Każdy z nas ma ukryte zasoby organizmu, które działają tylko w sytuacjach awaryjnych. Dzisiaj porozmawiamy o technice, dzięki której możesz je świadomie kontrolować. Nazywam tę technikę „Nurkowaniem w głębię”. Podstawą tej techniki jest autohipnoza – umiejętność, którą posiada każdy człowiek. Niezależnie od tego, czy o tym myślałeś, czy nie, możesz zahipnotyzować siebie i robić to dość często w swoim codziennym życiu. Na początek trochę historii tej techniki. Na początku XX wieku neuropsycholog Oskar Vogt zauważył, że niektóre z jego hipnotyzujących hipnotyzujących hipnotyzujących hipnotyzujących hipnotyzujących hipnotyzatorów pacjenci wprowadzają się w stan hipnotyczny. Vogt nazwał ten stan autohipnozą. Tacy pacjenci byli mniej zmęczeni, doświadczali mniejszego napięcia i cierpieli na mniej zaburzeń psychosomatycznych (np. bólów głowy) niż inni. Niemiecki psychiatra Johann Schultz stosował hipnozę w swojej pracy z pacjentami. W 1932 roku na podstawie obserwacji Vogta wynalazł trening autogenny. Schultz odkrył, że zahipnotyzowani przez niego pacjenci doświadczali dwóch głównych odczuć: ciepła w całym ciele oraz ciężkości w kończynach i tułowiu. Trening autogenny Schultza to zestaw ćwiczeń, za pomocą których wywoływane są te doznania i w wyniku ich wystąpienia następuje autohipnoza. Ciepło rozchodzące się po całym ciele powstaje w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych, co powoduje przepływ krwi do wszystkich części ciała. Uczucie ciężkości pojawia się na skutek rozluźnienia mięśni. Ponieważ rozszerzenie naczyń i rozluźnienie mięśni są składnikami reakcji relaksacyjnej, trening autogenny zaczęto stosować jako technikę relaksacyjną pomagającą radzić sobie ze stresem. Schultz opisał trening autogenny jako sposób leczenia neurotyków z chorobami psychosomatycznymi. Jednak metoda ta szybko zaczęła być stosowana przez osoby zdrowe, które chciały nauczyć się samodzielnie regulować swój stan psychiczny i fizjologiczny. Trening autogeniczny część swojego sukcesu i popularności zawdzięcza pracy ucznia Schulza, Wolfganga Lute. Technika „Zanurzania w głębokość” różni się od klasycznego modelu treningu autogenicznego prostotą, szybkością i zakresem zadań, dzięki czemu jest bardziej skuteczna w działaniu. aplikacja Ważny szczegół - wykonując technikę, należy potraktować ten proces biernie, nie próbować sprawić, by coś działało. Oznacza to, że aby się zrelaksować, musisz się zrelaksować. Po prostu wykonaj ćwiczenia i cokolwiek się stanie. Tak więc technika „Immersion in Depth” jest uniwersalną techniką składającą się z zestawu ćwiczeń, które pomagają zrelaksować świadomość w celu uzyskania dostępu do zasobów podświadomości w celu ich mobilizacji i zarządzania. Cel techniki: Efekty fizjologiczne techniki „Zanurzenie w głębi” są podobne do efektów wszystkich technik relaksacyjnych, które powodują regeneracyjną aktywność organizmu. Zmniejsza się tętno, częstość oddechów, napięcie mięśni i poziom cholesterolu we krwi. Zwiększa się aktywność fal alfa w mózgu i przepływ krwi do kończyn. Dopływ krwi do kończyn umożliwił rozpoczęcie leczenia choroby Raynauda metodami autogennymi. Osoby cierpiące na tę chorobę mają upośledzony przepływ krwi do kończyn. Ponadto z tej techniki skorzystają również osoby cierpiące na migreny i bezsenność, a także osoby cierpiące na nadciśnienie. Wreszcie wzrost aktywności fal alfa w mózgu jest oznaką odprężenia psychicznego, które jest również wynikiem „zanurzenia”. Dane z innych badań, nieudokumentowanych, ale nie mniej racjonalnych, pokazują, że technika ta pomaga w astmie oskrzelowej, zaparciach, skurczach pisarskich, niestrawności, wrzodach, hemoroidach, gruźlicy, cukrzycy i reumatycznym bólu pleców. Technika Deep Dive również zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ pomaga w leczeniu raka i długotrwałych bólów głowy. Ponadto diabetycy stosujący tę technikę byli w stanie częściowo przywrócić funkcję Langerhansa, co oznaczało, że zmniejszyło się u nich