Od autora: Obfitość literatury psychologicznej i prawie psychologicznej może pomóc w uporaniu się ze złożonymi problemami, ale częściej stwarza nowe problemy psychologiczne. Jak rozumieć tę linię? Obfitość literatury psychologicznej i prawie psychologicznej znacznie zmieniła spojrzenie społeczeństwa na problemy osobowości i problemy w relacjach. Pomaga to samodzielnie radzić sobie z wieloma złożonymi problemami, ale niestety stwarza nowe problemy szczególnie dla aktywnych czytelników takiej literatury na przykład w listach klienci bardzo często słyszą sformułowanie: „Mama, tata czy babcia nie kochali mnie wystarczająco i stąd moje problemy…” Powiedzcie mi, drodzy czytelnicy, czy to odkrycie było możliwe. pomóc Ci rozwiązać Twoje problemy lub poprawić relacje z rodzicami? Z całą pewnością mogę powiedzieć – NIE! Po prostu okazało się, że jest to „wymówka”, za którą można się ukryć i dalej zwlekać z bólem psychicznym. Główną nerwicą naszych czasów jest wyobcowanie z doświadczeń i wycofanie się do „mózgu”. Jednym z głównych zadań psychologii jest działalność edukacyjną, ale na półkach księgarń obok siebie stoi literatura psychologiczna i pseudopsychologiczna, a czytelnik łyka wszystko jako jeden strumień informacji, często doprawiony niezrozumiałymi przyprawami i znaczeniami. Spróbujmy trochę się temu przyjrzeć przestrzeń i zrozumieć, co się dzieje, można posłużyć się metaforą o jabłku rosnącym w ogrodzie i robaku, który wnika w jabłko, osadza się w jego rdzeniu i żeruje na soczystym miąższu. Niech jabłko będzie indywidualną osobą, robak jego problemem psychologicznym, a jabłoń i sad całym środowiskiem tej osoby. Jeśli uznamy psychologię osobowości za naukę, to ma ona trzy poziomy badań, zauważalne w ogólnej masie informacje i publikacje: 1. Poziom jednostki jest najbardziej powierzchowny i dzieli osobę na elementarne, niepowiązane ze sobą części. Może obejmować na przykład próby wyjaśnienia zachowania w kategoriach instynktów, zjawisk naturalnych lub kosmicznych. Rozważ także osobę jako zbiór indywidualnych funkcji - badając pamięć, zajmuj się tylko rozwojem pamięci jako funkcją. Lub zdefiniuj osobę za pomocą abstrakcyjnych kategorii introwertyk - ekstrawertyk, Koziorożec - Wodnik - Skorpion... Jest ciekawy, interesujący, pouczający, ale nie pozwala rozwiązywać problemów psychologicznych, a jedynie daje długie dyskusje na temat poszczególnych dyscyplin i koncepcji. Poziom ten jest bardzo wygodny i interesujący do analizy, ale absolutnie nie nadaje się do praktycznego życia, prawdziwych wniosków i wniosków. Jednym z najczęstszych błędnych przekonań jest próba powiązania i wyjaśnienia swoich problemów w komunikacji z osobną kategorią „Jestem introwertykiem”. , nawet nie wyobrażając sobie, co to słowo może oznaczać i jakie możliwości ma taka osoba Z metafory o jabłku będzie to powierzchnia owocu - skórka, a kategoriami do analizy są jego kolor, plamy, gładkość, dziura po robaku, łodyga... Czy nie wydaje ci się zabawne, że w tym jabłku nie może być robaka, bo łodyga jest cienka i piękna, albo kolor skórki nie jest taki wystarczająco czerwoni? Analizując siebie według funkcji i kategorii, będziemy jak ktoś, kto po odcięciu kawałka skórki od jabłka ogląda go pod mikroskopem i ocenia smak lub dalsze losy owocu. Można jednak wykryć dziurę od robaka na skórce, ale tylko wtedy, gdy przypadkowo wpadnie nam w oko, lub jesteśmy na tyle uważni, że przyjrzymy się całemu owocowi. Oceny typu: Dziś są burze magnetyczne, co oznacza, że ​​tak dlaczego, jestem w złym humorze. Z takim samym sukcesem możesz powiedzieć: jestem niski i dlatego mam zły humor. Albo jestem łysy (kudłaty, o brązowych oczach, chudy lub gruby) i dlatego mam zły nastrój. Założyciel psychologii Gestalt, F. Perls, ponad pół wieku temu nazwał takie rozmowy „kurzym gównem”, że tak. to próba rozmowy o przyrodzie i pogodzie, aby uniknąć poruszania ważnych spraw związanych z rzeczywistościąosobowość Podstawowe zalecenie: Analizuj tyle, ile chcesz, ale unikaj wyciągania ogólnych wniosków z analizy. Usuń wszelkie logiczne powiązania, które