Moim zdaniem we współczesnym świecie przywiązuje się zbyt dużą wagę do wyznaczania celów. Czasami nawet mistyfikują cel jako ucieleśniony sam w sobie. Wystarczy to zainscenizować, określić, zwizualizować i naprawdę tego chcieć. Takie proste zasady i zasady są bardzo atrakcyjne i budzą nadzieję na spełnienie wszystkich pragnień i szybki sukces w życiu. A wszystko to naprawdę może pomóc w osiągnięciu celu, ale jakoś szczęście i satysfakcja nie wzrastają. Fakt jest taki, że cel jest potrzebny aby zaspokoić potrzebę. Jednak psychika jest tak skonstruowana, że ​​stan satysfakcji można osiągnąć różnymi sposobami, metodami i przedmiotami. A fiksacja na jednym celu prowadzi do sztywności i stagnacji. Załóżmy, że jesteśmy na lotnisku i z jakiegoś powodu nasz lot jest długo opóźniony. Chcę odpocząć i spać, ale wszystkie miejsca w hotelu i wszystkie wygodne fotele na lotnisku są zajęte. I tak zauważamy wolną, wygodną sofę i postanawiamy poczekać, aż będzie dostępna (nasz cel). Cel jest tak konkretny, jak to tylko możliwe, wizualizowany ponad wszystko, można nawet poczuć zapach sofy. I oczywiście wiąże się to z potrzebą. Z jakiegoś powodu określiliśmy nawet czas jego realizacji. Jednak po tym czasie kanapa nie jest pusta i nasze niezadowolenie rośnie. Można by kolejkę przesunąć w inne miejsce, gdzie ludzie wychodzą częściej, ale już szkoda straconego czasu i czekamy… Ale wokół nas ludzie zachowują się inaczej. Na przykład pan N. po prostu położył coś miękkiego na podłodze pod ścianą i natychmiast odpoczął. Zobaczył, że ktoś się zaczyna przygotowywać i przesunął się na jakieś krzesło, potem okazało się, że zwolniło się miejsce w hotelu i on tam był... Nie stawiał sobie żadnego celu ani w żaden sposób go nie precyzował, on po prostu wiedział, czego chce i widział wokół możliwości, które zaspokoją Twoje potrzeby. Widział rzeczywistość, a nie cele. Co więcej, osiągnięcie celu nie gwarantuje szczęścia. Powieść Jacka Londona „Martin Eden” opisuje życie młodego mężczyzny, który z pasją dążył do zdobycia sławy, fortuny i miłości pięknej dziewczyny z wyższych sfer. Osiągnąwszy swój cel, skutecznie topi się w oceanie. W tym kontekście wyrażenie „zobaczyć Paryż i umrzeć” nabiera innego, smutnego znaczenia. Ścisły cel pozbawia elastyczności i naturalności. Może to stwarzać iluzję kontroli, harmonii i porządku, ale ludzka psychika jest znacznie bardziej złożona, niż to przedstawia popularna psychologia. A obraz przyszłego rezultatu działania często odbiega od rzeczywistego rezultatu. Ale ten realny i nieprzewidywalny wynik sam w sobie jest bardzo często cenny i znaczący..