Więźniowie pragnień „Jak małżeństwo ma swoją tajemnicę, tajemnicę pobożności, prawdy i sprawiedliwości, tak też w cudzołóstwie jest tajemnica, ale tajemnica bezprawia i grzechu. Tajemnica pobożności nie narzuca się, ale pokornie i pokornie wznosi się nad nami, podczas gdy tajemnica rozpusty wabi, flirtuje, uwodzi, zwodzi, kija. B.V. Nichiporov.” Wprowadzenie do psychologii chrześcijańskiej Dziś porozmawiamy o najsłodszym i najbardziej pożądanym grzechu, który wielu z nas popycha do lekkomyślnych działań. Grzech rozpusty nazywany jest szóstym grzechem głównym. Rozpusta, znana również jako pożądanie, rozpusta, rozpusta, to pobłażanie sobie w zaspokajaniu własnych pragnień seksualnych. W dosłownym sensie jest to zejście z prostej ścieżki (porównaj - wędrować, mylić się). Naszym rozmówcą jest praktykujący psycholog Anatolij Malish - Kiedy pojawiło się pojęcie „grzechu pożądania”? Wraz z nadejściem chrześcijaństwa. Jedną z jego pierwszych innowacji było ustanowienie związku między ciałem a grzechem, chociaż w tamtym czasie nie używano często określenia „grzech cielesny”. Jednak w średniowieczu znaczenie tej definicji uległo zmianie. Niekwestionowany autorytet Biblii zaczyna być wykorzystywany do usprawiedliwiania licznych zakazów i ograniczeń nakładanych na życie seksualne. Wczesne chrześcijaństwo mówi więcej o różnych grzechach ciała, niż o grzechach ciała w ogóle. Stopniowo jednak liczba aktów seksualnych zasługujących na potępienie zostaje zredukowana do następujących pojęć: pojęcie rozpusty, które pojawia się w Nowym Testamencie i zacznie być powszechnie stosowane od końca XIII w., zyskując poparcie w szóstym przykazaniu Bożym Pan: „Nie cudzołóż”, potępiając wszelkie nielegalne formy zachowań seksualnych (w tym zachowania w małżeństwie); koncepcja pożądania, którą można spotkać głównie u Ojców Kościoła; Pożądanie jest uważane za źródło cielesnych pragnień i koncepcję zmysłowości, pod którą podczas kształtowania się systemu grzechów śmiertelnych (od V do XII wieku) spadają wszystkie grzechy cielesne. - Dlaczego grzech rozpusty jest niebezpieczny? Grzech lubieżności i rozpusty we wszelkich postaciach jest grzechem śmiertelnym i ciężkim, podlegającym surowej karze Bożej. Bóg stworzył ludzi różnej płci i ustalił między nimi stosunki małżeńskie nie po to, aby wzbudzać i karmić pożądliwości cielesne, ale wyłącznie po to, aby rodzić dzieci, szerzyć i pomnażać rodzaj ludzki. Kto dopuszcza się rozpusty, używa swego ciała wbrew jego celowi, wbrew woli Bożej, gdyż wolą Bożą jest zachowanie naszego ciała w czystości, a przez rozpustę zostaje naruszona jego świętość, dlatego też grzech ten w Piśmie Świętym nazywany jest przede wszystkim skalaniem , grzech przeciw własnemu ciału. Nasze ciała są członkami mistycznego Ciała Chrystusa i mają być narzędziami życia i łaski Chrystusa, a nie narzędziami grzechu. A ponieważ nasze ciała są w tajemniczym zjednoczeniu, zjednoczeniu z Chrystusem, grzech cudzołóstwa oddziela nas od Niego i niszczy to zjednoczenie. Choć wszystkie inne wady oddalają nas od Chrystusa, to ta przywara po prostu całkowicie niszczy naszą jedność z Panem i oddziela nas od Niego. Choroby wynikające z tej wady: choroby skóry i weneryczne, AIDS, niepłodność, impotencja, której towarzyszą w większości przypadków zaburzenia neuropsychiczne. perwersja seksualna i rozwiązłość seksualna. Tacy ludzie niszczą zarówno ciała, jak i dusze, zarówno własne, jak i innych. Grzech rozpusty pociąga za sobą grzech dzieciobójstwa w łonie matki. Jej konsekwencjami są różne powikłania poronne, niepłodność, choroby zapalne układu rozrodczego. Kościół wierzy, że człowiek może i powinien opierać się pokusom cielesnym. Jak to się ma do stwierdzenia słynnego psychoanalityka Zygmunta Freuda, że ​​popęd seksualny ma nieodpartą siłę, z którą nie da się sobie poradzić? Kto ma rację? W tych stwierdzeniach nie ma sprzeczności. Popęd seksualny jest wprawdzie jednym z najpotężniejszych i determinuje ludzkie zachowanie, lecz istota podstaw religijnych