Od autora: Autorzy-kompilatorzy: psychologowie edukacyjni Szkoły Średniej NNOU „Kariera” Kuprienko T.P., Lvitsyn M.S., Yashvili S.S. Autorzy-kompilatorzy: psychologowie edukacyjni Liceum NNOU „Kariera” Kuprienko T.P. , Lvitsyn M.S., Yashvili S.S. Zgłoszenia prosimy kierować w wiadomościach prywatnych LEKCJA 3 WSPARCIE EMOCJONALNO-WOLICYJNE Cel zajęć: zapoznanie uczniów z głównymi przyczynami stanów lękowych powstających w warunkach i technikach egzaminacyjnych, pomagających rozładować stres wsparcie: nr 1. Podsumowanie materiału z poprzedniej lekcji2. Miniwykład „Stres i niepokój” „Prawdopodobnie każdy człowiek choć raz doświadczył uczucia niepokoju. Powstaje w sytuacji niepewności i towarzyszy mu uczucie napięcia, niepokoju i złych przeczuć. Zaniepokojony może być tylko człowiek jako istota obdarzona samoświadomością. Chociaż lęk jest negatywnym stanem emocjonalnym, to właśnie lęk czasami mobilizuje człowieka. Nie bez powodu w języku rosyjskim istnieje inne znaczenie tego słowa - wezwanie do walki. Organizm ludzki reaguje na to wezwanie, uwalniając adrenalinę do krwi. Pod jego wpływem wzrasta siła skurczów serca, wzrasta ciśnienie krwi, a oddech staje się głębszy. Ten stan nazywa się stresującym. Ma na celu pomóc osobie znajdującej się w krytycznej sytuacji - walce z wrogiem o równej sile lub ucieczce przed silniejszym. W stanie stresu zwiększają się możliwości człowieka – uciekający przed bykiem mężczyzna przeskakuje dwunastometrowy rów, kobieta podnosi samochód, pod którym uwięzione były jej dzieci. Autorka wprowadziła dobrze znane określenie stres doktryny stresu, kanadyjski psycholog Hans Selye w 1936 r. Opisał dwa rodzaje stresu – eustres – konstruktywny, mobilizujący oraz dystres – destrukcyjny, chroniczny stres prowadzący do chorób. Chicagowski lekarz E. Jacobson zwrócił kiedyś uwagę na fakt, że spiętych pacjentów nie można szybko i całkowicie zrelaksować. Można to zauważyć na przykład po takich oznakach, jak zmarszczone czoło. Jacobson zaczął uczyć swoich pacjentów ćwiczeń, które wymagały od nich najpierw naciągnięcia określonej grupy mięśni, a następnie jej rozluźnienia, przechodząc z jednej grupy mięśni do drugiej. „Każdy, kto potrafi się zrelaksować, będzie w stanie wybrać najwłaściwszy sposób reakcji stresor. Oznacza to, że zamiast reagować odruchowo, można po prostu zatrzymać się, zbadać charakter zagrożenia, rozważyć konsekwencje możliwych reakcji i wybrać najwłaściwszą” (E. Jacobson).3. Zapoznanie uczniów z technikami relaksacji nerwowo-mięśniowej Prowadzący zaprasza uczniów do wykonania kilku technik relaksacji nerwowo-mięśniowej Jacobsona, których celem jest rozluźnienie i przywrócenie energii do produktywnej pracy (Załącznik 3). Przykłady technik relaksacji nerwowo-mięśniowej: Relaksacja twarzy, szyi, ramion i górnej części pleców (Załącznik 3). ~5 minut) „Pozwól, aby wszystkie mięśnie rozluźniły się i stały się ciężkie. Rozgość się. Zmarszcz czoło, zmarszcz je bardziej. A teraz przestań marszczyć czoło. Zrelaksuj się i wygładź. Wyobraź sobie, że Twoje czoło i skóra głowy wygładzają się, gdy się odprężasz. Marszczysz brwi i czujesz napięcie. Kontynuuj napinanie brwi i czoła. Ponownie wygładź czoło. Teraz zamknij oczy. Twoje oczy są zamknięte, czujesz się komfortowo i zadowolony. Poczuj uczucie relaksu. Zaciśnij szczękę i zaciśnij zęby. Zbadaj napięcie w szczękach. Teraz rozluźnij szczękę. Otwórz lekko usta. Poczuj się zrelaksowany. Mocno dociśnij język do podniebienia. Zlokalizuj miejsce naprężenia. Teraz pozwól, aby język powrócił do naturalnej, wygodnej pozycji. Zamknij usta tak mocno, jak to możliwe. Rozluźnij usta. Zwróć uwagę na kontrast pomiędzy uczuciem napięcia i relaksu. Poczuj, jak rozluźnia się twarz, czoło, skóra głowy, oczy, szczęki, usta, język i gardło. Rozluźnij się coraz bardziej i przejdź do mięśni szyi. Rzuć z powrotem