Lubisz robić góry z kretowisk, dostrzegając niesamowity problem nawet w małych sytuacjach? Zapewne zauważyłeś, jak to (czasem zupełnie puste) zmartwienie jest wyczerpujące, odbiera energię i chęć zrobienia czegoś. Robert Leahy, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, oferuje antidotum na tę plagę - technikę „To nie jest problem” (. patrz „Techniki poznawczo-behawioralne”), s. 389-392). Na przykład mam randkę z innym mężczyzną z portalu randkowego (swoją drogą, jest to teraz jeden z głównych tematów moich konsultacji). Ciągle o tym myślę, martwię się, że on też może okazać się „nie tym jedynym”. Niespokojna część mnie ciągle zwraca moją uwagę na tę myśl. Powiedzmy, że mam też inną część – część niewdzięczną lub część racjonalną (czasami wydają się to synonimy). I sprzeciwia się każdej mojej niepokojącej myśli: „Właściwie to nie jest problem, bo…”. I daje dobry dowód, dlaczego nie należy się martwić. Część zmartwiona (BC): Obawiam się, że w ogóle nie polubię tego człowieka. (FC): Właściwie to nie problem, bo to nie jest ostatni mężczyzna, jakiego spotykam w życiu BC: Ale znowu zmarnuję czas PC: Właściwie to nie jest problem, bo i tak zrobię sobie przerwę w pracy, i Prawdopodobnie dowiem się, czy chcę dalej komunikować się z tą osobą (i wtedy nie będę żałować, że nie poznałam go lepiej). I tak dalej, w tym samym duchu proponuję ćwiczyć w komentarzach . Pomyśl o sytuacji, która ostatnio Cię niepokoiła (lub obecnie niepokoi), zapisz myśl, która Cię niepokoi, a następnie reakcję na nią ze swojej części nie-pierdolenia-racjonalnej, która zaczyna się od słów „To właściwie nie jest problem, bo...” Martwię się teraz, że nikt nie będzie chciał pisać w komentarzach swoich osobistych przemyśleń. Ale TO NIE JEST NAPRAWDĘ PROBLEM, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby miał on duży wpływ na życie mojego bloga lub moje znaczenie jako psychologa. Kto następny??