Częstą prośbą do psychologa jest praca nad pozbyciem się uzależnienia od miłości. Rzecz w tym, że jest to podobne do uzależnienia od alkoholu i dręczy ludzi, którzy w nie popadają, prawie tak samo, jeśli nie bardziej. O co chodzi, pytasz? Spróbuję krótko omówić cechy tej choroby psychicznej. Podobnie jak w przypadku innych uzależnień, tak i w nim osoba bez tych relacji traci sens życia, nie może polegać na własnych siłach i zasobach wewnętrznych. Często dana osoba może porozmawiać o tym, że jeśli straci związek, zostanie zdruzgotany tym, co się stało, i popadnie w depresję, ponieważ życie bez nich jest tym samym, co nieżycie w ogóle. Stopniowo, wraz z nieuniknionym rozwojem uzależnienia od miłości, krąg zainteresowań jednostki zawęża się do związków miłosnych. Ludzie nie chcą się rozwijać: porzucają pracę, biznes, przestają się uczyć, znikają zainteresowania, które wcześniej sprawiały radość, więc człowiek jest gotowy całkowicie poświęcić się drugiemu. Taki nie do pozazdroszczenia styl życia bardzo często ciągnie się latami, a następnie człowiek uświadamia sobie i ma poczucie winy, że spędził życie, nie mogąc się zrealizować, stworzyć czegoś nowego i po prostu być szczęśliwym. Drugim bardzo ważnym aspektem jest i w tym, że w takich związkach ludzi dręczy fakt, że mogą nie lubić samego partnera, wartością w tym przypadku jest właśnie bycie w jakimkolwiek (czasem nawet najbardziej nieprzyjemnym) związku. Oznacza to, że twój partner może cię głęboko niezadowolić, a sama perspektywa dalszej komunikacji z nim może cię bardzo zdenerwować (aż do wystąpienia prawdziwej depresji, ze wszystkimi następującymi konsekwencjami, co więcej, osoba może to zrozumieć swoim umysłem). czas się rozstać, ale mimo to jego udręczony związek trwa mniej. Często z biegiem czasu spada ocena osobowości drugiej połówki i obiektywizm w patrzeniu na związek miłosny, okazuje się, że dla osoby, która jest już nie ma to już znaczenia. być w związku, po prostu być. Kolejną charakterystyczną cechą jest spadek poczucia własnej wartości. Jeśli przeciągniesz uzależnienie od miłości przez długi czas, możesz odkryć, że dana osoba jest gotowa tolerować wszelkie podejście do niego. Być może słyszałeś takie historie od dziewczyn lub przyjaciół o tym, jak jeden z twoich znajomych nadal toleruje swojego współmałżonka, alkoholika, narkomana lub narkomana i nawet nie zdaje się zauważać, że coś jest nie tak w jego życiu, a jedynie upiera się, że „wszystko się ułoży” lub „wszystko będzie w porządku”. Tak naprawdę ludzie uzależnieni od miłości doświadczają deficytów w różnych obszarach życia. Uważają, że sami nie są w stanie i nie są w stanie uzupełnić tego braku, a jedynie ktoś inny może im go dać. I tu właśnie pojawia się takie niezdrowe przywiązanie do partnerów, bo jeśli osoba zależna znajduje jeszcze w sobie siłę, żeby zerwać związek (albo okoliczności go do tego zmuszają), to zazwyczaj na nowo wpada w zależny związek miłosny. A bez przepracowania swojej osobowości, bez kultywowania niezbędnych wewnętrznych wsparcia, nie da się pozbyć się uzależnienia, możesz zapytać. Co trzyma cię w takim związku? W końcu nie może być tak, że wszystko jest złe dla człowieka, ale on to toleruje. Rzeczywiście, w związkach zależnych bardzo często pojawia się uczucie euforii, przesadnego podziwu dla partnera; uczucia takie, na wzór doznań ekstatycznych, absorbują osobę i dają krótkotrwałą pewność co do słuszności wyboru takiego partnera; relacji, utwierdzając w fałszywym przekonaniu, że pewnego dnia wszystko się poprawi. I właśnie takie doświadczenia mogą utrzymać osobę w bolesnych związkach, które niszczą osobowość. Jak już powiedziałem, te wybuchy psychiczne trwają bardzo krótko, ale w zasadzie osoba jest dręczona przez swoje uzależnienie. Ale zazwyczaj człowiek może doświadczyć takiego uczucia bycia zaabsorbowanym przez drugą osobę dopiero na początku związku, na etapie zakochiwania się. Im silniejsza staje się więź między ludźmi, tym spokojniejsze staje się uczucie. I nie mówimy tutaj o wyczerpującym [email protected]