Ograniczenia kobiet w społeczeństwie. Uważa się, że role męskie i żeńskie są różne, chociaż równe, to się uzupełniają. Badania pokazują jednak uderzającą nierówność wśród kobiet pod względem pracy, wynagrodzenia, statusu i władzy w społeczeństwie. Na przykład kobiety w porównaniu z mężczyznami są w nieproporcjonalnym stopniu ofiarami przestępstw na tle seksualnym i cierpią z powodu ubóstwa oraz że normy kulturowe, w których ceni się kobiety ze względu na ich młodość i atrakcyjność fizyczną, prowadzą u wielu osób do niskiej samooceny i zaburzeń nerwowych. Wiele kobiet wychowywanych jest w przeświadczeniu, że miejsce kobiety jest w domu. Wyobraź sobie ten obrazek. Nie dość, że całej tej pracy nigdy nie da się zrobić (jak tylko uporządkujesz dom, na pewno znajdzie się ktoś, kto jej przeszkodzi), to jeszcze zazwyczaj jest ona nieciekawa, żmudna i prawie nigdy nie doceniana. Nie wspominając już o wychowywaniu dzieci i wysiłku fizycznym i emocjonalnym, jakiego to wymaga. Gospodynie domowe często czują się odizolowane społecznie. Praca domowa nie jest uważana za prestiżową, co dodatkowo zwiększa niezadowolenie gospodyń domowych. Rola „gospodyni domowej” wcale nie jest tak cudowna, jak mogłoby się wydawać, a kobiety zajmujące się pracami domowymi zasługują na większy szacunek i wpływy, niż mają. W trakcie rozmowy z kilkoma małżeństwami stało się jasne, jakie argumenty przyjęto za tym, że to matka powinna pozostać w domu. I okazało się, że decyzję podjęto wyłącznie na podstawie obliczeń arytmetycznych: utrata pensji matki powoduje mniejsze szkody w budżecie rodzinnym niż utrata pensji ojca. Istnieją najczęstsze wyjaśnienia różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn. Po pierwsze, kobiety zgodnie z tradycją są zatrudniane na stanowiskach głównie „kobiecych”, za które płacą mniej niż tradycyjnie „męskie”. Prawdopodobnie powinno to być rekompensowane dobrym klimatem społecznym, możliwością pomagania innym, bardziej elastycznymi godzinami pracy czy łatwiejszą pracą. Kobiety rzeczywiście rzadko są zatrudniane na stanowiskach tradycyjnie zarezerwowanych dla mężczyzn, ale ich wynagrodzenia też są niższe. Czy to oznacza, że ​​kobiety wolą takie zawody, bo są przyjemniejsze lub bardziej sprzyjają łączeniu funkcji macierzyńskich? Według badań jest to dalekie od prawdy. „Kobiece” zawody nie oferują bardziej elastycznych godzin pracy, mniejszego stresu ani niczego innego, co sprzyjałoby rodzicielstwu. Wręcz przeciwnie, zawody „kobiece” wiążą się ze sprzątaniem brudu, pracą z trudnymi klientami, pracą mechaniczną i niemożnością kierowania własnymi działaniami i podejmowania jakichkolwiek decyzji. Kobiety otrzymują również niższe wynagrodzenie, ponieważ są uważane za mniej wartościowych pracowników. Kobieta zarabia mniej za tę samą pracę. Kobiety zarabiają także mniej za pracę, ponieważ spodziewają się, że będą zarabiać mniej. Jeden z eksperymentów wykazał, że uczestnicy wcielający się w pracodawców ustalali wynagrodzenia w oparciu o oczekiwania wyrażane przez osoby ubiegające się o pracę. Osoby o niskich oczekiwaniach otrzymywały niższe wynagrodzenie niż podobnie wykwalifikowani pracownicy o wyższych oczekiwaniach. Okazało się, że nawet jeśli ani kobiety, ani mężczyźni nie wiedzieli, ile zarabiają inni, kobiety żądały mniej. Być może kobiety oceniają swoje wynagrodzenia porównując je z wynagrodzeniami innych kobiet, które również zarabiają mniej niż mężczyźni. Kobiety nie tylko zarabiają mniej niż mężczyźni, ale także mają zazwyczaj niższy status. Większość najbardziej prestiżowych zawodów w społeczeństwie zajmują mężczyźni: naukowcy, profesorowie uniwersyteccy, prawnicy, architekci, inżynierowie, politycy. Zazwyczaj kobiety mają mniejszą władzę w organizacjach w porównaniu do mężczyzn. Kobiety rzadziej zajmują stanowiska wymagające kontroli nad zasobami i decydowania o tym, co» (1985)