sam wymyślisz lub które narzucają ci inni. Pamiętaj, że są dwie różne części: jedna to „skórka jest zielona”, a druga to „w jabłku jest robak”. ” lub „zrobi z tego kompot”. Jednym z nich jest to, że jestem introwertykiem, urodziłem się w określonych terminach, czy dzisiaj są burze magnetyczne, a zupełnie innym jest to, że mam zły humor lub mam trudności z komunikacją. Obie części jak widać nie są ze sobą połączone i jest to podejście jak najbardziej prawidłowe.2. Poziom osobowości w systemie i społeczeństwie to głębszy poziom poznania, który pozwala analizować osobowość jako strukturę bardziej holistyczną, przejawiającą się w interakcji ze światem zewnętrznym. Psychologia społeczna, kulturoznawstwo i wiele innych dyscyplin uważa tę część nauki o człowieku. Osobowość jest niemożliwa w oderwaniu od otoczenia, ponieważ tworzy się jako niezależna całość, a jednocześnie jako część jeszcze większej całości. Weźmy przykład naszej pamięci. Możesz ćwiczyć swoją pamięć tak długo, jak chcesz, ale zrozumiesz, jak rozwinięta jest ona dopiero, gdy użyjesz jej podczas komunikacji z konkretną osobą, możesz zacząć się martwić, a poziom Twojej pamięci natychmiast spadnie . Nie świadczy to bynajmniej o słabej i niedostatecznie wytrenowanej pamięci, ale pokazuje, że jest ona w dalszym ciągu podatna na działanie innych czynników. Jakie znaczenie ma dla ciebie to, czy jesteś introwertykiem, czy ekstrawertykiem, Koziorożcem czy Bliźniakiem, jeśli stoisz przed zadaniem pomocy dziecku w odrabianiu lekcji lub pogodzeniu się z kochankiem, z którym się pokłóciłeś specyfika twojej interakcji z otoczeniem i analiza w tym obszarze pomagają ci zrozumieć pewne wzorce. Na przykład kobieta zauważa, że ​​powtarza tę samą historię w swoich relacjach z mężczyznami. Kobieta w tym momencie rozumie, że przyczyna może leżeć w niej samej, a to już jest bardzo fajne. Samo to wystarczy, aby zwrócić na siebie większą uwagę, ale nawyk patrzenia na poszczególne kategorie i funkcje może zepchnąć to z powrotem na pierwszy poziom analizy. I znowu dochodzimy do tego samego absurdu, który widzieliśmy powyżej. Próby zmiany siebie, zrozumienia innych i wiele porad w tej kwestii przeszkadzają jedynie w samoobserwacji. Na przykład obfitość literatury dotyczącej sztuki komunikacji zdaje się nas uczyć o interakcji: Jeśli ktoś odwraca wzrok w określonym kierunku, oznacza to, że kłamie. Wiedząc o tym, człowiek przystępuje do negocjacji i patrzy w oczy rozmówcy. Ups! Oczy zwróciły się w tę właśnie stronę! Co teraz? Wydaje mi się, że o wiele ważniejszy jest nastrój, w jakim przystąpiłeś do negocjacji i to, dlaczego oczekujesz od rozmówcy oszustwa. Czy nie jest to twoja własna chęć oszukania go? Skąd bierze się Twoja obawa przed oszukaniem? Warto analizować własne reakcje, a nie reakcje innych. Z naszej metafory jabłka wynika, że ​​ten poziom stanowi główną część owocu, z której składa się miąższ. Tunel czasoprzestrzenny znaleziony w miazdze jest sygnałem o obecności robaka. Gdzie? Dokładnie w sobie Czy byłeś kiedyś w ogrodzie i obserwowałeś, jak te jabłka, które wiszą blisko siebie, wydają się sklejać? Robak pełza od jednego do drugiego, tworząc z nich jedną całość. W ten sam sposób ludzie przyciągają do siebie podobne osoby lub wybierają z masy informacji właśnie to, co ich niepokoi i z jakiegoś powodu jest dla nich ważne, powoduje zwiększone zainteresowanie programami, książkami i rozmowami o zdrowiu, niestabilność polityczna czy kroniki kryminalne. Nieświadomy strach przed odrzuceniem i porzuceniem skłania do poświęcenia się ratowaniu bezdomnych zwierząt, relacji i losów innych ludzi lub do płaczu nad tragicznymi scenami filmów fabularnych. Ważne jest, aby zadbać o siebie i swoje życie, zrozumieć, czego brakuje w nim i zwracaj uwagę na to, jakie informacje Cię otaczają. Nie mówię, że nie powinieneś pomagać innym, wskazuję, że nadmierny entuzjazm oznacza tylko, że unikasz rozwiązywania własnych problemów.problemów. F. Perls nazwał długie rozmowy i krytyczne oceny polityki i relacji między ludźmi „Gównem”, podkreślając większe szkody dla psychologii