POWRÓT DO PRZYSZŁOŚCI: Struktura fabuły, cofanie czasu i dorastanie(1) Dziś kontynuujemy naszą podróż po fabule filmu Roberta Zemeckisa Powrót do przyszłości (1985). Zadaniem domowym było obejrzenie fragmentu filmu od 100. do 110. minuty. Weźmy w ręce nożyczki montażowe i przejdźmy do analizy nowego fragmentu (2) W tej części można naliczyć 171 klatek i 6 scen! Wymieńmy sceny: koniec sceny powrotu Marty'ego McFly'ego do przyszłości, scena pojawienia się Marty'ego w przyszłości, długa scena z doktorem Brownem na parkingu, scena powrotu Marty'ego do domu, scena Marty'ego pobudka w domu i scena w garażu. Dotarliśmy do mety. Teoretycznie główna historia filmu kończy się uwodzeniem Marty'ego w przyszłość. Oczywiście kwestia uratowania doktora Browna pozostaje nierozwiązana. W momencie zapisania dokumentu historia przechodzi w tryb posłowia (lub epilogu). Jaki jest drugi punkt zwrotny? Powrót Marty'ego do przyszłości czy ratunek lekarza? Ani jeden, ani inny. Przypomnę, że film na początku przybliżył nam Marty'ego i otaczający go świat. Pierwszy punkt zwrotny nastąpił w 29. minucie, kiedy przyjaciel Marty'ego, dr Brown, zostaje zabity na oczach Marty'ego. To wydarzenie zmusza Marty'ego do ucieczki i ukrywania się przed terrorystami w 1955 roku. Bieg wydarzeń zmienił się diametralnie. Marty staje się „więźniem” przeszłości, bo nie ma paliwa nuklearnego, żeby wrócić. W przeszłości spotyka swoich rodziców i przypadkowo denerwuje ich znajomość. Dokładnie w środku widzimy, jak doktor Brown znajduje rozwiązanie, które pozwala Marty'emu wrócić do przyszłości i uratować go przed zniknięciem, ponieważ jego rodzice nie poznali się i nie zakochali w sobie. Wydarzenie to ma miejsce dokładnie w połowie filmu – w 55. minucie (centralny punkt zwrotny). Po raz kolejny logika istnienia Marty'ego w filmie zmienia się diametralnie. Teraz pomaga George'owi i Lorraine poznać się i ponownie pocałować, a Doc pomaga Marty'emu przygotować wszystko do wysłania wehikułu czasu w przyszłość. Kiedy Marty jest świadkiem pocałunku swoich młodych rodziców na balu, jego wektor życia ponownie ulega diametralnej zmianie (drugi punkt zwrotny). Teraz spieszy mu się, aby wrócić do przyszłości i uratować doktora. W momencie, gdy dokument ożywa, kończy się logika całej historii i następuje logiczne rozwiązanie, w którym następuje główne wydarzenie: rodzice Marty'ego stali się kochającymi i odnoszącymi sukcesy rodzicami, Marty dostaje samochód na weekend ze swoją dziewczyną, a my wiedzą też, że jest zwiastunem współczesnego rock and rolla. Wszystkie marzenia Marty'ego McFly'a się spełniają! Doktor Brown pomaga Marty'emu McFly'owi wrócić do przyszłości. Kadr z filmu „Powrót do przyszłości” (3) Jeśli teraz przyjrzymy się wymienionym wydarzeniom zwrotnym, zobaczymy, że w praktyce wpisują się one w kanoniczny schemat udanego scenariusza. Wydarzenie centralne ma miejsce w środku historii, a wydarzenia pierwsze i drugie w połowie pierwszej i drugiej części. Film trwa 116 minut z napisami końcowymi (110 minut bez). Klasyczna długość filmu fabularnego wynosi 90 i 110 minut. W związku z tym lokalizacja wydarzeń zwrotnych w pierwszym i drugim przypadku jest następująca: 23–45–68 i 28–55–83. W przypadku „Powrotu do przyszłości” jest to 29–55–86 (punkt zwrotny może nastąpić w ciągu plus minus trzech minut). W scenariuszu każda minuta odpowiada jednej minucie czasu ekranowego. Zatem scenariusz filmu pełnometrażowego zajmuje 90–110 stron. Klasyk amerykańskiego scenopisarstwa Sid Field zauważył, że aby zaoszczędzić czas, producenci patrzą jedynie na tzw. logline (krótki pomysł na film w jednym lub dwóch zdaniach) i przyglądają się wydarzeniom zwrotnym. Na przykład, jeśli natkniesz się na scenariusz „Powrotu do przyszłości”, natychmiast otworzysz strony 25-31, 52-58 i 80-86. Gdyby na tych stronach nie było nic ciekawego to taki skrypt poszedłby prosto do kosza. Ale w naszym przypadku widzimy następujący ciąg zdarzeń: na oczach głównego bohatera doktor Brown zostaje zabity, po czym dr Brown z przeszłości wymyśla:jak uratować Marty'ego przed zniknięciem i wrócić do przyszłości oraz pocałunek