„Ja jestem sobą, a Ty jesteś Ty. Nie żyjesz po to, aby odpowiadać moim ideom i fantazjom, a ja nie żyję po to, aby odpowiadać twoim. Jeśli możemy być razem, to wspaniale. Jeśli nie, nic nie da się z tym zrobić.” Frederick Perls Nowoczesną cywilizację można nazwać cywilizacją miłości. Ani energia atomowa, ani loty kosmiczne, ani zjawiska społeczne nie zajmują tyle miejsca w umysłach i sercach, co miłość. Jak wszystko, co nas porusza, żywi się legendami i opiera się na mitach, a jednocześnie jest całkowicie realny. Jak wiadomo, mitologiczne wyobrażenia o świecie nie przekreślają istnienia samego świata. On jest po prostu inny. Cuda zdemaskowane Istnieje mit, że mężczyźni kochają głupie kobiety. To jest źle. Głupi mężczyźni kochają głupie kobiety, a mądrzy mężczyźni kochają mądre kobiety. Byłoby dziwnie, gdyby wszystko było inne. Ale rozkład inteligencji jest taki, że im wyższy poziom, tym mniej właścicieli. Tak więc większość mężczyzn naprawdę woli głupie dziewczyny. Albo tych, którzy byli na tyle mądrzy, żeby udawać, że są nimi. Udawanie często staje się nawykiem, staje się drugą naturą. Odwrotnie jest ciekawie. Większość kobiet woli głupich mężczyzn. Chociaż szczerze myślą odwrotnie, a nawet przekonali o tym ludzi. Strach jest otaczać się mądrą osobą. Trudno nimi zarządzać. Potrafi rozpoznać manipulację. Albo zrób coś nieprzewidywalnego. To zbyt wysoka cena za zaszczyt bycia w jego cieniu. Jak wiecie, los żon i dziewczyn znanych myślicieli i twórców jest często nie do pozazdroszczenia. Trzeba dorównać geniuszowi. To samo tyczy się silnych. Bohatera trzeba kochać na odległość. I narzekaj, że teraz nie spotykasz takich ludzi. W końcu, jeśli go spotkasz, jak możesz go oswoić?! Silnych nie da się kontrolować i wydają się niebezpieczni. Starożytni porównywali swoich bohaterów do lwów, orłów i niedźwiedzi. Potężny drapieżnik jest piękny z daleka. A przebywanie w pobliżu powoduje niepokój. Ukryty niepokój zabija miłość dzień po dniu, nawet jeśli nie ma prawdziwego powodu do strachu. Bogaci też mieli problemy. Pieniądze są dziś postrzegane jako synonim władzy. Ze wszystkimi konsekwencjami dla swoich właścicieli. Zwykle osoba odnosząca sukcesy budzi zazdrość u tych, którzy mają mniej szczęścia. Zwłaszcza w społeczeństwie, w którym szanse nie są równe. Zazdrość przeradza się w irytację i chęć poniżenia. Oto, co zamiast miłości otrzymuje bogaty mały Pinokio. W odpowiedzi na szczerość i najjaśniejsze intencje. Kolejnym mitem jest to, że kochają pięknych ludzi. To prawie tak. Kochają tych, których uważa się za pięknych. A ci, których kochają, są uważani za pięknych. Piękno to autohipnoza. Zbadaj idee piękna wśród różnych narodów w innych epokach. Niektóre przykłady sprawią, że włosy staną Ci dęba. A ich współcześni modlili się do nich i zabijali za nich w pojedynkach. Zatem miłość jest najważniejsza. Piękno jest pochodną miłości, a nie jej przyczyną. Jest oczywiste, że gdyby kochano tylko mądrych, bogatych, pięknych i silnych, ludzkość dawno by wymarła. Najbardziej poszukiwanym i ukochanym stworzeniem nie jest ani orzeł, ani lew, ale mały kotek. Cała reszta jest dla miłośników egzotyki i profesjonalnych drapieżników. Nie bądź więc mądry, nie nadymaj policzków i bądź sobą. I ukrywaj swoją wielkość jak najdalej. Zwłaszcza jeśli to masz. I wreszcie istnieje mit, że kobieta kocha uszami. Jedna mądra kobieta powiedziała mi, że ktokolwiek to wymyślił, nigdy nie była kobietą. Nie wiem, mnie też tam nie było. Wiadomo jednak, że każda rozsądna osoba, niezależnie od płci, nie lubi, gdy siedzi zbyt ciasno na uszach. Dlatego nie będę nadużywał twojej uwagi i przejdę od razu do najważniejszej rzeczy. Do miłości i seksu. Miłość do seksu Seks to miłość dawana nam w ramach doznań w obecności partnera. Jednak ten ostatni nie musi być prawdziwym stworzeniem z krwi i kości. Można kochać się we śnie. A nawet z filozoficzną abstrakcją. Co ciekawe, większość tak właśnie robi. A nawet szczęśliwy. Seks z abstrakcją zwykle nazywany jest wiarą, filozofią i głęboko zakorzenionymi przekonaniami. Co więcej, dopełnienie czynu często wiąże się ze śmiercią. Jeśli chcesz się dobrze bawić i przeżyć, musisz