W sanskrycie mandala to okrąg, dysk, koło, kula, piłka, kraj, terytorium, społeczeństwo i wiele innych rzeczy, które można opisać za pomocą tych znaczeń. Manadala pojawiła się w Tybecie w tradycji religijnej Bonpo i dopiero po pewnym czasie została przyjęta przez buddystów. W buddyzmie mandala to zarówno koncepcja świata buddyjskiego, sfery zamieszkania bóstw, Wszechświata, jak i szereg rytualnych obrazów i symboli. Manadlu - okrąg - można prześledzić także w każdej religii współczesnego świata, na przykład w Europie w kościołach okrąg można zobaczyć na witrażach, w Rosji pod łukami świątyni często także głowy aniołów uformuj okrąg. Wszystkie mandale mają znaczenie zewnętrzne, wewnętrzne i tajne. Na poziomie zewnętrznym reprezentują świat w boskiej formie; na poziomie wewnętrznym reprezentują mapę, za pomocą której zwykła ludzka świadomość przekształca się w świadomość przebudzoną; a na sekretnym poziomie pokazują pierwotną doskonałą równowagę subtelnych energii ciała i subtelnego poziomu świadomości. Uważa się, że wykonanie mandali z piasku ma działanie oczyszczające i lecznicze na wszystkich trzech poziomach. Jeśli mówimy o mandali osobistej, to ma ona również część zewnętrzną i wewnętrzną, świadomą i nieświadomą. Mandalę można stosować zarówno jako metodę diagnostyczną, jak i jako źródło psychoterapii. Mandala osobista, w odróżnieniu od rytualnej, nie posiada wyraźnie zapamiętanych form – jest manifestacją Twojego wewnętrznego świata, Twoich uczuć na dany okres, tu i teraz. Jeśli rytualna mandala ma wyraźną symetrię, mnisi są wyraźnie świadomi każdego ze swoich działań, dlaczego rzucają tę czy inną formę, wtedy klient podlega tylko własnym rękom, swoim pragnieniom. Klientom często trudno jest rozpocząć tworzenie mandali, ponieważ świadomość wciąż aktywnie pracuje, zadając wiele pytań i kryteriów. Jednak już po kilku minutach człowiek zanurza się w sobie, w swoim wewnętrznym świecie i zaczyna tworzyć. Podczas zabiegu należy zwrócić uwagę na to, gdzie znajduje się środek, czy mandala jest symetryczna, czy nie, czy klientka zasypia, „coś ukrywa”, a także na grubość brzegów mandali. To są główne kryteria, ale są też wzorce, które można rozpoznać w mandali osobistej (kwestię tę doskonale opisuje A.I. Kopytin). Jeśli potraktujemy mandalę jako technikę zasobową, to sam rysunek trzeba postrzegać jako już świadomy, zrozumiały zarówno dla klienta, jak i psychologa. Mandalę można porównać do pamiętnika, z tą tylko różnicą, że prowadzimy pamiętnik przez określony czas, liniowy pomiar czasu, doświadczeń, zdarzeń, a mandala odzwierciedla całe doświadczenie tu i teraz, jako jedną całość. Podczas tworzenia mandali, jak i po jej ukończeniu, klient może doświadczyć silnych wybuchów emocjonalnych. Może to być zarówno radość, jak i smutek, zarówno spokój, jak i niepokój. Wiele klientek po ukończeniu tworzenia mandali nie chce się z nią rozstawać; w tym przypadku konieczne jest sfotografowanie mandali i przekazanie zdjęcia klientce, gdyż mandali piaskowej nie da się zabrać ze sobą. Dla niego mandala będzie zasobem na pewien czas. Zaleca się wykonanie serii mandali, gdyż najpełniej odzwierciedli ona dynamikę kondycji człowieka. Z doświadczenia możemy powiedzieć, że ci klienci, którzy chociaż raz stworzyli mandalę z piasku, później wielokrotnie wracali do tej techniki, zarówno samodzielnie, jak i podczas terapii, wyrażając ogromną chęć stworzenia dzisiejszej mandali.