Od autora: O psychoterapii piszę przystępnym i prostym językiem. 1. Sam psychoterapeuta wymaga leczenia, wszyscy są chorzy. Rzeczywiście tak jest. Osoby szukające pomocy intuicyjnie często wchodzą do zawodu psychologa, psychoterapeuty, psychiatry. Pomoc w zagojeniu ran psychicznych, poczuciu swojej odmienności i tak dalej. Wielu niepsychoterapeutów również potrzebuje pomocy, niektórzy zostają pracownikami socjalnymi, wolontariuszami, lekarzami, nauczycielami, ratownikami i innymi zawodami pomagającymi - rekompensując w ten sposób ich potrzebę pomocy. Pragnienie pomocy innym jest cichym wołaniem o pomoc. Inni prowadzą donikąd. Na przykład piją lub angażują się w kreatywność. Trudno mi wymienić zawód, w którym pracują tylko zdrowi ludzie. Może hydraulicy albo elektrycy. Swoją drogą, nie są to źli ludzie. W związku z tym osoby potrzebujące pomocy psychoterapeuty znajdują się wszędzie, niezależnie od tego, czy są psychoterapeutami, czy nie. Każdy tego potrzebuje, mówią o tym psychoterapeuci. Czy więc psychoterapeuta potrzebuje psychoterapii? Tak. Wielu psychoterapeutów przechodzi osobistą psychoterapię ze współpracownikami. I to niezależnie od obfitości problemów osobistych i stopnia traumy. Każdy psychoterapeuta potrzebuje terapii osobistej. Pomaga to w pracy z klientami. 2. Wszyscy psychoterapeuci po prostu wysysają pieniądze. Psychoterapeuta bierze pieniądze za swoją pracę. Praca jest złożona i ciężka. Wymaga dużego zaangażowania emocjonalnego, uwagi, umiejętności zawodowych i wiedzy. Klient na sesjach z psychoterapeutą wiele zyskuje. Psychoterapeuta to wysoko wykwalifikowany specjalista, który szkoli się od 7 lat i więcej, stale podnosi swoje kwalifikacje, przechodzi superwizję, terapię personalną, uczestniczy w konferencjach, szkoleniach, seminariach, czyta. literatura specjalna. Dlatego praca psychoterapeuty jest kosztowna. 3. Uzależnię się od psychoterapeuty. Możesz się zrelaksować, jesteś już zależny. Tak, jeśli odczuwasz taki strach, często wpadasz w współzależne relacje. Albo przeciwdziałanie współuzależnieniu (kiedy tak bardzo boisz się uzależnienia od drugiej osoby, że unikasz intymności i w ogóle pozostajesz bez związku). Tak naprawdę każdy człowiek przechodzi przez etap uzależnienia. To jest naturalny proces. W relacji z psychoterapeutą naprawdę uzależniasz się (i odczuwasz to w większym lub mniejszym stopniu). Jeśli tak się stanie, gratulacje! Jesteś na drodze do kolejnego etapu – niezależnej osoby dorosłej. 4. Zmienię się. To mnie przeraża. O to w tym wszystkim chodziło! Ale te zmiany zachodzą powoli. I w pewnym momencie możesz przestać, jeśli poczujesz, że masz już dość. I nie dzieje się to jako jakiś cud. Na początku nic nie rozumiesz, płaczesz, złościsz się, potem zaczynasz coś o sobie rozumieć i dopiero wtedy się zmieniasz. Jeśli chcesz. Oczywiście, niektóre zmiany zachodzą nieświadomie, jakby wbrew Twojej woli – są to zmiany, które towarzyszą procesowi dorastania. 5. Zmienię się i zrozumiem, że muszę opuścić żonę (męża, kochanka, matkę, teściową, pracę, córkę samą... no cóż, czy kogokolwiek innego). I to jest możliwe. Pacjent się zmienia, ale otoczenie pozostaje takie samo (chyba, że ​​pójdzie też do psychoterapeuty). Czasami dzieje się to szybciej, niż pacjent ma czas z tym walczyć. Wygląda na to, że po prostu rozmawiali o uczuciach i tym, czego naprawdę chcą, a on już składa pozew o rozwód. Ale nikt Cię nie zmusi. Zdecyduj samodzielnie. Jeśli ta relacja okazała się niepotrzebna, traumatyczna, uciążliwa, niewzajemna itp., to być może zechcesz z niej zrezygnować. To może być bolesne. Ale to oznacza, że ​​​​na długi czas zamknąłeś oczy na coś, aby nie odczuwać bólu. 6. Terapeuta będzie mną manipulować Manipulacja psychologiczna to rodzaj wpływu społecznego, psychologicznego, który polega na chęci zmiany postrzegania lub zachowania innych osób przy użyciu ukrytych, zwodniczych i brutalnych taktyk. Ponieważ z reguły takie metody służą interesom manipulatora, często kosztem innych osób, mogąbyć uważane za wyzysk, agresję, nieuczciwość i nieetyczność. Czy to masz na myśli? Jeśli zauważysz oczywiste manipulacje w celu uzyskania od ciebie