Od autora: Krótko o tym, jak działa metoda EMDR i jakie daje korzyści. Po co człowiekowi potrzebne są ruchy gałek ocznych podczas snu Każdy słyszał przynajmniej to stare przysłowie raz w życiu - „Poranek jest mądrzejszy niż wieczór”. I oczywiście każda osoba wie, że po pełnym śnie wszystkie problemy i kłopoty, które poprzedniej nocy ciążyły na świadomości, nie są już postrzegane tak dramatycznie rano. Dlaczego to się dzieje? Co tak szczególnego robi ludzki układ nerwowy podczas snu, że pozwala mu „przetworzyć” liczne, także te negatywne, wrażenia dnia. Neurofizjolodzy mają odpowiedź na to pytanie? Ludzki sen składa się z kilku etapów, z których jednemu towarzyszą szybkie ruchy gałek ocznych (nawiasem mówiąc, w tej fazie śpiący śni). I właśnie na tym etapie snu następuje przetwarzanie informacji (przede wszystkim złożonych, negatywnych, a czasem traumatycznych), które dana osoba otrzymała w ciągu dnia. Mechanizm powstawania nerwicy. A co się stanie, jeśli ten system przetwarzania informacji mózg według czego. Dlaczego zawodzi lub zostaje zablokowany? W takich przypadkach negatywna informacja zostaje niejako „zamrożona”, utknięta w sieciach neuronowych mózgu, nie następuje jej przetwarzanie i zaczyna traumatyzować osobę, powodując niepokój, obsesyjne myśli, nieprzyjemne doznania fizyczne, w słowem - nerwice EMDR: czego sen nie dopełnił Istota metody EMDR polega właśnie na aktywowaniu zablokowanego układu mózgowego odpowiedzialnego za to ważne przetwarzanie informacji. Innymi słowy, z pomocą terapeuty, klient podczas sesji psychoterapeutycznej robi to, czego jego mózgowy system przetwarzania informacji nie robił kiedyś w nocy. Brzmi to trochę tajemniczo, ale w rzeczywistości na pierwszy rzut oka wygląda to dość prosto. Jak to najpierw wygląda, klient wraz z terapeutą znajduje najwcześniejsze i najbardziej intensywne traumatyczne wspomnienie, które może być źródłem? źródło problemu, z powodu którego klient szukał pomocy psychoterapeutycznej. Następnie terapeuta prosi klienta, aby skupił się na tym negatywnym wspomnieniu. Klient zapamiętuje i jednocześnie podąża za kierunkami ruchu ręki terapeuty. Oczywiste jest, że w tym przypadku gałki oczne klienta poruszają się, angażując w przetwarzanie traumatycznego materiału coraz więcej nowych obszarów mózgu, który szybko „mieli”, tracąc swoją bolesną moc. I co w rezultacie zyskuje klient? co ważne – bolesne wspomnienia nie tracą po prostu swojego emocjonalnego zabarwienia i znaczenia, automatycznie zaczynają być postrzegane pod innym kątem, układają się „na półkach” w umyśle, stając się częścią cennego bagażu życiowego. Powyższe nie ulega wątpliwości zalety metody - wysoka skuteczność, fizjologia i szybkość, z jaką zachodzą pozytywne zmiany. http://popyhov.ru/metod-dpdg-desensibilizaciya-i-perera/