Od autora: Klienci często zwracają się do specjalisty z skargami, że spotykają podobnych ludzi, np. kobieta jest 3 razy zamężna i za każdym razem spotyka alkoholików, mężczyznę kobiety, które zaczynają go zdradzać. Często klienci zwracają się do specjalisty z skargami, że spotykają podobne osoby, np. kobieta jest 3 razy zamężna i cały czas spotyka alkoholików, mężczyzna spotyka kobiety, które zaczynają go zdradzać. Niektórzy ludzie przez cały czas otaczają się ludźmi problematycznymi. Ludzie nawet o tym wiedzą, starają się wybierać zupełnie innych ludzi, ale ostatecznie okazuje się, że borykają się z tymi samymi problemami. Ma się wrażenie, że są jakby nawiedzone przez ducha przeszłości. Ktoś zaczyna nazywać to swoją klątwą, losem, karmą. Ktoś poddaje się swemu cierpieniu i zaczyna cierpieć sam. Ale są tacy, którzy postępują słusznie i idą do psychoterapeuty! Czym zajmuje się psychoterapeuta? Aktywność umysłowa, przy całej złożoności i wszechstronności procesów umysłowych, ma dość naturalne procesy. Istnieje tak zwana „teoria relacji z obiektem”. Pierwsze prace w ramach tej teorii pisali tak znani psychoanalitycy, jak Melanie Klein, Ronald Fairbairn, Donald Winnicott i Michael Balint. Na ich podstawie powstała brytyjska szkoła psychoanalizy. Znaczące prace w tym modelu napisali także Otto Kernberg, Hans Lewald, William Meissner, Arnold Modell, Roy Schaefer, Heinz Kohut i Joseph Sandler. W skrócie i prosto znaczenie tej teorii sprowadza się do tego, że człowiek przez całe życie, począwszy od wczesnego dzieciństwa, przyswaja sobie psychologiczne obrazy ludzi, relacji i zachowań ludzi. Dziecko, nie mając jeszcze własnego systemu wartości, systemu ocen, przyswaja sobie to, co widzi, słyszy i czuje, jako prawdę absolutną. Mechanizm ten nazywa się introjekcją. W mózgu, w wewnętrznej przestrzeni psychologicznej, budowane są pewne wewnętrzne obiekty, które wskazują dziecku „prawdę”. Dziecko uczy się także języka. Jednemu dziecku pokazano niebo i powiedziano mu „niebo”, drugiemu „niebo”, a trzeciemu „Himmel”. I wszyscy uważają, że to jest prawdziwe imię. Wszystko wydaje się proste, jest bardziej skomplikowane, gdy jedno dziecko, widząc przyjazną relację między rodzicami, uważa to za słowo „miłość”, „szczęście”, a drugie, widząc konflikty w rodzinie, również uważa to za „szczęście i miłość”. Pojęcia szczęścia, miłości, rodziny, wierności istnieją u dziecka, a dopiero później u osoby dorosłej w postaci zinternalizowanych obrazów (czyli inaczej „introjektów”, obiektów). I przez całe życie człowiek szuka w świecie zewnętrznym ludzi podobnych do wewnętrznych introjektów, próbuje nawiązać relacje z ludźmi, ale często ich nie rozumie, nie potrafi nawiązać harmonijnych relacji. Cały czas zaczyna nieświadomie odnajdywać osoby podobne do osób z przeszłości. Zaczyna rozwiązywać wewnętrzne konflikty w świecie zewnętrznym. Z powodu braku zrozumienia tego, co się z nim dzieje, zaczyna nazywać to przekleństwem, duchami przeszłości. Formą zniekształcenia rzeczywistości może być także zjawisko przenoszenia (przenoszenia) obiektów wewnętrznych na zewnętrzne. Ludzie zaczynają przypisywać ludziom cechy, które posiadają ich wewnętrzne obiekty. Pojawiają się stwierdzenia „Wszyscy mężczyźni...”, „wszystkie kobiety…”. W rzeczywistości negatywne doświadczenia związane z relacjami z ludźmi, cechy dzieciństwa i psychotraumy odkładają się w postaci introjektów w przestrzeni wewnętrznej i zniekształcają późniejsze życie człowieka. Psychoterapeuci, zwłaszcza psychodynamiczni, badając wspólnie z pacjentem jego życie i dzieciństwo, zaczynają odnajdywać mechanizm zniekształcania rzeczywistości, dlatego pacjent zawsze wybierał osoby podobne do jego wewnętrznego wyobrażenia o ludziach, kierujące się wewnętrzną prawdą. I tak na przykład kobieta, która widziała, jak jej ojciec popada w alkoholizm, a matka cierpi na kryzysy nadciśnieniowe, przychodzi do psychoterapeuty, skarżąc się na wysokie ciśnienie krwi, oznaki nadciśnienia i twierdzi, że stale spotyka mężczyzn alkoholików. Klient używa.