Po powrocie z gry RPG, nie tej, o której myśleli wulgarni ludzie, ale tej, w której ludzie przebierają się za gnomy, elfy i inne fikcyjne postacie, robimy to rzeczy w zależności od naszej roli. A potem - puf! – teraz już stanąłem na ziemi rzeczywistości. Spędziłem na tym świecie cztery dni i zauważyłem jedną rzecz: jak bardzo różnimy się w życiu i w grze. W grze ktoś wciela się w odważnego wojownika, uciekającego w stronę niebezpieczeństw. Drugi to przebiegły mag, który stara się negocjować i posługiwać się przebiegłością. Trzeci to kupiec, dla którego liczą się tylko pełne kieszenie. A są też tacy, którzy wcielają się w rolę przebiegłego złodzieja i próbują wszystkich oszukać. A po co nam to wszystko? Po co marnować tyle wysiłku, czasu i pieniędzy? Czy można w tym znaleźć sens? Dla mnie jest to szansa na bycie wojownikiem, który walczy z wrogami, nie znając strachu. To okazja, aby poczuć się jak szanowany i wartościowy magik, posiadający niezgłębione zdolności. Dzięki temu czuję się jak kupiec z bogatym życiem, który wie, że jego głównym celem jest zarobienie jak najwięcej. Jako złodziej mam szansę przejść przez niebezpieczeństwo, spróbować szczęścia i pewności, że jestem swoim własnym mechanizmem, którego nikt nie potrzebuje, a kiedy gra się skończy, kiedy zdjąte zostaną kostiumy, a emocje opadną, przychodzi czas katharsis i refleksji. I zaczynam zadawać sobie pytania: która rola podobała mi się najbardziej? Dlaczego nie mogłem zrealizować tego, czego chciałem? Co mnie ominęło? Jak następnym razem mogę zrobić coś inaczej? Oczywiście nie można zaprzeczyć, że odgrywanie ról to strata czasu, energii i pieniędzy. Ale dała mi też cenne doświadczenie i spojrzenie na siebie z zewnątrz. I nic nie zastąpi napięcia i adrenaliny, których doświadczasz, będąc bohaterem lub próbując oszukać. Otwiera spojrzenie na mnie, na to, jak inni postrzegają mnie w świecie gier, w którym wielu się nie zna. Zatem po powrocie do domu, kiedy wszystko jest już ułożone, emocje opadają, zaczyna się prawdziwe katharsis i rozumowanie. Która rola mi się podobała? Dlaczego nie wyszło to, co miałem na myśli? Co mnie ominęło? Jak następnym razem mogę zrobić inaczej? Dlatego potrzebuję tego wszystkiego. Ponieważ gry RPG dają mi możliwość prowadzenia „mini-życia”, doświadczania siebie w różnych środowiskach, poczucia, że ​​żyję i jestem wyjątkowy. Daje możliwość spojrzenia na siebie z zewnątrz, analizy i rozwoju. I ostatecznie pomaga mi stać się lepszą i pełniejszą osobą w prawdziwym życiu..