seksu, mieszkania, samochodu, daczy, żony kochanki lub innych korzyści materialnych, to nie jest to psychoterapeuta - skończyłeś z szarlatanem. Jeśli nadal się boisz manipulacji, to być może dzieje się tak w przypadku ciebie w dzieciństwie i nadal to robisz. Matka? Tata? Jeśli w Twojej rodzinie nie było zwyczaju szczerze rozmawiać i wyrażać swoje uczucia. Wtedy oczywiście boisz się, że ktoś znowu podejmie decyzję za ciebie, uzna swoją opinię za twoją i tak dalej. Przedyskutuj to z terapeutą. Jednym z celów psychoterapii jest nauka wyrażania swoich uczuć i budowania szczerych relacji, nie opartych na manipulacji.7. To jest jak narkotyk. Będę chodzić do psychoterapeuty przez całe życie i jest to możliwe. Wszystko zależy od stopnia urazu. Jednak w pewnym momencie zdasz sobie sprawę, że dasz sobie już radę samodzielnie. I tu wybór należy do Ciebie – być może zakończysz psychoterapię. I być może będziesz kontynuować. Jeśli teraz jesteś panem swojego życia i wybierasz własną ścieżkę, psychoterapeuta będzie działał dla Ciebie w nowej roli. Czy można przestać szukać własnej ścieżki? Jeśli Twoja odpowiedź brzmi „Tak”, przestaniesz. 8. Psychoterapeuta udzieli mi porady Nie. Celem psychoterapii jest pomoc klientowi w rozwiązaniu jego własnych pytań i problemów. Psychoterapeuta nie udziela porad. 9. Nikt mnie nie zrozumie. Tak, jeśli są takie obawy, niech tak będzie. Najprawdopodobniej jest to rzecz, z którą stale spotykasz się w swoim życiu. Przedyskutuj to ze swoim terapeutą. To dobra prośba o psychoterapię. Stopniowo będziesz mógł czuć się bardziej zrozumiany, zarówno w życiu, jak i u psychoterapeuty. 10. Nie można ufać obcej osobie. Psychoterapeuta to specjalista specjalnie przeszkolony do pomocy w bardzo delikatnej, intymnej sferze – Twoim życiu i wszystkim, co się z nim wiąże. relacje, Twoje doświadczenia, lęki, oczekiwania, wstyd, zaufanie lub nieufność. Jeśli pojawia się takie pytanie, najprawdopodobniej masz trudności z zaufaniem innym ludziom, trudno jest Ci zasadniczo zaufać w swoim życiu. Jeśli tak jest, to jest to prośba o psychoterapię, przedyskutuj to z psychoterapeutą i zacznij drążyć w tym kierunku. 11. Mój terapeuta jest głupcem. Milczy (zadaje głupie pytania, nie rozumie mnie, pyta jeszcze raz trzy razy...) Wątpliwy. Psychoterapeuta to osoba z wyższym wykształceniem, o wysokich kwalifikacjach, patrz także punkt 2. Najprawdopodobniej jesteś na niego zły, czujesz, że nie jesteś zrozumiany i dochodzisz do wniosku, że psychoterapeuta jest głupcem. Pytanie tutaj dotyczy czegoś innego. Przedyskutuj to ze swoim terapeutą. 12. Psychoterapeuta w niczym mi nie pomoże. Tak i nie. Po pierwsze, pomożesz sobie. 50% pracy wykonujesz Ty, a 50% terapeuta. Jeśli nie chcesz, nikt Ci nie pomoże – ani psychoterapeuta, ani Pan Bóg, ani Bardzo Potężny Mag. W tym micie kryje się kolejne oczekiwanie, że psychoterapeuta zrobi za Ciebie wszystko, o wszystkim zadecyduje za Ciebie. i udzieli niezbędnej rady (patrz punkt 8.), nauczy Cię jedynego słusznego sekretu. Nie, to się nie stanie. Ale na swoje 50% będzie Cię wspierał, zadał właściwe pytania, wysłuchał i towarzyszył Ci na ścieżce Twojego rozwoju i zmian. 13. Jestem swoim własnym psychologiem. Tak, jesteś swoim własnym psychologiem. Relacje z samym sobą są najbezpieczniejsze, a w dodatku masz je zagwarantowane do końca swoich dni. Jeśli jesteś przekonany, że wszystko jest w porządku, to jest za wcześnie na wizytę u psychoterapeuty. Jeśli nadal zaczynasz wątpić, zobacz punkt 1. 14. Silna osoba musi sama sobie ze wszystkim poradzić. Każdy człowiek ma zarówno siłę, jak i słabość. Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Najprawdopodobniej nie pozwalasz sobie na słabość. Naprawdę nie jesteśmy w stanie poradzić sobie ze wszystkim sami. Potrzebujesz wsparcia, spojrzenia z zewnątrz, pytania zadanego w odpowiednim momencie, możliwości wyrażenia swoich myśli na głos drugiej osobie, możliwości zaufania. Zwrócenie się o pomoc do psychoterapeuty jest przejawem siły i odpowiedzialności za swoje życie. Tak, i słabość też, może to Twój pierwszy krok w stronę zaakceptowania swojej słabości i pozwolenia sobie na bycie... kimkolwiek. 15..