Istnieje mechanizm w psychice, który odzwierciedla nasze pragnienia, ale projektuje je na innych. Refleksja ma miejsce wtedy, gdy robimy dla drugiej osoby to, czego sami chcielibyśmy dla siebie. W jakiś sposób okazujemy troskę, bo sami chcielibyśmy, żeby o nas dbano. Na przykład zawsze przyjeżdżamy na czas, bo chcemy, aby inni się nie spóźnili, czyli traktowali nas z szacunkiem. Dajemy prezenty takie, jakie same chcielibyśmy dla siebie. Często objawia się to wyraźnie na początku związku, kiedy robisz dla swojego partnera wiele dobrych i fajnych rzeczy, w nadziei, że odwdzięczy się tym samym. W pracy na przykład pomagamy kolegom kosztem naszego czasu, w nadziei, że oni też pomogą później. Istnieje wiele przykładów. To zachowanie może objawiać się postawą: traktuj innych tak, jak chcesz, żeby oni traktowali ciebie, ALE TO NIE DZIAŁA, ponieważ każdy potrzebuje innych rzeczy! A wszyscy ludzie są inni! Dla niektórych troska to kawa w łóżku, dla innych to nie rozmowa z nim o poranku. Dla niektórych podgrzewanie ryb w kuchence mikrofalowej w biurze jest czymś normalnym (bo tak robili w jego rodzinie i w ogóle on uwielbia zapach ryb), ale dla innych jest to uważane za brak szacunku. itp. itp. Dlaczego wybieramy tak trudną ścieżkę, aby zdobyć to, czego chcemy? Załóżmy, że kobieta chce, aby jej partner sprzątnął jej talerz po jedzeniu. W końcu przygotowywała obiad, była zmęczona i chciała, żeby on też zrobił swoje. Zamiast pytać bezpośrednio, sprząta po nim każdego wieczoru i czeka, aż on to zauważy i zacznie robić to samo. A partnerka nie jest świadoma, że ​​jest to dla niej ważne i być może nawet nie zauważa, jak talerze znikają ze stołu. I od wieczora do wieczora, po jedzeniu, spokojnie ogląda YouTube, a jej cierpliwość kończy się pewnego wieczoru i przez narastające niezadowolenie następuje skandal, talerze walają się w ścianę i inne rozkosze wspólnego życia) Prostym sposobem jest zapytaj bezpośrednio. Wyobraź sobie, że musisz bezpośrednio zapytać swojego partnera, kolegę, przyjaciela, matkę, ojca, dziecko o pożądaną postawę wobec Ciebie. Co się pojawia? Może to być strach: co, jeśli odmówi? Może to być wstyd: czy jestem w jakiś sposób potrzebujący? Uświadomienie sobie, na czym się opierasz, jest pierwszym krokiem do zdobycia tego, czego chcesz w prosty sposób. A zatem ku Twojemu zadowoleniu. Za możliwość przeżycia tego życia w przyjemności, a nie w niezadowoleniu. To także sposób na poprawę relacji z innymi. Ale przede wszystkim ze sobą. Zdając sobie sprawę, że każdy potrzebuje czegoś innego, możesz uwolnić się od ciężaru pomagania innym, aby później zachowywali się wobec Ciebie „dobrze”. Ta ścieżka prowadzi również do uświadomienia sobie, że główną osobą, która może się Tobą zaopiekować i wie JAK to zrobić PRAWIDŁOWO, jesteś Ty sam. A Twoim obowiązkiem jest dostać to, czego chcesz, a nie drugą osobę, której kiedyś przyniosłeś kawę do łóżka.) Podczas terapii możesz zauważyć ten mechanizm kontaktowania się z ludźmi i dowiedzieć się, co powstrzymuje Cię od mówienia bezpośrednio. Przystanki te ukształtowały się w nas w procesie wzrostu, dojrzewania i życia. Są głęboko zakorzenione w psychice i działają automatycznie. Dopiero w kontakcie z drugą osobą (terapeutą/psychologiem), zdobywając nowe doświadczenia, możemy zapisać w psychice nowe możliwości rozwoju zdarzeń naszych działań. Terapia daje nam wolność wyboru tego, co chcemy zrobić. I pomaga podkreślić nasze prawdziwe potrzeby.