zapotrzebowanie na insulinę (uwaga:niekontrolując niskiego poziomu cukru we krwi, mogliby stać się ofiarami przedawkowania insuliny. Skutki psychologiczne Uderzającą demonstracją psychologicznego efektu techniki głębokiego nurkowania była sytuacja, w której pacjent odczuwał ból spowodowany oparzeniem trzeciego stopnia od zapalonego papierosa. zewnętrzne dłonie twarzy. Nie radzę Ci tego powtarzać, ale takie doświadczenia zachęcają do zastanowienia się nad tym, jaką władzę ma świadomość nad naszym ciałem. W każdym razie technika ta pomaga osobom odczuwającym silny ból znieść go z większą łatwością. Moje osobiste doświadczenia z tą techniką opierają się na leczeniu stomatologicznym, po jej zastosowaniu zmieniło się moje podejście do wizyt u dentystów, teraz chodzę do nich jako gość. Technika „Zanurzania w głębokość” została również opracowana, aby pomóc ludziom zmniejszyć lęk, zmniejszyć depresji, zmęczenia i zwiększenia odporności na stres. Na przykład kobieta nie mogła prowadzić samochodu ze względu na wypadek, którego doświadczyła i związany z nim lęk. Poradziła sobie z tym stosując trening autogenny. Zaobserwowano, że nawet kobiety rodzące odczuwały mniejszy ból i niepokój podczas porodu. Mężczyźni cierpiący na chorobę morską, dzięki treningowi autogennemu, pozbyli się tych objawów szybciej niż mężczyźni z grupy kontrolnej. Sam trenuję kickboxing i chcę zauważyć, że moje osiągnięcia znacznie wzrosły po tym, jak zacząłem ćwiczyć nurkowanie przed zawodami. Osobiście obecnie prowadzę eksperymentalne badania nad technikami nurkowania. W maju 2013 musiałem przenieść sprzęt do bazy I kategorii, lecz ponieważ był w złym stanie, doprowadzenie go do odpowiedniego stanu wymagało dużo czasu i wysiłku, w zimne noce musiałem zachować czujność, korzystałem z zanurzenia aby podnieść temperaturę ciała i utrzymać ciepło, dzięki temu byłem zdrowy. W ten sam sposób można obniżyć temperaturę ciała; z własnego doświadczenia stosuję zanurzenie w celu przywrócenia zdrowia, obniżając temperaturę podczas choroby zakaźnej w trakcie wykonywania czynności zawodowych, gdy jest to konieczne do wykonania powierzonych zadań i utrzymywać relacje i zrozumienie między ludźmi, jest to często wymagane w rodzinie dla jej zachowania i dobrego samopoczucia. Dzieje się to poprzez pracę z wizerunkiem osób, z którymi pojawiły się trudności. Zakłada się, że w wyniku takiej wizualizacji doświadczasz pewnego rodzaju wglądu (wewnętrznego oświecenia) dotyczącego relacji z tymi ludźmi. Innymi słowy, relacje z tymi, z którymi jesteś w konflikcie, poprawią się po doświadczeniu wglądu w procesie zanurzenia. Podczas procesu szkolenia „Zanurzanie się w głębokość” ustanawia się interfejs świadomość-podświadomość, tj. połączenie, kontakt świadomości i podświadomości, co przyczynia się do harmonijnego stanu osobowości i rozwoju intuicyjnego myślenia. Obserwuj, jak poszukuje się rozwiązania, które rozwiąże Twoje problemy. Czy zdarza się, że odpowiedź na pytanie pojawia się sama w zupełnie nieistotnym momencie? Właśnie o tym mówię. A im częściej nurkujesz, tym silniejsze połączenie z podświadomością, tym silniejsza i skuteczniejsza działa Twoja intuicja. Bardzo mi to pomaga w procesie służby wojskowej, często muszę podejmować decyzje i szukać wyjścia z trudnych sytuacji służby wojskowej. Jest to bardzo potężna technika, którą kiedyś stosował Wsiewołod Władimirowicz Władimirow, prototyp którym był Stirlitz z serialu „17 chwil wiosny”, to prawdziwa osoba, która wykonywała zadania szczególnego znaczenia na tyłach wojsk hitlerowskich. Stale pozbawiony snu i pracujący w trudnych warunkach bojowych, wykorzystywał zanurzenie do samoregulacji swojego ciała, aby efektywniej wykonywać powierzone mu zadania. 30 minut w stanie zanurzenia odpowiada 4 godzinom snu pod względem odzyskiwania energii. Teraz mam wizję wprowadzenia techniki „Deep Diving” do Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Organizując szkolenia z psychologami jednostkowymi, m.in.