Do napisania tego artykułu zainspirowały mnie własne doświadczenia związane z uczestnictwem w seminarium grupowym na temat badania podświadomości. Główną metodą, którą stosowano, była seria praktyk medytacyjnych. Zastosowano medytację z przewodnikiem, podczas której lider prosił praktykujących o wizualizację określonych obrazów, a następnie grupa omawiała to, co zobaczyła, a każdy mógł otrzymać informację zwrotną od lidera. Interesowała mnie różnorodność tego, co widział każdy z uczestników, ale przede wszystkim to, jak symboliczne i „diagnostyczne” były wizualizacje ludzi, jak na psychologa. Dla niektórych uczestników obrazy, które wypłynęły z ich podświadomości (lub wyobraźni) podczas medytacji były całkowicie niezrozumiałe i chaotyczne, dla innych stały się rodzajem wglądu, a dla innych zmusiły do ​​myślenia i wyciągania paraleli z ich doświadczeniem życiowym i bieżącym konfliktem sytuacje. I to uczestnictwo w praktyce grupowej pozwoliło mi zaliczyć medytację kierowaną do techniki projekcyjnej, którą można zastosować w praktyce psychologa. Jeśli spojrzymy na historię technik projekcyjnych, tradycyjnie liczy się je od lat 1904-1905, kiedy odkrył to C. G. Jung. i udowodnił zjawisko leżące u podstaw wszystkich technik projekcyjnych, czyli zdolność, poprzez pośredni wpływ na istotne obszary ludzkiego doświadczenia i zachowania („kompleksy”) do powodowania zaburzeń w działalności eksperymentalnej, a także wprowadził do praktyki test skojarzeń słownych. Jung pokazał w ten sposób, że nieświadome doświadczenia człowieka są dostępne dla obiektywnej diagnozy. Metody projekcyjne opierają się przede wszystkim na analizie wytworów wyobraźni i fantazji i mają na celu ujawnienie myśli, postaw i przeżyć wewnętrznych. W opisanym doświadczeniu obrazy powstające podczas praktyki medytacyjnej można rozpatrywać raczej z punktu widzenia teorii psychoanalitycznej. Proces osobistej interakcji ma w tym przypadku charakter projekcji, tj. uzewnętrznianie nieświadomych popędów, instynktów i konfliktów. Moim zdaniem medytację kierowaną można zaliczyć do metody katharsis, która obejmuje także psychodramę i zabawę projekcyjną W poradnictwie psychologicznym dużą rolę przywiązuję do analizy snów klientów, wtedy symbolika obrazów, które powstają w trakcie medytacji, była dla mnie jasna i ujawniła wewnętrzne motywy uczestników. Na przykład jedna dziewczyna podzieliła się tym, że podczas ćwiczeń czuła się jak rycerz w zbroi dosiadający silnego i odważnego konia. Wizerunek konia kojarzy się przede wszystkim z męską energią, seksualnością, a także władzą i wolnością, natomiast rycerz w zbroi kojarzy się z odwagą, bezpieczeństwem oraz porusza temat relacji z ojcem i mężczyzną. W tym przypadku z dużym prawdopodobieństwem można powiedzieć, że uczestniczka z jednej strony ma potrzebę wykazania się swoją energią, instynktownymi pragnieniami, obrony swoich stanowisk, z drugiej strony w sprawie tłumienia energii seksualnej , jej pragnienia, a jednocześnie strach przed intymnością, słabościami. Inna medytująca powiedziała, że ​​w praktyce czuła się jak nastolatek, który chce uciec od rodziny, ale trafia do gęstego lasu i widzi w oddali zachodzące słońce. Dorastanie może wskazywać na niedojrzałość psychiczną, traumatyczne sytuacje w tym wieku, chęć zdystansowania się od rodziny, a las jest symbolem relacji człowieka ze społeczeństwem, w którym najprawdopodobniej dziewczyna odczuwała samotność, niebezpieczeństwo i niepokój. Słońce jest archetypowym obrazem ojca, a fakt, że jest daleko i w fazie zachodzącej, może wskazywać na dystans w relacji z ojcem, ale jednocześnie istnieje potrzeba bliskości i kontaktu z nim. Moje interpretacje obrazów, oparte na doświadczeniu, potwierdziły osoby uczestniczące w medytacji. I w zasadzie nie ma żadnego znaczenia, czy nadchodzące zdjęcia były owocem fantazji, swobodnymi skojarzeniami czy podpowiedziami podświadomości, najważniejsze jest to, że ujawniły prawdziwe doświadczenia, ukryte konflikty wewnętrzne, które można z powodzeniem wykorzystać w terapii osobistej przez specjalistę, warto to zauważyć».