wrócić ze światawysokie abstrakcje i dogmaty filozoficzne do społeczeństwa normalnych ludzi. Często sprawiają też wiele kłopotów, lecz w porównaniu z chimerami tworzonymi przez wyobraźnię są aniołami. Chociaż seks z żywą osobą może być śmiertelnie niebezpieczny, ryzyko jest nadal znacznie mniejsze niż przy głębokim wniknięciu w istotę doktryn religijnych i politycznych. Istnieje dobrze znany mit, że człowiek zaczyna interesować się sprawami wysokimi wyłącznie z powodu braku miłości cielesnej. Istnieje również pogląd przeciwny, że miłość cielesna przyciąga tylko tych, którzy zawiedli w poszukiwaniu wzniosłości, niematerialności i boskości. Absurdalność obu konstrukcji najlepiej widać po ich porównaniu. Ziemia nigdy nie walczyła z Niebem. Nie ma konfrontacji pomiędzy ciałem i duchem. Są jednym i tym samym. Powstały z poprzedniego mit o braku duchowości, brudzie i wstydliwości seksu został pokonany przez psychoanalizę i rewolucję seksualną, ale nadal siedzi w piekarniku. Świat, w którym z ekranów płynie rażąca przemoc, a sceny miłosne uważane są za nieprzyzwoite, jest absurdem. Zabójcze wbicie się kuli w tkanki miękkie uważane jest za widowisko bardziej godne niż delikatne i namiętne wnikanie ciał w siebie. Z tej paradoksalnej sytuacji narodził się nowy mit. Przemoc jest konsekwencją braku seksu. Ten, kto kocha, nie walczy. Jest w porządku, tak jak jest. Historia obala marzenie pacyfisty. Seks i przemoc to jedno, ale wyrażane za pomocą różnych środków. Obie są pasjami. Bezpośredni i natychmiastowy wyraz woli i instynktu życia. Wielcy bohaterowie zawsze byli wielkimi kochankami. Seks nie jest dla bojaźliwych na duchu. Ze związku seksualności z władzą powstaje mit seksu jako leku. I odwrotnie, o seksie jako bezlitosnym drapieżniku, pożeraczu siły, umysłu i energii. Seks nie jest lekarstwem, ale naturalnym przejawem zdrowego ciała i duszy. I on jest do nich kluczem. Seks czyni tchórza bohaterem, a zagubionego przegranego zdeterminowanym zwycięzcą. Tworzy także odwrotną metamorfozę. Wszystko zależy od dawki, stosowności i sposobu, w jaki nadasz temu znaczenie. Z poszukiwania sensu wyrasta mit seksu jako nagrody. Uważa się, że jest to odpowiednik medalu za odwagę. Albo nagroda za szczególne zasługi. Ale to jest pułapka. Seks jest naturalny i spontaniczny jak oddychanie. Sami wyposażamy naszego partnera we wszystkie korzyści, aby dać sobie racjonalne uzasadnienie naszych preferencji. Seks niezatwierdzony rozumem wydaje się gorszy. Ale w rzeczywistości jest to proces irracjonalny. Świadomy wybór jest iluzją. Mit wyboru i mit wyboru Istnieje teoria, że ​​każdemu z nas przeznaczona jest wyjątkowa osoba. Tylko z nim samym możesz znaleźć szczęście. Ten piękny mit pochodzi ze starożytności. Przez wiele stuleci udało mu się zniszczyć życie wielu osób. Zdrowy rozsądek i prosta kalkulacja pokazują, że gdyby tak było, takie spotkanie byłoby praktycznie niemożliwe. Ludzie skazani na szczęście nigdy nie odnajdą się w tym ogromnym świecie. Aby podtrzymać mit wyjątkowej osoby stworzonej specjalnie dla nas, musimy wymyślić nowe byty. Los, karma lub wola bogów. W rezultacie ludzie, którzy popadli w mit, konsekwentnie odrzucają wszelkie realne szanse na szczęście. Żywy człowiek zawsze przegrywa w porównaniu z marzeniem przeznaczonym przez siły wyższe, czekającym na nas gdzieś tam, w pięknym jutrze. Ale jutro nigdy nie nadchodzi. Ci, którzy podlegają snom, często myślą pobożnie, wmawiając sobie, że osoba, którą lubią, jest bardzo pożądaną i jedyną bratnią duszą. Wtedy życie nieszczęsnego kochanka zamienia się w obsesyjną pogoń za obiektem swojej namiętności. Im bardziej gonisz, tym bardziej przekonujesz się o wyjątkowości osoby ściganej. A im bardziej przekonujesz, tym bardziej prześladujesz. Mit bratniej duszy sąsiaduje z mitem monogamii i prawdziwej miłości. Wierzą, że istnieje jakiś rodzaj prawdziwej miłości, która całkowicie eliminuje zainteresowanie innymi partnerami. Jeśli zainteresowanie pozostanie, miłość nie jest prawdziwa. Jednak jedyną prawdziwą rzeczą jest to, co naprawdę przydarza się ludziom, a nie to, co stworzyła fantazja dawno zmarłych filozofów. Tyle że umarli wciąż chwytają.