Od autora: Planowanie ciąży to proces przygotowania mężczyzny i kobiety do poczęcia i narodzin zdrowego dziecka. To ważny etap w życiu kobiety, ponieważ od jakości przygotowania do poczęcia będzie zależeć powodzenie ciąży. Jak nasi przodkowie przygotowywali się do ciąży i jak można teraz zastosować to doświadczenie, dowiesz się z tego artykułu. Stan ciąży i narodzin dziecka przez cały czas był przepełniony aurą pewnego rodzaju cudu i magii, kontaktu z czymś wyższym, duchowym, znaczącym. W tradycjach kulturowych wszystkich narodów okresowi ciąży towarzyszyła na szczególną uwagę chciałbym zacząć od tego, że wesela na Rusi odbywały się jesienią. Z jednej strony ten czas na wsi był wolny od prac rolniczych. Ale z drugiej strony odzwierciedlało to troskę o zdrowie przyszłych dzieci. Latem ciała przyszłych rodziców były odżywione słońcem i witaminami i mogły począć zdrowe dziecko. Obowiązywał także cały zestaw zasad i rytuałów, które nakazywały zachowanie kobiety w ciąży, jej męża i bliskich nie było zwyczaju mówienia o początku ciąży nikomu poza bliskimi. Kobieta w ciąży. Zabraniano spożywania alkoholu, uczęszczania na pogrzeby oraz widywania się z brzydkimi i chorymi. Jeśli dawała jałmużnę, musiała zakrywać twarz szalikiem, aby nie widzieć żebraka. Kobieta starała się nie odwiedzać miejsc, w których były duże tłumy ludzi, ale podczas rodzinnych wakacji wręcz przeciwnie, musiała być obecna. Wierzono, że gdy przyszła matka bawiła się i spacerowała z bliskimi, dziecko nawiązało bliski kontakt z bliskimi, ciężarna kobieta została uwolniona od ciężkiej pracy, ale nadal wykonywała swoją pracę, aktywnie uczestnicząc w życiu rodziny, kobiety w ciąży nie mogły odmówić prośbom, robiły to według własnego kaprysu. Na Rusi panował wspaniały zwyczaj – pozwalać przyszłej mamie wejść do dowolnego ogrodu i warzywnika i zrywać, co tylko zapragnie jej ukochana – jabłko, wiśnię, a nawet ogórek i rzepę. Uważano, że tego chce dziecko, a nie ona. Nie można było odmówić dziecku w łonie matki, bo... jest to istota najwyższa, bliska Bogu. Kobiety w ciąży były czczone jako oświecone i posiadające szczególne moce, mające połączenie z Bogiem. Dlatego bezdzietne kobiety często szły do ​​kobiet w ciąży z prezentami. Przyprowadzano do nich także młode dziewczęta, aby zstąpiła na nie łaska. Nawiasem mówiąc, wielu lekarzy, którzy rodzą dzieci, twierdzi, że w ciągu pierwszych kilku minut po urodzeniu dziecko ma w oczach niewytłumaczalny, dziecinny wyraz mądrości. W Indiach kobiecie w ciąży przepisano działania twórcze. Na Rusi kobiety w czasie ciąży, spotykając się, również dużo szyły i haftowały (głównie ubranka ochronne dla niemowląt) oraz śpiewały. W Chinach odbywała się cała ceremonia przedstawienia przyszłego ojca dziecku w łonie matki, kiedy mu to powiedział go o sobie i o życiu w świecie. Wszelkie rytuały z punktu widzenia współczesnej psychologii miały znaczenie czysto praktyczne. W ten sposób mądrość ludowa chroniła zdrowie matki i nienarodzonego dziecka. Dopiero niedawno okazało się, że zaledwie 1/3 wszystkich cech i cech człowieka, zarówno fizjologicznych (zdrowie, wygląd), jak i psychicznych (temperament, charakter, odporność na stres, pewność siebie, sukces, komunikacja itp.), zdeterminowane programami genetycznymi. Kolejna trzecia cech kształtuje się w trakcie życia człowieka w wyniku doświadczenia. A cała 1/3 cech kształtuje się w okresie rozwoju wewnątrzmacicznego w ciągu zaledwie 9 miesięcy. W czasach naszych przodków nie było książek związanych z ciążą, kursów i szkoleń dla kobiet i mężczyzn planujących zostać rodzicami, a jedynie. nawet bez tego doskonale rozumieli, że dziecko w łonie matki czuje i realizuje całkiem sporo, dlatego przestrzegane były wszelkie przyjęte zasady i rytuały, a kobieta w okresie przygotowań i ciąży może zetknąć się z tradycjami historycznymi i mądrością ludową, na przykład poprzez rytualną rosyjską lalkę Make a Nurse (lalka Vepsiana). To jest symbol)