od rodziców. Wszystkie wydarzenia radykalnie zmieniają logikę ruchu bohatera i wyznaczają dynamikę. Trzeba też powiedzieć, że centralny punkt zwrotny nie zawsze jest zauważalny; czasami może to być wydarzenie przemijające (ale dzieli historię według płci). Widzimy zatem, że scenariusz „Powrót do przyszłości” jest klasycznym modelem udanego scenariusza! Zauważcie, że znak zmienił nazwę z Double Pine na Lone Pine! Kadr z filmu „Powrót do przyszłości” (4) Poruszmy teraz tematy psychologiczne. Oczywiście na powierzchnię wychodzi temat braku akceptacji i akceptacji wydarzeń w prawdziwym życiu. Główny bohater nieustannie próbuje napisać na nowo bieg historii. To oczywiście magia, która pozwala mu nie stawić czoła tematowi śmierci najlepszego przyjaciela, rozstania rodziców, a nawet tematowi własnego nieistnienia. Czas jest dużym ogranicznikiem w naszym życiu. Czas płynie tylko do przodu, choć Albert Einstein by się ze mną kłócił. Oczywiście w dużych skalach (na przykład wielkości Kosmosu i Wszechświata) możemy zaobserwować obraz, w którym czas może się wydłużać i zwalniać. Istnieje pogląd, że czas w czarnych dziurach można nawet odwrócić, ale wciąż pozostaje to poza naszym zrozumieniem. Jeśli spojrzymy na gwiazdy, zobaczymy światło gwiazd, które być może już nie istnieją. Są to „obrazy przeszłości”, które przeleciały miliony lat świetlnych i spadają na nas z nieba. Jest jedna przestrzeń, w której czas może jeszcze płynąć w przeciwnym kierunku – jest to nasza psychika. Nasza pamięć pozwala nam rejestrować wyobrażenia na temat wydarzeń, których doświadczyliśmy emocjonalnie. W naszych wspomnieniach można je przepisać i udoskonalić. W procesie marzeń możemy zmieniać wydarzenia w miejscach, co zgodnie z efektem montażu Kuleshova prowadzi do nowych znaczeń i tymczasowych wątków, które nigdy wcześniej nie istniały. Sny chronią człowieka przed nieprzyjemnymi doznaniami i nieprzyjemnymi doświadczeniami. Możemy zapomnieć (stłumić) nieprzyjemne zdarzenia lub zastąpić je innymi, przyjemniejszymi wspomnieniami (przemieszczenie). Taki montaż intrapsychiczny. Nawet jeśli jesteśmy głodni, a w ciągu najbliższych kilku godzin nie mamy możliwości zjedzenia posiłku, możemy sobie wyobrazić, jak zjadamy gorący kawałek pizzy i popijamy go chłodnym sokiem jabłkowym. Mózg nie rozróżnia rzeczywistości od wyobraźni i zostaje chwilowo oszukany. Głód może na chwilę ustąpić, jedząc „wyimaginowane” jedzenie. Nasze procesy mentalne pomagają w każdy możliwy sposób w zmniejszaniu stresu psychicznego. Kadr z filmu „Powrót do przyszłości” (5) Jeśli chodzi o Marty'ego McFly'ego, jego podróż w przeszłość i próba naprawienia wszystkiego jest przejawem jego infantylizmu. Zamiast uświadomić sobie rzeczywistość, wziąć za nią odpowiedzialność i ruszyć dalej, stara się wszelkimi możliwymi sposobami ją zmienić. Oczywiście mówimy bardziej o rzeczywistości wewnętrznej niż zewnętrznej. Pamiętaj, że ryba psuje się od głowy. Jeśli mamy postawy, to one determinują nasze poczucie siebie i zachowanie. W poprzednich numerach proponowałem taki pomysł – potraktować podróż w przeszłość jako rodzaj snu. Pamiętajcie, że Marty zasypia w swoim łóżku po rozczarowującej rozmowie z ojcem, a następnego ranka budzi się w zupełnie innym świecie. Czy podróż w czasie to marzenie? Śpię i nie śnię jednocześnie. W ciągu jednej nocy udało mu się pokonać dziecięce postrzeganie świata i dorosnąć. Z pasywnego Marty'ego staje się aktywny Marty McFly. Zdaje sobie sprawę, że wszystkie jego działania mają konsekwencje, które zagrażają życiu i śmierci nie tylko osobom wokół niego, ale także jemu samemu. To świadomość zakazów, norm i zasad. Parametr czasu uznawany jest za granicę pomiędzy początkiem i końcem życia. W rezultacie Marty spotyka odnoszących sukcesy rodziców, którzy go kochają i doceniają. Marty przeszedł męską inicjację, a nagrodą za tę inicjację jest fajny samochód i seksowna dziewczyna, ale o tym porozmawiamy następnym razem. Na koniec kilka pytań do Ciebie. Jakie wydarzenia w swoim życiu chciałbyś poprawić? Jakie wydarzenia wciąż Cię denerwują, przerażają i przynoszą wiele nieprzyjemności?!