Zacznijmy ten artykuł tam, gdzie zakończyliśmy poprzedni (Bądź niedoskonały, nie bój się - Jego „Majestat” to wstyd (pochodzenie i pierwsze decyzje) Przede wszystkim ważne jest, aby pamiętać/rozumieć/uświadomić sobie, że tutaj a teraz jesteśmy już Dorośli. I nawet gdy w dzieciństwie, młodości, w tym ważnym, delikatnym okresie formacyjnym, byliśmy zawstydzeni, nie mieliśmy zbyt wielu możliwości (a nawet wiedzy o sobie), aby w jakiś sposób wybrać i bronić naszej autentyczności teraz, właśnie tu -. mamy wybór i szansę. Moje uczucia są moją odpowiedzialnością. I wstyd także w tym sensie, że nawet jeśli jest on narzucony i niesprawiedliwy, to ja decyduję, jak go potraktować i co z nim zrobić. I oczywiście, jaka jest strategia tłumienie lub ignorowanie, zaprzeczanie lub projekcje nie są tu odpowiednie, choć wyglądają kusząco, cena takiej strategii będzie wysoka. Wcześniej takie strategie miały miejsce (w młodości lub w dzieciństwie) ze względu na to, że człowiek mógł czuć brak miłości i zrozumienia w sytuacjach, w których pokazywał im strony osobowości, których nikt wcześniej nie widział i w takich momentach nie otrzymywał niezbędnej odpowiedzi. Wtedy dopiero wyłaniająca się osoba uciekała się (najczęściej nieświadomie) do wszelkich możliwych (wówczas koniecznych) oporów, aby „przezwyciężyć strach przed odrzuceniem/wyrzuceniem” z rodziny/wspólnoty/społeczeństwa. Pierwszym krokiem jest aktualizacja – zaakceptowanie tego, że czuję wstyd i rozpoczęcie bycia z tym uczuciem. Niech tak po prostu będzie i postaraj się to dobrze zauważyć. Ta ścieżka jest również nieprzyjemna. Niech tak będzie – zobaczysz, że nie przydarzyło Ci się nic strasznego. Wręcz przeciwnie, jest bardziej prawdopodobne, że zaczniesz kwestionować pochodzenie swojego wstydu oraz jego „żywotność” i znaczenie. Będziesz mógł zwrócić się do swoich motywów i zasad i zrozumieć, czy naprawdę masz się czego wstydzić? Czy Twoje przesłanie i motywacja oraz dalsze działania niosły początkowo w sobie coś wstydliwego? Jeśli nie, a oni nadal próbują Cię zawstydzić, to warto pamiętać, że dzieje się tak albo dlatego, że albo nieumyślnie naruszyłeś pewne podstawy i zasady społeczeństwa/miejsca, w którym się znajdujesz, albo osoba zawstydzająca Cię próbuje to zrobić coś ci następnie narzucić lub zmanipulować. Jeśli Twój wstyd nie jest tak naprawdę istotny, ale nadal wisi w powietrzu, pamiętaj, że najprawdopodobniej nie dotyczy on Ciebie, ale kogoś innego, tego, który zawstydza. To jak z poczuciem winy – jeśli naprawdę jesteś winny, to uczucie jest twoje; jeśli nie, tu nie chodzi o ciebie. Drugim krokiem jest świadomość – co oznacza, że ​​wstyd wymaga wyrażenia swojej opinii. Dialog, słowa. Pracując z poczuciem wstydu, ważne jest, aby o nim rozmawiać, o wydarzeniach i myślach - dzięki temu wstyd stanie się bardziej przejrzysty i zrozumiały. Uznanie, że nie jesteś idealny i brak strachu przed wstydem (a wstyd jest cudownym środkiem odstraszającym na twojej drodze do prawdziwego „ja”) to wyzwolenie. Kiedy się zmieniasz i idziesz do siebie, nie dążysz do bezpośredniego celu, jakim jest „nie być jak inni” (to jest już przywiązane do Twojego indywidualnego, prawdziwego „ja”), idziesz do siebie; i to przeraża wiele osób, a nawet ich najbliższych. Możesz najpierw zamanifestować się w grupach lub w indywidualnej pracy z terapeutą; następnie spróbuj się pojawić i porozmawiać o wstydzie i innych uczuciach z kimś, komu ufasz. Im lepiej zrozumiesz swój wstyd, tym lepiej zaczniesz rozumieć siebie. Trzecim krokiem jest odpowiedzialność – która jest odpowiednikiem działania. Z reguły na tym etapie sytuacje wymagają działań, których nigdy wcześniej nie podejmowałeś (lub podejmowałeś podobne, ale nie zostały one zaakceptowane). W tej chwili naturalne jest uczucie zawstydzenia, niepewności i nieśmiałości. Nie bój się ani nie denerwuj – wszystko przyjdzie z doświadczeniem i powtarzalnością. Pamiętaj o swoich zasadach i motywach; zdaj sobie sprawę, że jesteś już Dorosły i daj sobie radę; i, jeśli to konieczne, wyjaśnij swoje działania tym, którzy próbują Cię zawstydzić (nie szukaj wymówek), a mianowicie wyjaśnij, że najczęściej takie „wstydliwe” sytuacje powstają dlatego, że po prostu nie zostałeś zrozumiany. A nawet jeśli nie będą chcieli Cię zrozumieć, cóż, nic na to nie można poradzić. Odpowiedzialność zabezpiecza również Twoje.