyć. W pewnym sensie istnieją, ale w pewnym sensie ich nie ma. Dwoje ludzi spętanych iluzją „żywości” lub „martwości” związku odczuwa niepokój. A to wszystko zamiast otwierać to cholerne pudełko (szczere spojrzenie na to, co dzieje się w dyskusji) i upewniać się, czy ich związek żyje, czy już dawno umarł. PS Może się też zdarzyć, że ludzie nie są w związku (oficjalnie). jednak są sobie bliscy emocjonalnie i intelektualnie, uznają się za jednostki, myślą podobnie, podzielają wartości, wierzą w siebie, mają nadzieje, tęsknią za sobą, a razem jest im ciepło i wygodnie. I łączy ich też to wszystko, co opisałam powyżej w ramce. I też się nie otwierają. A także bardzo niepokojące. W końcu „kot” może okazać się bardzo żywą, uroczą, mruczącą, ciepłą i miękką bryłą....