Od autora: artykuł ukazał się po raz pierwszy na stronie Istnieje opinia, że ​​człowiek powinien żyć szczęśliwie i radośnie. I że jeśli ktoś jest smutny lub zły, boi się lub wstydzi, to trzeba jak najszybciej zrobić wszystko, aby pozbyć się tych stanów. Wszelkiego rodzaju reklamy pielęgnujące tę ideę obiecują leczyć „złe” emocje na różne sposoby: od magicznej mikstury dziedzicznej czarodziejki Baby Dunyi po megapigułki profesora Pilyulkina i superskuteczne treningi psychologa Wseznajkina. Po prostu przyjdźcie cierpiący do wyżej wymienionych osób, dajcie pieniądze, a zaznacie szczęścia, a nieszczęścia nigdy nie będzie, a zawsze będziecie pozytywni, będziecie świecić jak miska z wypolerowanej miedzi i nie zaćmi się żaden cień smutku twoja słoneczna twarz. Brzmi znajomo, prawda? Ale jeśli się dokładnie zastanowisz, jak określić, czy moje emocje są „złe”, czy „dobre”? Oczywiście jest to subiektywne: jeśli czuję się komfortowo, oznacza to, że doświadczam „dobrych” i „właściwych” emocji. A jeśli czuję się nieprzyjemnie i niekomfortowo, to znaczy „zło” i „źle”. A tych złych należy oczywiście jak najszybciej się pozbyć. W ostatnim czasie bardzo rozpowszechnione są przekonania, że ​​w obecności negatywnych emocji należy z nimi walczyć, zastępując je pozytywnymi. A jeśli komuś się to nie uda, to dobrze mu to służy, taki świat sobie zbudował, jest frajerem, outsiderem, więc w przyszłości wszystko będzie dla niego złe. Naucza się tego w wielu współczesnych filmach, książkach i popularnych teoriach niemal psychologicznych. Najbardziej uderzającym dla mnie przykładem spotkania z konsekwencjami takiego światopoglądu jest praca z klientem, który uczestniczył w szkoleniach i konsultacjach w jednym ze znanych ośrodków „psychologii popularnej”. Przyszła do mnie ze łzami w oczach i przez pierwsze 20 minut konsultacji po prostu płakała. Potem powiedziała, że ​​ma problemy finansowe, a jej mąż niedawno zmarł, a wszystko to rzekomo wydarzyło się dlatego, że źle sformułowała pozytywną intencję. A teraz bardzo stara się „uformować” dla siebie radosny i jasny świat, ale to nie działa. Poczuła się bardzo winna i bała się, że w wyniku niemożności odłożenia na bok doświadczeń smutku, żalu i strachu, sytuacja się pogorszy. Jednocześnie wyglądała na bardzo spiętą, bezskutecznie próbowała nie płakać, ale nadal płakała i karcąc się za to, prosiła mnie o radę, jak mogłaby wyrzucić negatywne emocje i zbudować inne życie... Emocje z natury mają na celu zasygnalizowanie osobie, jak dobrze się czuje lub czuje się niekomfortowo w sytuacji, która obecnie rozwinęła się w jego życiu. W tym sensie stwierdzenie, że można żyć bez doświadczania negatywnych emocji, wydaje się bardzo dziwne. Negatywne emocje są niezbędne, aby człowiek mógł prowadzić normalne życie. Mają na celu zwrócenie uwagi na pojawiającą się niekorzystną sytuację, aby zrozumieć, na czym polega problem i znaleźć sposoby na przystosowanie się. Kiedy w nocy idziesz ulicą i widzisz w oddali niewyraźną, ciemną postać, pojawia się strach, który pomaga ci zachować czujność i szybko opuścić niebezpieczne miejsce. Kiedy w napiętej dyskusji bronisz swoich interesów, pojawia się agresja, która daje energię do promowania twojego punktu widzenia. Jeśli czujesz smutek, gdy jesteś z dala od ukochanej osoby, jest to przejaw naturalnego pragnienia bycia blisko niej. Jeśli martwisz się o przyszłość, kalkulujesz wpływy gotówkowe i planujesz wydatki, być może jest to sygnał niezadowolenia z poziomu wynagrodzeń i zaproszenie do poszukiwania możliwości dalszego rozwoju kariery. A trudne, trudne do zniesienia emocje w sytuacjach, w których nie da się zmienić sytuacji, na przykład w przypadku śmierci bliskiej osoby, pomagają przetrwać trudną sytuację straty, nie ignorowając jej i nie wpychając jej do środka, tak aby ostry żal stopniowo zamienia się w smutek i nostalgiczny, ale jasny smutek z powodu przeszłości. Jak nie doświadczyć nieprzyjemnych wrażeń i przeżyć, jeśli sprawiają one ból i nie są komfortowe? Weź tabletkę przeciwbólową) 2009