Wiadomo, że dla matki dziecko zawsze pozostaje dzieckiem, nawet gdy już dorosło i posiwiało. No cóż, w porządku, o ile nie objawia się to w sensie dosłownym. Traktują swoją dorosłą córkę lub syna tak, jakby był bezradnym, nierozsądnym, nieposłusznym dzieckiem, kimś, kto nie spełnia jej wymagań w zakresie inteligencji, urody, zachowania, osiągnięć itp. Dlaczego to robią? A co się za tym kryje? Cóż, z reguły takie matki mają wysoki poziom niepokoju. Zawsze znajdą powód do niepokoju i niepokoju, nawet jeśli wszystko jest w porządku, wszyscy żyją i są zdrowi. „Zamknij gębę na kapeluszu, bo inaczej przeziębisz się!”, „W „Jeśli nie pójdziesz do kina, złapiesz infekcję”, Co więcej, konsekwencje tematu niepokoju są zawyżone u ogromnych słoni. „Jeśli nie przywitasz się z ciocią Olią, kto z ciebie wyrośnie!?”, „Dostałeś złą ocenę, zostaniesz woźnym!”, „Jeśli nie zjadłeś zupy, Twój żołądek Zniszczysz go!” W rezultacie wysoki stopień kontroli. Potrzebuje też kogoś, kto będzie ją kontrolował i zmniejszy jej niepokój. Nie radzi sobie z lękiem, trudno mu nad sobą zapanować. Łatwiej – inaczej. A najlepszym obiektem kontroli jest mąż o słabej woli lub własne dziecko. Z mężem wszystko jest jasne, to donikąd nie prowadzi. Ale dziecko, które jeszcze nie dorosłe, jest łatwiejsze do kontrolowania i karania. „Jeśli dostaniesz „3”, nie wyjdziesz!”, „Jeśli nie umyjesz naczyń, nie dostaniesz kieszonkowego”. Dorosłego trzeba czasami mocniej przycisnąć, bez doboru środków, wyrażeń i bez zastanowienia się nad słusznością tej metody, upokarzającej i dewaluującej. „Być w domu o 9!” (w wieku 25 lat): „Jeśli za niego wyjdziesz, pozbawię cię dziedzictwa!” A co z tego, że ona jest w ciąży!” „W ogóle nie jesteś nikim i nic tutaj nie jest twoje, wszyscy na to zasłużyliśmy”. Jeśli będą mieszkać razem, każdy krok i każde działanie będzie monitorowane, a niechciane porady zostaną udzielone. „Prawie nic nie jadłaś, dokąd idziesz na pusty żołądek?”, „Z kim tam rozmawiałaś?”, „Nie zakładaj tej sukienki, nie pasuje Ci!”, „Nie podoba mi się co nosi twoja Svetochka. Słuchaj, on i tak będzie cię zdradzał!” Telefon pomoże: „Przynieś, zabierz, mam ciśnienie… Niewdzięczna córko…” Główną dźwignią kontroli dziecka jest jego poczucie winy i wstyd. Aby w przebiegły sposób utrzymać kontrolę i dominację, poczuć się potrzebnym, ważnym i znaczącym. Nie da się zadowolić dewaluującej matki! To się zdewaluuje... Bo w środku panuje niepokój, samotność i niechęć... Przez totalną kontrolę matka nie jest przyzwyczajona do ufania swojemu dorosłemu dziecku, wszystko kontroluje i chce dalej trwać w tym samym duchu i różnymi metodami szantażu i groźby są stosowane. „Gdzie jedziesz? Do Moskwy z dziewczyną? Przez 3 dni?! Och, zostawiasz mnie tu samą! Tak się traktuje matkę!” To oczywiście trudne opcje. A czasami są bardzo miękkie i płynne i nie zauważasz, jak cię przekonały, a ty zrobiłeś to i tamto, czego nie miałeś zamiaru robić. To było jak spowite mgłą. Jak czułeś się winny i jakoś nieistotny. A wszystko dzieje się z najlepszymi intencjami! Mama tak bardzo kocha i boi się utraty! Wpływ wzorców społecznych i stereotypów W czasach sowieckich ich wpływ był całkowity. Nie trzeba było myśleć. Nie, cóż, oczywiście, że jest to konieczne, ale nie wszyscy o tym zgadli. Już pomyśleli za Ciebie, jak i co jest słuszne. Publiczność była wyższa niż osobista. Kim jesteś i czym jesteś? Kogo to obchodzi? „Nie możesz go chwalić, bo jest arogancki”, „Na ścianie jest pas, żeby go nie zwalili” lub to wszechmocne „Co ludzie powiedzą?” i inne bzdury, których nie ma sensu opisywać. Tak, nawet nie musisz uderzać, ale po prostu milcz na chłodno – wystarczy odejście od schematu w jej głowie, aby wywołać w rodzinie miażdżący ciężar przemocy, deprywacji i traumy. to nie jest tylko historia pozostawiona w przeszłości. To echo przekazywane z pokolenia na pokolenie Głód, wojny, wojny, wojny, represje, wywłaszczenia, niedobory – ile z tego wydarzyło się tylko w ubiegłym stuleciu? Nasi przodkowie przez to wszystko przeszli i jakoś nie zwariowali. Ale na pewno nie poprawia to psychiki. Rozliczenia z ojcem dziecka. Co matka miała z ojcem dziecka i co mu pozostało? Złość, złość,.