sprowadza się właśnie do PRZEKONANIA siebie i swoichSłabości. Do zdolności człowieka do odrzucenia pokus i oczyszczenia się przez prawdziwą pokutę. - Czy lubieżność i rozpusta to to samo, czy nie? Ogólnie rzecz biorąc, są to dwie strony tego samego grzechu. Tylko Rozpusta to działania, a zmysłowość to niepohamowane pragnienie tych działań. Czy kobieca zmysłowość różni się od męskiej? Bez wątpienia. Ponieważ natura zaspokojenia pożądania seksualnego jest różna pod wieloma względami. I nie chodzi nawet o różnicę między orgazmem kobiety i mężczyzny. Dla kobiety bardziej decydującą rolę odgrywają doświadczenia zmysłowe i erotyczne oraz romantyzm sytuacji. Etap erotyczny może z czasem ulec znacznemu wydłużeniu, włączając okres dziewczęcy i regularną aktywność seksualną. Towarzyszy temu ekscytujące zainteresowanie sytuacjami erotycznymi w kinie, literaturze i środowisku. Fantazje stopniowo nabierają bardziej zmysłowego charakteru, erotyzm dotyku, wysublimowane piękno ciała, chęć stania się obiektem zalotów, oczywista satysfakcja z zażenowania, a nawet pożądanie młodych ludzi i mężczyzn, z którymi sympatyzuje, ukazują się coraz wyraźniej w nich. Samotność z mężczyzną, taniec, namiętne przemówienia i przeżycie pierwszej miłości wypełniają scenę erotyczną jasnymi i niezapomnianymi uczuciami i nadziejami. I dopiero wtedy pojawia się satysfakcja fizjologiczna. Mężczyzna często większą uwagę zwraca na erotykę jako sposób na „zdobycie” kobiety. Jego uczucia i doświadczenia są w tym okresie bardzo ostre, ale ulotne. Oczywiście nie dotyczy to długotrwałych związków opartych na miłości, głębokim uczuciu do siebie i wzajemnym szacunku - Dość często kobiety usprawiedliwiają zdradę mężczyzny jego poligamią. A sprawcę cudzołóstwa zawsze uważa się za uwodzicielkę. Jakie jest Twoje zdanie na ten temat? Poligamia mężczyzny jest niezaprzeczalnym dziedzictwem naszych starożytnych przodków, którzy nie posiadali dojrzałych intelektualnie zasad moralnych, a pełnili najważniejszą funkcję reprodukcyjną. Ale jest to tylko bodziec wewnętrzny, który zostaje wypuszczony „na wolność” z powodu pewnej niezgody w ustalonym związku mężczyzny i kobiety. A wina uwodzicielki jest dość warunkowa, gdyż ona także jest swego rodzaju zachętą i to, czy ulegnie tej pokusie, czy nie, jest decyzją zupełnie niezależną (w zdecydowanej większości przypadków) każdego indywidualnego mężczyzny. Okazuje się więc, że trzeba zacząć szukać źródeł zdrady w relacji z drugą połówką. Jaka była podstawowa przyczyna zmiany zainteresowania z jednego parametru satysfakcji na inny? Nierówny rozwój społeczny, nudny i niezmienny aspekt seksualny, niezadowolenie z siebie lub „porzucenie” swoich zewnętrznych form przez jednego z małżonków. Takich powodów może być wiele. Każdy indywidualny przypadek należy analizować indywidualnie. - Według badań socjologicznych około 30% uczennic w Rosji zdobywa doświadczenia seksualne w wieku 14-15 lat. Co piąta doświadczona seksualnie dziewczyna i co drugi młody mężczyzna praktycznie w ogóle nie znała swojego pierwszego partnera. Na pytanie: „Jak oceniasz utratę dziewictwa?” - 42% ankietowanych 25-letnich kobiet odpowiedziało, że żałuje, kto, jak i kiedy to się stało. Prawie połowa – 41% – rosyjskich studentów jest gotowa na ślub bez miłości. Jaka jest pierwotna przyczyna tych problemów i problemów seksualnych? Nie ma jednego powodu. Zawsze występuje wiele czynników. Ale jeden z głównych można nazwać społeczno-ekonomicznym stanem społeczeństwa, w którym głosi się uproszczone wartości moralne oraz pragnienie zysku, wygody i władzy. Dodaj do tego zmianę wytycznych wychowawczych w rodzinie z duchowych na pragmatyczne, a otrzymasz podstawy przepisu na problemy seksualne. - Z punktu widzenia współczesnego psychologa domowego T. A. Florenskiej przezwyciężenie naturalnego poczucia wstydu jest niezwykle szkodliwe dla zdrowia moralnego i psychicznego człowieka. Przyczynia się to do powstania „dominacji seksualnej” w psychice i podporządkowuje jej całe życie..