Od autora: Fragment artykułu „Matka Lenistwo”. Artykuł ukazał się w czasopiśmie „W mieście”, Korolew. Pytania zadała Ekaterina Baklanova, odpowiedziała Zhanna Kurkova artykuł został opublikowany przez Mother Lenistwo Słabość czy choroba Czym jest lenistwo? Słabość, zamrożony strach, oznaka depresji, predyspozycje genetyczne, reakcja ochronna organizmu czy „motor postępu”? Przyjaciel czy wróg człowieka? Jak rozpoznać lenistwo Zagadnienie lenistwa jest dziś bardzo interesujące i aktualne. Wielu rodziców narzeka na swoje dzieci, kobiety na mężów, menedżerów na swoich podwładnych – że wszyscy wokół nich są leniwi i nie chcą nic robić. Podejście każdego do lenistwa jest bardzo odmienne i kontrowersyjne. Moralność publiczna potępia lenistwo i uważa je za wadę, podobnie jak wiele innych istotnych przejawów człowieka. Tam, gdzie nie ma wolności słowa, gdzie nie ma zainteresowania i prawdziwego pragnienia, gdzie jest przemoc, bezsensowne dla człowieka działania, gdzie narasta zmęczenie, pojawia się lenistwo. Lenistwo nie jest ani przyjacielem, ani wrogiem, po prostu istnieje. Przychodzi z pomocą tym, którzy muszą się zatrzymać i zwrócić ku swoim potrzebom. Lenistwo to stan ciała, duszy i ducha człowieka, instynkt samozachowawczy przed nadmiernymi i niepotrzebnymi dla człowieka czynnościami w danym momencie jego życia. Czy lenistwo można uznać za rodzaj „warunkowej przyjemności”? Na przykład ktoś cierpi na nadwagę, ale jest zbyt leniwy, aby się jej pozbyć: jeśli schudnie, nie będzie miał na co narzekać i z czego tłumaczyć swoje niepowodzenia w życiu osobistym. Nie kojarzę z otyłością lenistwo, ponieważ jest wiele osób z nadwagą i energii, ale jednocześnie - osób szczupłych i nieaktywnych. Otyłość często nie wynika z lenistwa; przychodzi z pomocą człowiekowi i pomaga mu przetrwać. Pamiętam jeden układ, w którym pracowała matka nastolatka z bardzo nadwagą. W trakcie pracy zobaczyliśmy, że chłopiec został wplątany w bardzo złożony scenariusz rodzinny i niczym bardzo kochające dziecko wziął na swoje barki cały ciężar swoich przodków. Aby się utrzymać i aby „posag” całej rodziny nie przygniótł go do ziemi, zmuszony jest być duży. Tak jednoznaczne ocenianie ludzi jest bardzo niebezpieczne: gruby oznacza leniwy, możesz się głęboko mylić. Za każdą osobą kryje się cały wszechświat, który obejmuje dwa systemy rodzinne ojca i matki, z których każdy ma wiele ciężkich rzeczy. I z reguły najcięższa rzecz w rodzinie spada na ramiona najmłodszego w rodzinie. A ludzie wciąż muszą się uczyć, jak otaczać się przyjemnością. Bardzo ważne jest, aby człowiek otaczał się miłymi ludźmi, robił to, co kocha i robił, co chce. Wielu zapomniało, jak to się robi, lub po prostu nigdy nie wiedziało, jak to zrobić. Przejawem lenistwa jest „bunt” przeciwko „powinnom”. Jeśli dzieciom nie pozwala się robić tego, co im się podoba, jeśli rodzice zmuszają je do tego, co robią inne „porządne” dzieci, jeśli bliscy nie biorą pod uwagę potrzeb i pragnień swoich bliskich, jeśli ludzie podejmują pracę, to tego nie robią jak, wszyscy na pewno będą leniwi. Istnieją zwroty wskazujące i rodzaje lenistwa? Na przykład konstruktywne, destrukcyjne czy absolutne lenistwo? Dla mnie są to puste frazesy formalne. Większość źródeł psychologicznych na temat lenistwa wymienia rodzaje lenistwa i mówi o tym, jak sobie z nim radzić. Nieważne, co nazwiesz lenistwem, przyczyna jest jedna: jest coś narzuconego przez kogoś, co jest KONIECZNE i KONIECZNE, ale jest coś, co jest w sercu – CHCĘ i LUBIĘ. Wtedy jest to „konieczne” – pojawia się lenistwo. Tam, gdzie „chcę”, nie ma lenistwa. Lenistwo służy bezpieczeństwu osobistemu - ochronie przed naruszeniem wolności osobistej, przywróceniu i zachowaniu sił witalnych. Jaki jest według Ciebie najstraszniejszy rodzaj lenistwa: lenistwo umysłu, lenistwo intelektualne czy lenistwo spowodowane brakiem motywacji? Nie widzę nic strasznego w lenistwie. Lenistwo umysłu z reguły wynika z beznadziejności wyboru: konieczne - nie konieczne, dobre - złe, powinno - nie powinno. Osoba pozbawiona zainteresowań zmusza się do przemyślenia czegoś i podjęcia właściwej decyzji. Intelekt wyraża swobodę inspiracji poprzez znaczenie, którego potrzebuje, potrafi ten sens dostrzec, rozszyfrować