osobowości niż „Kurczakiem”. Główne zalecenie: Zwracaj uwagę na rzeczy, które Cię otaczają, na tych, którzy Cię otaczają wpływają na ciebie i są wokół ciebie, rozmowy, które prowadzisz. Jeśli coś jest nie tak, zawierają one „tunel czasoprzestrzenny” Twojej osobowości. Niech to będzie głównym zadaniem samoanalizy bez krytyki i potępienia. Osobowość jest dynamiczna, jak każdy system, może się rozwijać i zmieniać. Najczęściej nie można tego zauważyć bez innej osoby, ponieważ tunel czasoprzestrzenny jest już częścią płodu - jego ciała. Sam system przekonań uchroni cię przed wykryciem, ponieważ dokładnie dostosował się do tego procesu i korzystne jest dla niego życie w ten sposób. Na tym poziomie pracują psychologowie rodzinni i organizacyjni, pozwalając grupie osób „zobaczyć” deformację ich relacji i poszukać innych rozwiązań.3. Poziom indywidualności jest najgłębszym, najskuteczniejszym i jednocześnie jednoczącym osobowość w cały poziom nauki. Sekcja ta dotyczy psychologii egzystencjalnej, psychologii Gestalt i dyscyplin rozwoju osobistego. Samo w sobie jest to niemożliwe. Są to osobiste znaczenia i wybory. Podoba mi się definicja słynnego psychologa: indywidualność to „historia odrzuconych alternatyw”. Zakochanie się i współczucie dla drugiej osoby są czymś naturalnym, a zdrada jest osobistym wyborem. Ubóstwo może dotknąć każdego, a kradzież jest wyborem. Strach przed wystąpieniami publicznymi obejmuje wszystkich ludzi, a występowanie publiczne i przezwyciężanie strachu jest wyborem. Jeśli ktoś rodzi się jako jednostka, staje się osobą pod wpływem otoczenia, wówczas indywidualności broni się w oparciu o wyobrażenia o sobie. miejsce i rola na tym świecie Wróćmy do dyskusji o niechęci rodzicielskiej i wychowaniu. Współcześni klienci, po przeczytaniu czegoś w literaturze, skarżą się na okrucieństwo rodziców i traumy z dzieciństwa zadawane przez dorosłych. Zapominają jednak, że dzisiaj minęło wiele lat, odkąd pełniły rolę dziecka, że ​​TU i TERAZ są dorosłymi, dla których nadszedł czas wyboru życia. Pragnę wolności i niezależności – mówi osoba i jednocześnie czas narzeka na tyranię rodziców, zapominając, że wolność wiąże się z odpowiedzialnością. Jeśli nie potrafisz sobie sama poradzić, zwróć się do specjalisty i pracuj z nim, szukaj, odkrywaj, uświadamiaj sobie i naucz się wybierać w nowy sposób. Psycholog będzie przy Tobie, poprowadzi i pomoże Ci uświadomić sobie, ale nie podejmie decyzji życie dla ciebie. Pytania od klientów z kategorii: „psychologu, powiedz mi, jak mam żyć dalej!” odnosi się właśnie do tych ludzi, którzy zdają się unikać bycia indywidualnością, a jednocześnie paradoksalnie wybierają bycie zakładnikiem okoliczności. To wybór ich indywidualności, aby nie być jednostką, ale kierować się większością lub opinią władzy. Bycie w kręgu większości jest bezpieczne, zjawisko to nazywa się konformizmem, ale w rzeczywistości oznacza zgodność z rzeczywistością lub wyobrażeniem presja grupy. Metafora o jabłku ukazuje w tym przypadku sam rdzeń jabłka, w którym żyje robak, pożerający miąższ od środka i pozostawiający tunele czasoprzestrzenne w soczystym miąższu owocu. Jabłko nie może usunąć rdzenia, a my, korzystając z introspekcji, możemy znaleźć źródła problemu. Nie wolno nikomu zaglądać do siebie i swojej nieświadomości bez pomocy drugiej osoby - zawsze będzie to oszukiwanie samego siebie i droga do osiągnięcia celu. nigdzie. Krytykę procesu samoanalizy doskonale wyraził Kurt Koffka: „Opisz swój uśmiech” – podpowiada słynny psycholog ubiegłego wieku. „I dopiero wtedy zauważysz, że kiedy zaczniesz zdawać sobie z tego sprawę, natychmiast to stracisz”. Są to prawa naszej psychiki i paradoksy samoanalizy. Długie dyskusje na temat siły woli, próby przedstawienia teoretycznych podstaw naszego działania, porady dotyczące zmiany siebie i psychologii człowieka F. Perlsa zwane „Gównem Słonia”, czyli znacznie więcej. znaczące niż „Byk” i „Kurczak”, więc w jaki sposób ostatecznie prowadzi to do zrozumienia prawdziwego procesu. Podstawowe zalecenie: Zaufaj swojemu problemowi, rozwiązaniu.