i szybkostosować. A jeśli nie ma sensu, to o jakiej inteligencji możemy mówić? Jeśli ktoś pracuje bez miłości, żadna motywacja mu nie pomoże! Każdy lider o tym wie. Ważniejsze jest, aby człowiek zdał sobie sprawę, przed czym ucieka w lenistwie. Zrozum, gdzie dopuszcza się samogwałtu. „Nasze ciało jest głupie, ale uczciwe”. Dopóki człowiek nie będzie wiedział, po co mu to, co robi, dopóki nie zobaczy w tym sensu dla SIEBIE (a nie dla innych - rodziny i przyjaciół), dopóki nie będzie wiedział JAK to zrobić, ciało ucieknie w lenistwo pod hasłami „Jest takie słowo – trzeba”, „Konieczne”, „Zrób to, ja nie chcę”. Powstało wiele zasad i postulatów, krzyczących o tym, co jest dobre, a co złe, dobre i złe. Kto tego potrzebuje? Kto tego potrzebuje? Kto jest dobry? A kto czuje się źle? Przede wszystkim zależało im na ułatwieniu sterowania tłumem biologicznych robotów żyjących pod jedną zaprogramowaną matrycą. Każdy ludzki ruch powinien być wypełniony znaczeniem. Jeśli znaczenie napełnia serce radosną energią, wówczas aktywność przynosi szczęście. Jeśli znaczenie działania niszczy osobę, na ratunek przychodzi lenistwo. Człowieka nigdy nie nauczono myśleć o swoich potrzebach. A jeszcze bardziej o potrzebach twojego ducha w tym wcieleniu. Teraz ludzie zaczynają opierać się powszechnym obowiązkom, mają dość bycia niewolnikami dogmatów społecznych, zaczynają zdawać sobie sprawę, że nikomu nic nie są winni. Człowiek chce wyraźnie żyć własnym życiem, podążać własną świadomą ścieżką, wiedzieć, kim jest, po co tu jest, jaki jest sens JEGO życia i działań. Co według Ciebie jest przyczyną lenistwa? na Ziemię nie tylko po to, aby żyć według scenariusza ustalonego przez społeczeństwo, ale aby wypełnić swoją własną misję. A jeśli nie ma pojęcia, po co tu jest, wolałby raczej unicestwić się przez lenistwo, niż pozostać na ziemi. Przyczyn lenistwa może być wiele. Nieznajomość swoich potrzeb, podążanie za celami i pragnieniami innych ludzi, nieumiejętność słuchania siebie itp. Jest to reakcja organizmu na rozbieżność między zewnętrznymi wymaganiami jednostki a wewnętrznymi możliwościami człowieka. Można to uznać zarówno za potrzebę odpoczynku organizmu, jak i za zachowanie ochronne, a także za odpoczynek przed kolejnym wzmożeniem aktywności życiowej. Przyczyną może być również zły stan zdrowia fizycznego i brak sił witalnych. Często człowiek wyrzuca sobie lenistwo, ale musi po prostu oczyścić organizm z toksyn. Sądząc po tym, ile ludzie jedzą, co oglądają i czego słuchają, z kim się komunikują, jakie myśli krążą im po głowach, nic dziwnego, że ich ciała są zatkane i trudno im zrobić krok w kierunku jakiejkolwiek aktywności. Lenistwo zawsze wskazuje człowiekowi, że musi się zatrzymać, odpocząć lub zmienić kierunek swoich zajęć. Kiedy człowiek nie wie, po co żyje, do czego powinien dążyć, kiedy robi to, czego nie musi, pojawia się lenistwo. Lenistwo jest bardzo ważną cechą człowieka. Podobnie jak znak drogowy sygnalizuje wybrany niebezpieczny kierunek. Czy lenistwo może być przejawem braku opanowania? Uważaj na dzieci. Kiedy są nieskoncentrowani i leniwi? Kiedy nie są zainteresowani! Po co robić coś, co nie jest interesujące? Dziecko nie jest zainteresowane sprzątaniem swojego pokoju – i słusznie! Bo „żywy” pokój dziecka powinien tętnić życiem!!! Zwłaszcza jeśli to chłopiec! Matki starają się przywrócić pamiątkową, cmentarną czystość, gdzie wszystko stoi na swoim miejscu, gdzie nie ma życia. Ale taki porządek jest niemożliwy dla życia dzieci. To nienaturalne, sprzeczne z naturą dzieci! Jeśli ktoś nie jest czymś zainteresowany, nie ma spokoju! Jeśli jego działanie nie będzie go inspirować, będzie rozproszony i leniwy. Lenistwo to brak wolności, to brak miłości, to brak inspiracji. Zmuszanie człowieka do zrobienia czegoś wbrew jego pragnieniom, bez miłości i nastroju, jest zbrodnią przeciwko naturze. Jest to niebezpieczne dla jego życia i życia otaczających go osób! Każde działanie każdego człowieka powinno opierać się na znaczeniu (głębokiej myśli) i odbywać się z miłością – zgodnie z sercem. Organizm walczy z zagrożeniami życia za pomocą lenistwa. Czy lenistwo jest zaraźliwe? Czy raczej zaraźliwa jest przemoc, brak woli i niewiedza wobec siebie. Przemoc/5-11-190-399)